IdeeJa

Het gaat altijd gepaard met kreunen, steunen en een verdwaalde vloek, maar het lukt ook weer altijd.

Een bed - alias stoel.

Met bewondering en verbazing vraag ik mij telkens weer af hoe ze het toch verzinnen - die techneuten van Ikea.

Borgen

Laat het de komende week maar gaan regenen, stormen, sneeuwen of onweren.

Ik heb mijn (nog uit te zenden) misdaadserie te pakken en daar ga ik eens lekker voor zitten.

 Gisteren liep ik een blauwtje bij de Media Markt, Free Record Shop, Van Leest en ook de Bijenkorf. Maar daar kwam vanmorgen gelukkig weer een nieuwe (actie)lading binnen. Mijn lief ging ervoor (voor dag en dauw) naar de overkant (het voordeel van in de stad wonen).  

Deze serie schijnt geweldig te zijn. Ik ben benieuwd. 

In mei komt trouwens de tweede serie.

>>Borgen (The Government) is de nieuwe internationaal gelauwerde serie van de makers van The Killing. Laat je meeslepen door deze schitterende Deense politieke thriller. We volgen politiek leider Birgitte Nyborg die onverwachts verkozen wordt tot eerste vrouwelijke premier van Denemarken, maar er al snel achter komt dat haar nieuw verworven rechten en plichten hun tol eisen van haar privéleven en haar dierbaren. Borgen laat je niet meer los en is volgens BBC dé nieuwe hit die je moet gezien hebben!<<

De KRO kan zijn detectives in zijn zak steken. 

Midsomer is inmiddels helemaal uitgemoord. De uitspoelde nieren in Silent Witness kan ik uittekenen. En hoe het met Sherlock afloopt weet ik ook.

****

Knap

Speciaal voor mijn zoon.
Doe dit maar eens na, Jobse!
*******************************************

We shall overcome?

Aan de vouw - deel 4

Vooruit - daar gaan we weer. Omdat het vrijdag is en er ook mensen (zoals ik) zijn die in het weekend wassen.
Omdat ze doordeweeks werken. Geen tijd hebben. Of (zoals ik) omdat ze voor het spaartarief gaan.

Enfin - doe maar rustig aan. We gaan de schildpad proberen.

Heerlijk. Ik lig alweer in een vouw.
******************************************

Naar de dokter

Mijn huidige orthopeed (de vorige - ongeduldige/ondiplomatieke/botterik - is gelukkig gestopt) heeft me naar een reumatoloog verwezen.

Reumatologie is in het Ikazia niet een major specialisme. Twee reumatologen uit het Maasstad Ziekenhuis houden twee dagen per week poli in het Ikazia.

Ik moest vrij lang wachten - terwijl er maar één wachtende voor me was.

Een kleuter hield mij vermakelijk bezig. Ze bekeek plaatjes in een boek en verzon daar een prachtig verhaal bij. Haar hoofdpersoon heette "Olivia."

Uiteindelijk ging ik om half drie (in plaats van twee uur) naar binnen. Over het onderzoek en de uitslag kan ik niets zeggen. Wel dat ik slechte pezen heb. Maar dat wist ik al.

Wel maakte ik kennis met een bijzondere arts. Een gehandicapte veertiger met een sleepbeen en een lamme arm. 

Bewonderenswaardig zoals hij zich redde met één bruikbare hand.

Hij nam ruimschoots de tijd

- voor een gesprek

- om vragen te stellen

- om uit te leggen hoe ingewikkeld en lastig een auto immuunziekte is 

- om te overleggen welke medicatie de pijn draaglijk maakt.

Ook altijd prettig als een arts even iets persoonlijks aan het consult toevoegt en dat deed hij.

Daarna moest ik bloed laten prikken (ik kon meteen naar binnen) en een foto laten maken (ook hier werd ik meteen geholpen). Blijkbaar zat iedereen in de middagzon.

In de lift stond ik met (wat later bleek) een laborante. Ze hield o.a. een infuuszakje in haar hand.

Natuurlijk keek ik ernaar. Met gevolg dat zij dacht dat ik dacht dat er urine in zat.

Ze lachte: "Dat is geen urine, hoor. Het ziet er wel zo uit, hè. Beetje vies."

Ik lachte terug.

Zonder dat ik erom vroeg vertelde ze dat er bouillon in zat.

'Bouillon?'

"Ja - we doen regelmatig steekproeven om te kijken of er geen bacterieën in het eten zit. Vandaag testen we de bouillon."

Toen ik bij de splinternieuwe in/uitgang kwam moest ik aan P. denken. 

Precies tien jaar geleden had hij ook een schijnbaar onschuldige bloedtest laten doen.

Hoe onverwacht-schokkend-ingrijpend-slecht was de uitslag.

Ineens brak het angstzweet me uit.

*******************

Van stal - op stal

Killsingel

Het was weer mis: iemand onder een tram. 

De op een na drukste halte van Rotterdam is een gevaarlijk halte.

De strook waarop mensen staan te wachten, van waar mensen instappen en waarop mensen uitstappen is griezelig smal.

Eén duwtje of misstap en je ligt op de tramrails.

In de meeste gevallen - ook nu - met zwaar letsel als gevolg.

Maak de Coolsingel autovrij! 

Wij hebben te veel (dodelijke) ongelukken aanschouwd. 

Niet alleen de tramhalte is een gevaarlijk punt, ook op het fietspad en een oversteekplaats werden het afgelopen jaar mensen fataal gegrepen door auto's.

Auto's weg - ruimere trambanen, busstroken en fietspaden.

Sowieso niemand rijdt voor z'n lol over de Coolsingel. 

****

"Stoeptuin"

RABOBAR

Pinnen in Brouwershaven is een vieze activiteit.

***

Fun

Plaag

Op dit blog heb ik vele malen mijn liefde voor dieren getoond.

Twijfel daar dus niet aan.

Rotganzen uitgezonderd.

Ze zijn levensgevaarlijk op vliegvelden en ze ruïneren de landbouw.

Rotganzen laten zich niet afschrikken door witte vlaggetjes.

Rotganzen moeten schotganzen worden.

Crisis in de winkel

Een nieuwe afzuigkap leek mij geen overbodige luxe.

P: "Doet'ie 't niet meer?"

'Jawel, maar ik krijg 'm niet meer schoon.'

"Maar dat is geen filter."

'Jawel schat - een afwasbare filter.'

"Met zulke grote gaten? Nogal logisch dat het vet zo de motor invliegt."

Voor je het weet heb je ruzie over de filter van de afzuigkap.

We gingen naar het witgoed winkeltje van Lievense in Brouwershaven.

Bij (de al op leeftijd rakende) Lievense kon ik 's morgens een koelkastje uitzoeken - die 's middags keurig waterpas in het keukentje van onze zomerresidence werd geplaatst.

En geen cent te veel.

Het winkeltje was er nog. Lievense niet.

'Heeft u de zaak overgenomen,' vroeg ik aan een corpulente, ongeïnteresseerde jongeman.

"Nou overgenomen......"

Daar liet hij het bij.

Ik keek om mij heen en zag een grote verzameling oude radio's.

Leuk, maar geen afzuigkap te bekennen. Daarentegen wel laptops en computers.

Deze knul gaat het in het toeristische Brou niet redden.

Lievense verdiende aan parken als Landal en Den Osse en paste zijn voorraad daarop aan.

Ik moest in een boek bladeren.

"Misschien kunt u naar mijn collega in Kerkwerve gaan. Die heeft wel afzuigkappen in de winkel."

'Is die winkel op maandag open?'

De knul haalde zijn schouders op.

'Wilt u hem misschien even bellen?!'

Alles was deze man te zwaar of te veel. Ik hoorde een diepe zucht, maar hij pakte zijn mobieltje. 

En waarom ook niet. Er was niemand anders in de winkel.

".....en jij hebt ze in de winkel? Okee, dan stuur ik die mevrouw nu naar jou toe."

Hij gaf mij het adres en keek naar de voordeur.

Nieuwe "klanten."

Ook huisjesbezitters, op zoek naar een wasmachine.

Maar nog voor ik in de auto zat kwamen ze met beteuterde gezichten de winkel uit.

"Nul uit twee," zei P.

>>Bij Praxis verkopen ze ook afzuigkappen.

Maar waarom ze kapotte -en beschadigde modellen ophangen is mij een raadsel.

Dat nodigt niet uit tot kopen.<<

Dus reden we naar Kerkwerve, naar de collega witgoed verkoper.

Een grote winkel.

Een grote winkel met vijf wasmachines en zeven koffiezetapparaten.

Een grote winkel.

Een grote, lege winkel.

'Ik dacht dat u afzuigkappen kon laten zien.'

"Ja, in een boekie."

'In een boekie?' Ik raakte geïrriteerd.

'Als ik een afzuigkap uit een boekie wil bestellen, doe ik dat wel via internet. Daarvoor hoef ik niet naar een winkel te komen.'

"Ja maar er zijn zó veel afzuigkappen."

'Maar waarom heeft u wel zeven koffiezetapparaten staan?'

Daar had hij geen antwoord op.

'Zo vernietigt u uw eigen handel.'

Ik liet hem achter - met zijn boekie en een bek vol tanden.

In zijn grote lege winkel.

****

Lazy sunny day afternoon

Aan de vouw - deel 3

Het is weer maandag - wasdag.

Laat de strijk maar even wachten. We gaan eerst vouwen.

Vandaag komt de AAP uit het gastendoekje. Hahahaha.

Met een beetje fantasie zou het ook een kip kunnen zijn. Hahahaha.

Pas op!! De puntjes zijn tricky.

Succes allemaal.

Ik lig weer in een vouw.
*********************

Fun

Saturday Night Live

We herdenken aan de lopende band grootheden van het witte doek.

Maar wie herinnert zich John Belushi nog? Eén van de grondleggers van SNL, maar buiten de US echt bekend geworden dankzij the Blues Brothers.

5 maart was het DERTIG jaar geleden dat hij stierf.

Ik plaats twee onbekende beeldende herinneringen aan dit komische talent.

One of a kind - John Belushi.
************************************

Die Zauberflöte

Dit was een weergaloze uitvoering in een bomvolle Rotterdamse Schouwburg.

Prachtige stemmen, geweldig acteerwerk, super decor, schitterende kostuums, leuke orkestbak (waar wij vanaf de voorste rij prachtig in konden kijken), bevlogen dirigent en een verrassende bewerking.

Zó veel originaliteit brengen in zo'n klassiek stuk en bovenal het meesterwerk van Mozart in zijn waarde laten - dat getuigt van grote klasse.

Het was "AF."

Opera Zuid is sinds jaar en dag mijn favoriete operagezelschap.

"AF, AF," zeg ik (in een heel andere betekenis) tegen Halve Zool(stra).
*********************************************************************************************************************************

Vier keer is wasrecht

Deze foto is echt vandaag gemaakt.

Mijn trouwe volgers herkennen 't wel.

Hè hè, daar heb je El weer.

Ik fotografeer dit huis nu al voor het vierde jaar.

Waarom?

Vanwege het beddengoed.

 

Wat is er zo speciaal aan beddengoed?

Niets.

Maar ik vind het zo opvallend dat alle matrassen naar buiten gaan.

Altijd!

2009

2010

2011

(foto's zijn verdwenen - te veel bleekmiddel gebruikt)

****

In het "vrijveld"

Zijn het de mensenjagers niet, dan zijn het de rammelaars wel die de jacht op het vrouwelijk schoon hebben geopend.

It's that time of the year.

De dames rennen voor hun leven, achtervolgd door geile langoren.

Op het moment dat ze mij in de gaten hebben zitten ze stil.

Ik laat me expres zien. Zo kan Vrouw Haas even op adem komen.

 

Er wordt wat afgeneukt.

Bij de konijnen af.

****

Aan de vouw - deel 2

Vooruit dan maar, op veler verzoek.......om het weekend goed in te gaan.

Hebben jullie de afgelopen week goed geoefend op de Zwaan?

Dan zal het vandaag vast goed gaan met de Olifant.

Let erop dat de basis altijd het lichaam is. Of is het lichaam de basis?

Nou ja.....Succes!

Ik lig in een vouw.
***************************

Modellen

 Tijdens het wachten liep ik even naar boven, naar de Mini-showroom.. 

Niet dat wij Snoepy gaan vervangen, hoor. 

Daar stonden ook Miní's die ik niet kende noch herkende.

Bah!

Het model van de Mini is uniek en moet dat ook blijven.

Hetzelfde geldt voor de Saab met de bolle rug.

Loop even met me langs een paar van de "neppers," die ik ook nog lelijk vind.

Zoals deze Coupé met hardtop.

Ik vind sowieso alle cabrio's met hardtop lelijk.

Dit is geen Mini.

Dit is een Maxi. 

Auto-dokter

Snoepy moest naar de auto-dokter voor een bandenwissel.

Kort verblijf, dus wachten.

Voor ons is dat geen straf.

Breeman biedt heerlijke koffies, thee, roomboterkoekjes en Wifi aan.

En natuurlijk die primeur.

De receptioniste kwam vragen of we een krosant wilden.

'Een krosant?'

"Ja een krosant." 

Ik probeerde te verzinnen wat dat kon zijn.

Ik lachte vriendelijk en voordat ik het wist herhaalde ik 't weer: 'een krosant?'

Ik dacht aan iets krokanterigs. Aan een combinatie van een broodje en een croissant. 

Ze nam me mee naar het tafeltje met de krosants.

Bij thuiskomst lag het (inmiddels bekende) klanttevredenheidsonderzoek in de mailbox.

Prifect!

Primeur

Mag ik u even voorstellen aan het nieuwste model in de Mini-serie.

De Mini Roadster. meer

Een primeur - want hij komt pas zaterdag in de showroom.

***

Fun

Kinderen

Voor mij was het de week van de kinderen.

Eerst dat vreselijke busongeluk in Zwitserland, waarbij onvoorstelbaar veel dodelijke slachtoffers vielen.

P. en ik waren er kapot van.

Vanmiddag keken we naar de herdenking.

Indrukwekkend.

De één brak in de toespraak. De ander wist, verdoofd of in een roes van onbesef, uit haar/zijn woorden te komen.

Bij iedere voordracht kwam ik tranen tekort.

Chapeau voor ceremoniemeester Bart Peeters.

Hij klaarde zijn loodzware klus op meevoelende wijze. Zonder in hysterie uit te barsten.

Het was puur.

Hoe mooi klonk de Vlaamse taal. Bijna poëtisch. 

Deze uitvaartdienst betrof slachtoffers van een ongeluk.

Vandaag werden in Israël de slachtoffers van een laffe terroristische aanslag begraven.

Een vader, zijn twee dochtertjes en nog een scholier waren in Toulouse voor een Joodse school door een (zoals het zich nu laat aanzien) islamitische fundamentalist vermoord.

Hij had eerder drie militairen (waarvan er twee moslim waren) doodgeschoten en had nog wat aanvallen in de planning.

Een Algerijn. Dat was het eerste wat bij mij opkwam.

Maar dat slikte ik snel in.

Vooroordelen. 

Je durft bijna niet meer hardop te zeggen wat je denkt. 

Jaren bespioneerd
De Franse binnenlandse inlichtingendienst DCR bespioneerde Merah (23) al jaren, maar niets wees erop dat hij een zware misdaad voorbereidde. Dat blijkt uit uitlatingen van de Franse minister van Binnenlandse Zaken, Claude Guéant. alles

Terwijl ik dit schrijf houdt een leger politieagenten het huis van de verdachte onder schot.

No matter hoe dit afloopt:, Marine le Pen van het extreemrechtse Front National spint hier garen bij.

De waarheid is gruwelijk.

***

Nee hè!

'Volgens mij krijgen we eerst Pasen,' zei ik tegen de verkoopster van De Tuinen.

Ze haalde haar schouders op. "Ach voor je 't weet is het december."

Da's ook weer waar.

****

"Poepitie".....

.....en gelijk had hij - mijn brabbelende tweejarige zoon.

"Zeg, dienstklopper hoog te paard - hier worden hondenbezitters zwaar voor beboet.

Wat dacht u van een poepzak.

Die zijn er vast wel in 't blauw."

*****

Paf

Het zal 1968 of 1969 zijn geweest dat ik mijn eerste sigaret rookte.

Daarmee liep ik de beloning van 250 gulden op mijn achttiende verjaardag mis. Mijn ouders hebben duizend gulden in de knip kunnen houden.

Er werd bij ons thuis wat afgepaft. Mijn vader vulde iedere zaterdag de voorraad aan. 

Ieder had zijn eigen merk.

Ik begon met Gladstone.

Uit na-aperij. Om met de anderen mee te doen.

Een paar jaar geleden zijn zoonlief en ik gestopt met roken.

Nu lees ik dat sigaretten weer duurder worden. 

En in een pakje zitten tegenwoordig 19 sigaretten?

Ik betaalde in 1968 fl.1,50 voor een pakje van 25.

Mag ik even verontwaardigd zijn wanneer ik "sociale gevallen," die zeggen niet rond te komen van de bijstand, Marlboro's zie roken.

Ze tonen een lege koelkast aan de camera, waarna ze - met een peuk tussen de lippen - jammeren over hun armoede.

Verbazingwekkend.

Binnenkort kost een pakje sigaretten fl.11,88

Daar kun je aardig een koelkast mee vullen.

****

Nostalgie

 

Het station van Haarlem: locatie waar heel wat scènes voor oorlogsfilms zijn opgenomen..

Ik sta op het perron en bewonder de originele elementen.

Het spookt door mijn hoofd.

Was er in 1940 geen bombardement geweest, dan hadden wij - Rotterdammers - ook nog zo'n station gehad.

****

Aan de vouw - deel 1

We gaan de komende weken handdoeken vouwen.

Deze cursus, die een hoog creatief met kurk gehalte heeft (maar dat heeft de vouwert zelf niet door), bied ik u wekelijks op maandag = wasdag aan.

Vandaag vouwen we een ZWAAN.

Let vooral goed op de puntjes!
*****************************

Waar is de mol?

Grevelingenmeer

Donderdag

Zondag

Fun

Uit de bus gezet

Half twaalf vanochtend.

P. belt. "Ik zit in de bus naar Zierikzee. Ben er over een half uurtje."

Oei, ik moet voortmaken.

Bij de bakker, een kwartier later, trilt mijn mobieltje weer.

"We zijn gestopt bij Oosterland. Ik weet niet wat er aan de hand is, maar de politie schijnt gebeld te zijn."

'Mag je er wel uit,' vraag ik. 'Dan pik ik je daar wel op. We moeten naar Bru voor scharretjes.'

"Ja, doe dat maar. Het kan 5 minuten duren, maar ook een uur. Geen idee."

Ik rijd naar Oosterland. 

Even na Nieuwerkerk komt bus 133 mij tegemoet. Er zit iemand in burger achter het stuur.

P. staat op het hoekje te wachten. 

Ik zie een man in een geel veiligheidsvest en de bestuurder van de bus. Hij staat er wat verslagen bij.

P. weet nog steeds niet wat er aan de hand is. "Ze wachten nog op de politie."

Zojuist lees ik op ZeelandNet de reden van de gedwongen stop.

OOSTERLAND - De politie heeft zaterdag aan het einde van de ochtend bij een halte in Oosterland een chauffeur van Connexxion achter het stuur van een lijnbus gehaald.

Een agent heeft de bus vervolgens naar Zierikzee gereden.

Een woordvoerster van Connexxion laat desgevraagd weten dat dit 'uit voorzorg' is gebeurd. "Er waren berichten gekomen dat de betreffende chauffeur mogelijk alcohol had gedronken. Daarom is de man meegenomen voor een adem- en bloedtest. Deze testen wezen uit dat de chauffeur niet had gedronken en daarna mocht hij dus weer verder rijden op de bus", aldus haar toelichting. bron

Arme chauffeur.

Geheel onschuldig - maar toch de piNEUT.

****

Mobieltjes terreur

Twee zinnen - doorspekt met ironie.

Chapeau voor deze winkelier.

***

Verwant of verward

***************************************************
Eerst het goede nieuws.
Nou ja - voor de PvdA dan.
Diederik Samsom is de nieuwe leider.
"Gefeliciteerd Diederik en doe je best."

Zo, en dan nu naar iets wat mij helemaal niet blij stemde: ik voel me verwant met Breivik
Het zijn de woorden van Theodor Holman - gebezigd in deel 1 van een interview met De Dagelijkse Standaard.

Eerder deze week, op het Boekenbal (waarschijnlijk onder invloed van geestvernauwende drank) noemde hij zichzelf vol trots "een fascist." Waarvan acte.

Ook hier zal Holman trots op zijn: "Geen betere manier om gescandeerde leuzen uit te lokken bij de fatsoenshooligans dan door op een blog te roepen dat de kunstwereld en de journalistiek passé zijn met hun bekrompen politieke correctheid, en dat de nieuwe avant-garde op internet zit. Bij blogs. Waar De Dingen gewoon bespreekbaar zijn. En dan achterover hangen en grijnzend meeliften op de aanstaande tsunami van elitaire verontwaardiging waarop je dat toneelstuk uitverkoopt & tot gesprek van de dag verheft." GeenStijl

Ik ben allesbehalve politiek correct. Ik woon ver van de "grachtengordel." Fatsoenlijk ben ik wel - in mijn zin des woords. Fatsoen als in een vorm van beschaving.
En ik had Theodor, die een grote steun was bij de totstandkoming van mijn boek, hoog zitten. But you lost me here, Theodor.

Op bepaalde (migratie)punten volg ik Wilders.
De multiculturele samenleving is op een regelrechte mislukking uitgelopen. Europa evenzo.
Ik zou, wanneer ik het geld had, emigreren. Noem het gerust vluchten.

Wat wil Holman met dit toneelstuk? Is dit zijn "Submission?"
Twitter trilde op zijn grondvesten. (Momenteel wordt zijn "tweetline" vervuild door spammers - die Theodor Holman voor hun vuile links plaatsen)

Zij die zich verwant voelen met Theodor vrezen voor zijn leven.
Zij die hem haten noemen hem racist.
Extreme uitingen van weerszijden. Ze maken me bang.

Zijn opgefokte extremisme. Zijn zucht naar onaardig gevonden te worden (een pose zegt dochter Marscha) link
Ze creëren een veiligheidsrisico.

Natuurlijk: de ironie!
Maar deze azijn brandt regelrecht door mijn "humorgenen" heen.
77 doden.

Het geeft meer dan eens aan dat de kloof steeds groter wordt. Er is geen plek meer voor debat.
Er is alleen nog maar plek voor ruzie en scheldpartijen, mede ingegeven door uitlatingen van Holman.
Je bent bij ons of je bent bij hen.
Excusez moi! Ik ben en blijf bij mijzelf.

Holman weigert met de media te praten, zo vertelde Yoeri Albrecht van De Balie. link
Vandaar een interview op een (rechts) blog? Voelt dat veilig?

Of is het allemaal een leugen?

Bijzonder trouwens (en ik juich dit natuurlijk zeer toe) dat de columnist, die regelmatig over de pijnlijke teloorgang van kranten en boeken schrijft, ineens zo voor blogs is.

Wordt Opheffer volgend jaar dronken op het Blogbal.
**********************************************************************************

Yess Mouthaantje

De RTL- correspondent in feilloos Engels!
*********************************

Valse dag

Het is een uitdrukking die ik vannacht, toen ik onder de kokende stralen van de douche stond, heb verzonnen.

Woensdag begon prima.

Uitgezwaaid door P. reed ik naar Leiden.

Zet de auto in de garage van het LUMC, had iemand mij geadviseerd. 

Goed idee.

Maar onbenEL in een vreemde eenrichtingsverkeer stad - dat gaat fout.

Ik zag het LUMC. Ik zag de garage.

Zoals ik ben: ik nam de kortste weg. 

Genegeerd en de auto in de garage gezet.

Met de Sprinter had ik nog nooit gereisd. Dat beviel me uitstekend.

Licht, ruim en schoon.

Haarlem: kapper, winkeltjes, hapje, drankje. Allemaal prima.

Maar op weg (terug) naar het station begon de ELLENde.

Mijn rechter stay-up weigerde nog langer te upstayen. Hij zakte voortdurend - regelrecht richting enkel - af.

In portieken stond ik hem op te sjorren, doodsbang dat ik door een passant of een fietsend mobieltje gekiekt zou worden.

Ik kon geen stap verzetten of daar ging 'ie weer.

Met één hand greep ik mijn rok en de band van de kous vast. Zo strompelde ik verder.

In de verlaten trein kon ik even ademhalen.

Maar in Leiden moest ik weer een stuk lopen - naar de parkeergarage.

Toen volgde de andere kous het voorbeeld van zijn collega. 

Tranen van wanhoop en boosheid biggelden over mijn wangen. 

Gelukkig was het donker. Maar ook ijskoud.

Bepaald geen blote benen avond.

Wegens twee tassen had ik geen handen meer vrij.

Mijn mede-trottoir-gebruikers waren (gelukkig) vrouwen. Sans gêne riep ik dat mijn kousen afzakten.

Er kon een schaamtevol lachje af.

Eenmaal in de auto zette ik de beenverwarming op de hoogste stand.

Me nog druk makend over die waardeloze, dure Wolfords volgde ik de borden Den-Haag/Wassenaar.

En dus zat ik op de A44 in plaats van de A4.

El en in het donker rijden. Geen succesvolle combinatie.

Via Den-Haag kwam ik op de A4.

Mijn bedoeling was om via de Beneluxtunnel naar Zeeland te rijden.

Ik weet niet hoe ik het voor mekaar kreeg, maar ik belandde op de weg naar het Zuidplein.

Duidelijk iets gemist.

Wat ik niet miste was de benzinemeter.

P. had nog een donderpreek gehouden over de ongehoord hoge benzineprijzen.

Niet dat wij veel rijden.

 Integendeel. Een paar maanden geleden moesten de remschijven vervangen worden. "Uw auto staat te lang stil," was de verklaring van de monteur.

Rust roest.

In ons koude huisje zat ik een uur in mijn jas tussen twee elektrische kacheltjes: mijn stay ups down under.

Ik keek naar mijn benen. 

De laatste restanten Florida schilferden van mijn stappers. Die stappers waarop ik iedere dag twee kilometer naar het strand had gelopen.

Het gevolg van die fysieke activiteiten was mij vandaag pijnlijk duidelijk geworden.

*********