Serie 1 hebben we geabsorbeerd. Opgeslorpt. Gevroten.
In de eerste kennismaking (aflevering 1) klikte het meteen.
Ook mijn echtgenoot was verkocht.
Wanneer ik dreigde mijn slapeloze nachten door te brengen met de städsminister, Käsper en Katrine verstopte hij de dvd's.
Alle gebeurtenissen binnen De Burcht kun je betrekken op Het Binnenhof.
Gedoogsteun is een fenomeen waar de Denen al veel langer aan gewend zijn.
Deense politieke issues = Nederlandse politieke issues.
Politici, spindokters, journalisten.
Ze manipuleren. Ze gedogen. Ze liegen. Ze vrijen. Ze bedriegen.
Ze lopen weg uit onderhandelingen.
Om te winnen. Om er beter van te worden.
Sommigen doen dat worstelend met hun geweten/hun principes - anderen lijken geen geweten te hebben.
En "thuis" lijdt eronder.
De werkelijkheid is vaak absurder dan de fictie.
Het spel is magnifiek.
Om er een schepje bovenop te doen: serie 2 is nog beter. Nog spannender. Nog intenser.
De eerste televisieserie moet in Nederland nog van start gaan.
Ik verlang al naar serie 3.
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten