Regelmatig word ik erop gewezen dat ik verslaafd ben aan internet.
Dat zou best zo kunnen zijn.
Wanneer ik een hotel boek, via internet, check ik eerst of er gratis wifi is. Anders gaat het feest niet door.
Mijn blog moet iedere dag ververst worden.
Bloggen is net als tanden poetsen. Heb ik het niet gedaan, dan voel ik mij de hele dag vies.
Ik ken mensen die zeggen niets met internet te hebben.
Ondertussen nodigen ze me wel uit voor Candy-knapperdepap, Farm-huppeldepup, Doll-mopperdemop en andere spelletjes, waar ik dus helemaal niets mee heb.
Het enige spel waar je mij voor wakker mag maken is Wordfeud.
De vrienden die mij een digitale junk vinden maken trouwens wel gretig gebruik van mijn "kennis."
De afgelopen dagen ben ik hier in de VS druk bezig geweest WhatsApp en Viber te installeren op Smart -en iPhones.
En sindsdien krijg ik het ene bericht na het andere. Allemaal gratis.
Zou ik zonder social media kunnen?
Twitter kan mij gestolen worden, maar aan Facebook heb ik veel te danken.
Zo zijn er al veel oude banden aangehaald, heb ik oude bekenden en vrienden na 40+ jaren teruggezien.
Over een maand vier ik hier in Naples, evenals vorig jaar, mijn verjaardag met Nederlandse vrienden.
Dankzij Facebook.
Een oud-schoolgenoot, die al jaren in de VS woont, las mijn berichten op Facebook en reageerde direct. Zijn moeder woont in Naples en hij bezoekt haar binnenkort.
Een lunchafspraak staat inmiddels genoteerd.
Ik, een digitale junk?
Vast en zeker.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten