Toen we vrijdag thuiskwamen waren de kinderen er gelukkig nog.
Ze hadden twee weken genoten van -en in ons Zeeuwse stulpje.
Omdat we voor drie maanden afscheid van elkaar moesten nemen bleven ze gelukkig nog een nachtje slapen.
Als dank kregen we een ontzettend leuk gezelschapsspel.
Even dienke is echter alleen voor goed ingeburgerde Zeeuwen te spelen.
Wij vormden twee teams - de dames tegen de heren.
Na mijn bliksemstart wisten de mannen ons toch in te halen en uiteindelijk te verslaan. Maar P. is dan ook een geboren Zeeuw.
Zoon en schoondochter excelleerden in het dobbelsteen-gooien en vragen stellen.
Bij vragen als deze lagen wij regelmatig onder tafel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten