KLM en Delta, een samenwerking die niet werkt (1)

Wij vliegen nu al heel wat jaren business class.

Niet omdat we ons dat ruimschoots kunnen permitteren.

Sinds manlief leukemie heeft en ooit met een trombosebeen het vliegtuig verliet, plunderen wij onze spaarrekening om toch ons jaarlijke uitje naar de VS te kunnen maken.

Er wordt mij vaak gevraagd of het het geld wel waard is.

Dat is persoonlijk.

Na een aantal "niet zo vlekkeloos verlopen" reizen (2012 was het ramzaligst) verzuchten wij "blij dat we business vliegen."

>>Een zware onvoldoende voor Schiphol

Een 10+ voor Delta/Atlanta<<

Het gaat ons niet zozeer om het eten en de gratis drank.

De voorrang (bagage, inchecken en boarding) is comfortabel. Evenals het wachten in de lounges.

Maar bovenal gaat het om het languit kunnen liggen en de ruimte.

We komen duidelijk fris en uitgerust aan.

Wij vliegen altijd met Delta Airlines vanaf Zaventem.

1. de tickets zijn goedkoper (kan oplopen tot €900,- per ticket)

2. Zaventem is een klein vliegveld, overzichtelijk en dus veel rustiger met een prettige atmosfeer.

3. onze vlucht naar Atlanta zit nooit vol

4. Delta had in 2013 al flatbeds op dit traject. Schiphol was nog lang zo ver niet

Afgelopen jaar belde ik de KLM.

Ik had genoeg miles gespaard voor een gratis vlucht. Een gratis business class vlucht, welteverstaan.

Ja, die kon ik gebruiken - maar alleen op KLM-vluchten.

Wat is dat voor onzin.

Hoe zit dat met de samenwerking. Partners, toch??

Ik kon praten wat ik wilde, het was onmogelijk.

Delta, Northwest, Air France en KLM, ze gebruiken elkaars flight attendants - dragen elkaars vluchtnummers, maar ik mag mijn airmiles niet gebruiken voor een vlucht van Brussel naar Atlanta met Delta.

"U kunt wel van Brussel naar Amsterdam vliegen en dan overstappen."

'Kunt u mij flat beds garanderen?'

"Daar zijn we mee bezig."

En dus boekte ik weer bij Delta en staat mijn miles-teller inmiddels op 156000.

Over twee maanden ga ik het weer proberen.

*****

Binnen een straal van 1 kilometer

Werken en feesten

 

P. koopt op zaterdag altijd de Telegraaf bij de bakker.

Zo gaat dat tegenwoordig. Vanmorgen stond ik bij de kassa van Kruidvat achter een mevrouw die drie pakken Roodmerk ging afrekenen.

 

"Kijk de broertjes Peteri."

Hij gaf mij de pagina met het inmiddels bekende verhaal over de ontstaansgeschiedenis van Quooker.

 

Mijn zusje zat met een Peteri in de klas.

Ik zat met een Peteri in de klas.

 

Niels werd geboren toen H. (tot dan toe de jongste) en ik in de eerste klas zaten.

Ik kan mij dat nog heel goed herinneren.

 

Peteri woonde naast de Kralingsche school. Na schooltijd stapten wij over een hekje en speelden in dat gigantische huis waar een gezellige chaos heerste.

 

Ik vond het heel vreemd dat H. haar moeder Betty noemde.

In de jaren zestig was dat wel tamelijk vrij. Zeker in Kralingen.

 

Hoe grappig:

De vriendjes van onze zoon keken ook vreemd op toen ze hoorden dat hij ons bij de voornaam aansprak.

 

Vorig jaar was de hele familie Peteri op de reünie van de Kralingsche school.

Mevrouw Peteri stapte niet meer over het hekje, maar kwam wel het schoolplein op.

Ze is nu 89 en geeft nog steeds bijles oude talen.

 

 

Goed, van werkstad naar feeststad.

 

"Amsterdam gaat dood."

 

Goh, en al die festiviteiten dan?

Ik zie alleen maar deinende oranje massa's en overvolle grachten waar geen rondvaartboot meer doorheen kan.

Maar la Bloemen zal wel gelijk hebben.

 

Mag ik concluderen dat Amsterdam niet meer van de Amsterdammers is?

Volgens een aantal geboren -en getogen Mokummers mag ik dat inderdaad concluderen.

 

Iedereen moet in Amsterdam wonen. Dan hoor je erbij.

Mensen betalen gigantische prijzen voor een muizenhol. Maar dan wonen ze wel in Amsterdam.

Want in Amsterdam gebeurt het.

 

Amsterdam was de stad van Leen, Cor en Sjaan.

 Het is nu de stad van Mees, Max en Olivia.

 

"Ik val graag over die Groen-Links bakfietsen, want mijn huis is ook in waarde gestegen."

 

Voor geld is alles te koop.

Ook Amsterdam.

**** 

Nederland op z'n smalst

 

Het seizoen is begonnen en dus starten ook de wegwerkzaamheden.

Logisch, toch?

Kokker-ellen (46) Kipfilet gevuld met boursin

Een vriendin attendeerde mij op dit kip-recept.

Ik houd mij, zoals wel vaker, niet helemaal aan de voorschriften.

Kipfilet, gevuld met boursin en gewikkeld in katenspek.

>>>In het originele recept moet daar nog eens bladerdeeg omheen, maar dat vind ik te vet.

Daarbij: dit recept leent zich uitstekend voor een koolhydratenarm dieet.<<<

Het is heel makkelijk:

Kipfilet (eerst even aanbraden en af laten koelen) inkepen en vullen met boursin.

Ruim katenspek eromheen.

In een ovenschaal en zo'n 40 minuten op 180º. Even opletten dat het spek niet zwart blakert.

Wij aten er nieuwe aardappels en lamsoren bij.

Maar alles, mits niet te sauzig, is goed.

Zo, en nu verder met mijn dieet.

*****

Dom grijsje

 

Maandagochtend, uurtje of tien.

P. komt de badkamer binnen. Ik sta onder de douche.

"Als je bent aangekleed, wil je dan wel even naar buiten komen!"

De deur valt met een harde knal dicht.

 

Ik weet niet hoe snel ik onder het heerlijke warme water uit moet komen, droog me half af en schiet een badjas aan.

 

Als ik de gordijnen opendoe zie ik Snoepy met de motorkap omhoog.

Het doet verdrietig aan. Alsof hij roept: "Voed mij!"

 

'Wat is er aan de hand,' vraag ik als P. met een kopje koffie binnenkomt.

"Weet je nog dat je zaterdag boodschappen hebt gedaan? Nou, toen heb je de sleutel in het contact laten zitten en nu is de accu leeg."

 

'Dat is dan behoorlijk stom van mij. Jezus, wat is dat stom van mij.'

Ik geef deze stommiteit grif toe:

1. Omdat ik een kluns ben.

2. Om eindeloos gezeik te vermijden (tot groot ongenoegen van P.)

 

We weten beiden dat het weinig zin heeft in de verwijtensfeer te blijven hangen: daar krijgen we de motor niet mee aan de praat.

 

Ik bel zoonlief, die vandaag komt.

Hij belooft onderweg opstartkabels te kopen bij een tankstation.

 

'Maar dat heeft weinig zin, want de Mini staat zo geparkeerd dat jullie auto er niet bij kan.'

 

"Dan duw je hem de tuin uit?"

 

'Nee, dat kan toch niet met een automaat?'

 

"Heb je al geprobeerd hem in neutral te zetten."

 

'Neutral?'

 

Echtgenoot knikt en steekt een duim omhoog.

 

'Okee schat, we gaan het proberen.'

 

P. zet de auto in neutral en samen duwen we hem zonder moeite het parkeerterrein op.

 

Nu is het wachten op zoonlief en de opstartkabels.

 

Hij smst.

 

"Gedoe."

 

Even later.

"Heb de opstartkabels, maar nu flikkert er een lichtje in onze auto. Koelvloeistof."

 

De wet van Murphy.

 

Weer een sms: "We proberen verder te rijden."

 

Dan begaat manlief een grote fout.

Gelukkig voor mij, maar heel vervelend voor de omgeving.

 

Hij probeert Snoepy nog eens te starten.

 

Het enige wat hij aankrijgt is een alarmerende sirene.

Snoepy is niet meer stil te krijgen. Hij gilt er op los.

 

Ik ren van het ene huis naar het andere.

In godsnaam: wie heeft er verstand van auto's??!!

 

Niemand.

 

Maar binnen no time staan er wel vijf mannen bij de auto die allemaal proberen Snoepy tot bedaren te brengen......................en P.

Geen idee hoe of wat, maar ineens is het stil.

 

Sms van schoondochter: "We rijden op de dijk."

 

 

We halen beiden opgelucht adem.

 

Na de paasbrunch ga ik de tafel afruimen en laat het gesleutel aan de mannen over, wetende dat ze geen van beiden over technische genen beschikken.

De gemoederen raken dan ook behoorlijk verhit, doch de motor blijft koud.

 

Tommy (en ik) ziet dat de Peu (voorzien van de modernste snufjes) van "zijn vrouwtje" onze Snoepy niet kan voeden.

 

 

Gelukkig lukt het een tien jaar oud "Japannertje" wel.

 

 

Mocht uw accu leeg zijn, wij helpen u graag.

*****

Tol draaien

 

Voor de verandering:

hoe houd ik mijn hond, en mijn hond niet mij, bezig.

*****

Pensioen

 

Toen we twee weken geleden terugkwamen vertelde schoondochter dat ze al Limburgse asperges hadden gegeten.

"Heerlijk en goed geprijsd," zei ze.

 

Dus belde ik mevrouw H., die ons al jaren van haar eigen asperges voorziet, om voor de paasdagen een bestelling door te geven.

 

"Ik ben gestopt, mevrouw ten Bruggencate."

 

'O.'

Meer kon ik niet uitbrengen.

 

"Ja mevrouw, ik ben 65. Andere mensen gaan dan met pensioen. En ik dus ook."

 

'O.'

 

Mevrouw H. vertelde dat haar huis verkocht was en dat ze ging bouwen.

De mededeling was overgoten door een dikke emotie-saus.

 

We praatten nog wat over haar toekomst en die van haar zonen, die beiden hun eigen boerderij hebben. Met dank aan de gemeente Schouwen (een grapje die alleen insiders begrijpen).

 

"Maar u kunt zaterdag nog wel asperges komen halen, hoor. Ze zijn er wel.

Ik ben alleen niet meer dagelijks open en verkoop ook geen groenten uit eigen tuin."

 

Gisteren ging P. de bestelling ophalen.

Het was best druk.

Mijn bestelling lag niet klaar. Vreemd en dom, want vaste klanten bestellen altijd.

De asperges werden gewoon uit de bak geheveld.

 

Passanten liepen binnen en werden ook voorzien.

Toen kregen ze toch wel door dat er nog een hele lijst bestellingen afgewerkt moest worden.

Paniek sloeg enigszins toe, volgens P.

 

Kleine miscalculatie.

Maar even zo vrolijk werden er foldertjes uitgedeeld en vroeg zoon H. aan iedereen vooral vrijdag weer te komen.

Hij had er duidelijk nog wel zin in.

 

Tja, als de kassa rinkelt...

*****

Omdat ik mijzelf geestelijk eerder 18 dan 59 voel denk ik ook dat al mijn "leeftijdgenoten" het eeuwige leven hebben.

 

Pensioen is een woord dat bij oude mensen hoort. Niet bij mij.

 

Nu begrijp ik ook waarom talrijke jaren '60 huizen (vaak met landbouwgrond of mini-camping) te koop staan.

Het zijn, zoals ik een vriendin sms'te, de eerste babyboomers die vanwege de leeftijd (gaan) stoppen.

 

Ik ging gisteren aardbeien kopen in Looperskapelle.

Ja hoor.............er stond een bord te koop in de tuin

link

 

Ik kan mij voorstellen dat de impact groot is. Groter dan voor iemand die in loondienst is.

Er zit een leven in zo'n bedrijf.

*****

Zeeuwse plaatjes

 

.............het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets.....

 

 

Ik had bij De Kleine Schorre (die de witte wijn - inmiddels Obama wijn genaamd - mocht leveren voor de lunch van de nucleaire top) nieuwe aardappels gekocht.

 

Nee, geen buitenlandse. Echte Frieslanders van Zeeuwse bodem!

Ze waren net binnen.

Schrik niet. Paasprijs: €1,96 per pond.

Maar het zijn echt de eerste.

Die gaan we maandag heerlijk oppeuzelen met de Zeeuwse asperges.

 

Ik schrijf er ieder jaar weer over en zal dat blijven doen: 

dit is het jaargetijde van de lekkerste Zeeuwse groenten.

Ook de lamsoren kon ik niet weerstaan.

 

 

Ik had zo'n heerlijk gevoel over mijn kostelijke aankopen dat ik - dromerig als ik was - een afslag miste.

En wat was ik blij dat ik die afslag had gemist.

 

Ik kwam in Noordgouwe uit.

 

 

Plaatjes schieten.

Daar leent Schouwen zich uitstekend voor.

 

Bru 17: een heerlijk adres

 

Alles was heerlijk.

Verse tarbot, lekker doorgebakken frietjes en knapperige sla met een heerlijke dressing.

 

Wat een genot!

De rekening was geen zware belasting.

 

>>Enige puntje van kritiek:

de wind giert door de deur naar binnen.<<

 

Bru 17 is een ongecompliceerd restaurant waar kwaliteit wordt opgediend!

****

El recenseert

 

De Oscars.

 

Ik had geen enkele film gezien en eigenlijk wilde ik ze allemaal zien - behalve die ruimte-film met Sandra Bullock.

Ja, dit is een heel subjectief verslag. Ik ben geen fan van Miss Congeniality.

 

In Nederland ga ik nooit naar de film, terwijl ik er dol op ben.

Ik erger me aan anderen.

Ik hoor ze eten, ik hoor ze fluisteren, ik hoor papiertjes knisperen, ik hoor geschuifel, ik hoor ge-sms,....

Kortom ik hoor alles wat ik niet wil horen.

 

Een film moet ik in stilte zien. Geen afleiding alsjeblieft.

 

Maar ook heb ik liever niet dat men mij - wanneer het te spannend wordt - met vingers in mijn oren ziet, of dichtgeknepen ogen.

 

En dus bestelde ik in de VS een aantal genomineerde -en geprezen films.

 

Laat ik met de winnaar beginnen.

 

 Twelve years a slave

Een lange, bloederige film.

Beste vrouwelijke bijrol voor een paar zinnen en veel gekerm?

Beste film?

Wat mij betreft onterechte - "we hebben iets goed te maken" - prijzen.

Categorie Apology-Oscars.

 

Nebraska

Loved it!

Dat komt omdat wij in 1990 die rit maakten (eindeloze miles in the middle of nowhere) en dus heel veel herkennen.

Geweldige cast. Prachtige dialogen en het toont de VS eens van een heel andere kant.

Maar..................je moet er van houden.

 

Dallas Buyers Club

 Magistrale McConaughey en Leto respectievelijk de Oscar voor Beste Acteur en de Oscar voor Beste Mannelijke Bijrol. Daarnaast won de film ook de Oscar voor beste grime en haarstijl.

Geen valse sentimenten. Geen tearjerker zoals Philadelphia.

 

Een film die veel vragen en woede oproept en een regelrechte aanklacht tegen de FDA is. Waarschijnlijk is dat ook de reden dat DBC niet tot beste film werd gekroond.

 

Blue Jasmine

Weer een heerlijke Woody Allen film, met een onnavolgbare Cate Blanchett (terechte Oscar!!) en een prachtige rol van Sally Hawkins.

Een film die ik zo weer zou willen zien.

 

At close range

Deze rauwe film (1986) zag ik op tv en hoort niet in het Oscar-rijtje.

Maar hij was zo goed! Daarom.

Ik ben een fan van Sean Penn, al vond ik Gangster Squad uit 2013 (bespreek ik hier niet) niet bijzonder.

Penn in zijn beginjaren is groots.

Een intense, aangrijpende film met een weergaloze Christopher Walken, moeder -en twee zonen Penn, die mij niet onberoerd liet.

 

The Debt

Deze aangrijpende film (2011) zagen we ook op tv en heeft ook niets met de Oscars te maken.

Veel actie, veel spanning, veel emotie.

Een topper.

 

Django unchained (2012) had ik, Tarantino-fan, nog niet gezien.

Oh, wat heb ik genoten.

Tarantino in optima forma.

Wat een humor, ironie, super spel en fantastische script. Hoe verzint hij 't toch weer iedere keer.

Sommigen beweren Tarantino's beste film.

 

The Wolf of Wall Street draait nog steeds in de bioscoop, maar kwam gelukkig (voor ons op tijd) op dvd uit.

Hilarische, gekke film die echter niet blijft hangen.

Leonardo DiCaprio en Jonah Hill zijn briljant.

 

Inside Llewyn Davis zag ik in het vliegtuig.

Iedere film van the Coen brothers is een "must see," dus was ik blij met de fimkeuze van Delta.

Een grappige fim met mooi acteerwerk, maar het haalt het niet bij "No country...."

 

August Osage County mocht ik ook zien in het vliegtuig.

 

Julia Roberts was één van de kanshebbers op de Oscar voor beste bijrol. Ze had 'm van mij mogen hebben.

Meryl Streep staat al lange tijd niet meer op mijn lijstje van favoriete actrices. 

Maar eerlijk is eerlijk. Hoewel ik haar acteerprestatie minder vond dan die van Cate Blanchett, er waren momenten dat ik vergat dat ik naar Meryl Streep zat te kijken.

 

Dat is, coming from me, een groot compliment.

 

Soms is het appels met peren vergelijken voor The Academy.

******

Bedrijvigheid

De horeca aan het Grevelingenmeer maakt zich op voor het seizoen dat komend weekend start.

Jeugdige zeilers strijden om de titel van beste Optimist.

Tuincentrum als Bolle in Zierikzee is wel aan ons besteed.

 

Volgens de gebruiksaanwijzing moeten de rozen zich eerst volzuigen met water.

 

Appels (Braeburn)

en

Peren (Doyenné du Comice)

Een paar plukjes sla.

Het gaat niet om de sla, maar om de Konijnen Schrik: kijken of Peter en de Petertjes inderdaad van de lucht schrikken. 

Er wordt niet op hem gejaagd, dus gaat hij op jacht.

Vrouwenjacht.

De nieuwe droogmolen.

Drie wassen binnen vijf uur droog.

Dankzij zon en wind.

****

Na drie maanden.....

 

 

....kon ik de kinderen weer omhelzen en Tommy knuffelen.

We hadden een leuk speeltje voor hem meegenomen: een bierfles met een piepje.

Dat piepje hebben we hooguit twee minuten gehoord. 

 

 

 

Toen was de dop keurig verwijderd en kon het kado linea recta de vuilnisbak in.

Our pleasure, Tommy!

 

 

Ik reed schoondochter R. naar een (voor mij onbekend) Schiedams ziekenhuis.

Haar ogen moesten, voor een onderzoek, gedruppeld worden - waarna autorijden een wazige en te gevaarlijke onderneming zou zijn.

 

Gearmd liepen we naar de auto.

"Stoep af."

"Stoep op."

Met de capuchon over haar hoofd getrokken en twee zonnebrillen op de neus trotseerde ze de zon.

 

Ik reed terug zoals ik heen gereden was...............tot ik voorsorteerde bij een stoplicht.

 

"El, je rijdt volgens mij verkeerd. Je gaat nu naar het zuiden. We moeten naar het noorden."

 

R. had gelijk.

Dus maakte ik een u-turn en volgde braaf haar aanwijzingen.

 

'Nou, je ziet het anders verdomd goed,' giechelde ik.

 

Vlakbij huis:

"El, heb je groot licht aan?" Ze wees naar het blauw oplichtende lampje.

 

Weer raak opgemerkt.

Ik had inderdaad een andere auto gesignaleerd en blijkbaar was het grote licht aan blijven staan.

 

We moesten beiden hard lachen.

 

Met zulke druppels heb je geen bril nodig.

*****