De Oscars.
Ik had geen enkele film gezien en eigenlijk wilde ik ze allemaal zien - behalve die ruimte-film met Sandra Bullock.
Ja, dit is een heel subjectief verslag. Ik ben geen fan van Miss Congeniality.
In Nederland ga ik nooit naar de film, terwijl ik er dol op ben.
Ik erger me aan anderen.
Ik hoor ze eten, ik hoor ze fluisteren, ik hoor papiertjes knisperen, ik hoor geschuifel, ik hoor ge-sms,....
Kortom ik hoor alles wat ik niet wil horen.
Een film moet ik in stilte zien. Geen afleiding alsjeblieft.
Maar ook heb ik liever niet dat men mij - wanneer het te spannend wordt - met vingers in mijn oren ziet, of dichtgeknepen ogen.
En dus bestelde ik in de VS een aantal genomineerde -en geprezen films.
Laat ik met de winnaar beginnen.
Een lange, bloederige film.
Beste vrouwelijke bijrol voor een paar zinnen en veel gekerm?
Beste film?
Wat mij betreft onterechte - "we hebben iets goed te maken" - prijzen.
Categorie Apology-Oscars.
Loved it!
Dat komt omdat wij in 1990 die rit maakten (eindeloze miles in the middle of nowhere) en dus heel veel herkennen.
Geweldige cast. Prachtige dialogen en het toont de VS eens van een heel andere kant.
Maar..................je moet er van houden.
Magistrale McConaughey en Leto respectievelijk de Oscar voor Beste Acteur en de Oscar voor Beste Mannelijke Bijrol. Daarnaast won de film ook de Oscar voor beste grime en haarstijl.
Geen valse sentimenten. Geen tearjerker zoals Philadelphia.
Een film die veel vragen en woede oproept en een regelrechte aanklacht tegen de FDA is. Waarschijnlijk is dat ook de reden dat DBC niet tot beste film werd gekroond.
Weer een heerlijke Woody Allen film, met een onnavolgbare Cate Blanchett (terechte Oscar!!) en een prachtige rol van Sally Hawkins.
Een film die ik zo weer zou willen zien.
Deze rauwe film (1986) zag ik op tv en hoort niet in het Oscar-rijtje.
Maar hij was zo goed! Daarom.
Ik ben een fan van Sean Penn, al vond ik Gangster Squad uit 2013 (bespreek ik hier niet) niet bijzonder.
Penn in zijn beginjaren is groots.
Een intense, aangrijpende film met een weergaloze Christopher Walken, moeder -en twee zonen Penn, die mij niet onberoerd liet.
Deze aangrijpende film (2011) zagen we ook op tv en heeft ook niets met de Oscars te maken.
Veel actie, veel spanning, veel emotie.
Een topper.
Django unchained (2012) had ik, Tarantino-fan, nog niet gezien.
Oh, wat heb ik genoten.
Tarantino in optima forma.
Wat een humor, ironie, super spel en fantastische script. Hoe verzint hij 't toch weer iedere keer.
Sommigen beweren Tarantino's beste film.
The Wolf of Wall Street draait nog steeds in de bioscoop, maar kwam gelukkig (voor ons op tijd) op dvd uit.
Hilarische, gekke film die echter niet blijft hangen.
Leonardo DiCaprio en Jonah Hill zijn briljant.
Inside Llewyn Davis zag ik in het vliegtuig.
Iedere film van the Coen brothers is een "must see," dus was ik blij met de fimkeuze van Delta.
Een grappige fim met mooi acteerwerk, maar het haalt het niet bij "No country...."
August Osage County mocht ik ook zien in het vliegtuig.
Julia Roberts was één van de kanshebbers op de Oscar voor beste bijrol. Ze had 'm van mij mogen hebben.
Meryl Streep staat al lange tijd niet meer op mijn lijstje van favoriete actrices.
Maar eerlijk is eerlijk. Hoewel ik haar acteerprestatie minder vond dan die van Cate Blanchett, er waren momenten dat ik vergat dat ik naar Meryl Streep zat te kijken.
Dat is, coming from me, een groot compliment.
Soms is het appels met peren vergelijken voor The Academy.
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten