Maandagochtend, uurtje of tien.
P. komt de badkamer binnen. Ik sta onder de douche.
"Als je bent aangekleed, wil je dan wel even naar buiten komen!"
De deur valt met een harde knal dicht.
Ik weet niet hoe snel ik onder het heerlijke warme water uit moet komen, droog me half af en schiet een badjas aan.
Als ik de gordijnen opendoe zie ik Snoepy met de motorkap omhoog.
Het doet verdrietig aan. Alsof hij roept: "Voed mij!"
'Wat is er aan de hand,' vraag ik als P. met een kopje koffie binnenkomt.
"Weet je nog dat je zaterdag boodschappen hebt gedaan? Nou, toen heb je de sleutel in het contact laten zitten en nu is de accu leeg."
'Dat is dan behoorlijk stom van mij. Jezus, wat is dat stom van mij.'
Ik geef deze stommiteit grif toe:
1. Omdat ik een kluns ben.
2. Om eindeloos gezeik te vermijden (tot groot ongenoegen van P.)
We weten beiden dat het weinig zin heeft in de verwijtensfeer te blijven hangen: daar krijgen we de motor niet mee aan de praat.
Ik bel zoonlief, die vandaag komt.
Hij belooft onderweg opstartkabels te kopen bij een tankstation.
'Maar dat heeft weinig zin, want de Mini staat zo geparkeerd dat jullie auto er niet bij kan.'
"Dan duw je hem de tuin uit?"
'Nee, dat kan toch niet met een automaat?'
"Heb je al geprobeerd hem in neutral te zetten."
'Neutral?'
Echtgenoot knikt en steekt een duim omhoog.
'Okee schat, we gaan het proberen.'
P. zet de auto in neutral en samen duwen we hem zonder moeite het parkeerterrein op.
Nu is het wachten op zoonlief en de opstartkabels.
Hij smst.
"Gedoe."
Even later.
"Heb de opstartkabels, maar nu flikkert er een lichtje in onze auto. Koelvloeistof."
De wet van Murphy.
Weer een sms: "We proberen verder te rijden."
Dan begaat manlief een grote fout.
Gelukkig voor mij, maar heel vervelend voor de omgeving.
Hij probeert Snoepy nog eens te starten.
Het enige wat hij aankrijgt is een alarmerende sirene.
Snoepy is niet meer stil te krijgen. Hij gilt er op los.
Ik ren van het ene huis naar het andere.
In godsnaam: wie heeft er verstand van auto's??!!
Niemand.
Maar binnen no time staan er wel vijf mannen bij de auto die allemaal proberen Snoepy tot bedaren te brengen......................en P.
Geen idee hoe of wat, maar ineens is het stil.
Sms van schoondochter: "We rijden op de dijk."
We halen beiden opgelucht adem.
Na de paasbrunch ga ik de tafel afruimen en laat het gesleutel aan de mannen over, wetende dat ze geen van beiden over technische genen beschikken.
De gemoederen raken dan ook behoorlijk verhit, doch de motor blijft koud.
Tommy (en ik) ziet dat de Peu (voorzien van de modernste snufjes) van "zijn vrouwtje" onze Snoepy niet kan voeden.
Gelukkig lukt het een tien jaar oud "Japannertje" wel.
Mocht uw accu leeg zijn, wij helpen u graag.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten