BarneyCam

Barney Bush's Heartwarming Christmas Video

Oud- en Nieuw

Gisteravond had ik het beslag voor de oliebollen al gemaakt zodat die bij het elektrische kacheltje kon rijzen. Dat is goed gelukt en vanmorgen heb ik in de douchecel de oliebollen gebakken, waarna ik zelf de frituurlucht van mij afspoelde.

Iedereen heeft zo zijn eigen traditie op oudejaarsdag-en avond.
Uitbundige feesten, kroegentochten, of gewoon thuis bij de haard met tric trac en jaaroverzichten op de televisie.
Ik denk vooral even aan al die mensen die vanavond werken!! Chapeau!!

Omdat het vandaag zondag is, heb ik de hele dag het gevoel dat het al 1 januari was.
Het zijn ook vreemde laatste dagen van het jaar. Gisteren was er emotioneel nogal wat te verhapstukken: afscheid van James Brown, afscheid van Sonja en de strop voor Saddam.
En dan vandaag het afscheid van 2006.


Vanuit een sfeervol Zeeuws kotje wens ik iedereen een heel gezellige oudejaarsavond met aansluitend, in alle opzichten, een heel voorspoedig nieuwjaar.

Dogville

Gisteravond hebben wij het langverwachte Dogville, waar ik al eerder uitgebreid (zie kerstdinertoneel van 13/12) een preview over schreef, gezien in de mager gevulde Rotterdamse schouwburg.
De recensies/meningen, die ik na de voorstelling heb gelezen, waren verdeeld. Het AD was laaiend enthousiast, de NRC was gematigd maar sloeg wel de spijker op zijn kop.
Laat ik heel duidelijk zijn: ik heb genoten.
Dit was grotendeels te danken aan de verteller gespeeld door Ton Kas en het geweldige licht-en decor. Frank Lammers kwam niet in zijn rol en Jacqueline Blom wist pas in de laatste 5 minuten de spanning erin te brengen.
Dat is ook het sleutelwoord dat in de voorstelling ontbreekt. De beloofde, oplopende spanning komt niet uit de verf. Sterker nog: het publiek weet niet wat ze ermee aan moet. Op de foute momenten hoor je een verdwaalde lach in de zaal wat op mijn zenuwen werkt. Ik weet nl. waar het verhaal naar toe gaat, maar zie ook dat het er op het podium niet uitkomt. De onderliggende tragiek komt, door het vlakke en soms wijfelende spel, niet naar de oppervlakte.
Nu heb ik de film van Lars von Trier, met Nicole Kidman in de hoofdrol, nooit gezien. Gelukkig maar, want dat weerhoudt je ervan vergelijkingen te trekken.
Het was een allemachtig moeilijk, zwaar stuk, da's een ding dat zeker is. Er zitten nog haken en ogen aan, zeker voor Frank Lammers die voor de pauze geregeld in de (tekst)fout ging.
Op het stemkaartje voor de Publieksprijs heb ik een 8 omcirkeld. Mijn algehele indruk was ruim positief en ik denk dat het nog beter wordt.
Een boeiend schouwspel dat gezien mag worden.

Tot 7 januari in Rotterdam te zien. Voor verdere data t/m 24 februari zie www.rotheater.nl

Recensies: http://www.ad.nl/cultuurenshow/article938183.ece en http://www.nrc.nl/kunst/article585264.ece/Schattig_dorp_wordt_grimmig_oord

Toppertje

Op een grijze muizendag als vandaag zit iedereen binnen bij kaarslicht, haard en verlichte kerstboom. Wij echter hadden de voetbaltopper Feijenoord - PSV op ons programma staan.

Feijenoord heeft koploper PSV afgehouden van een dertiende competitiezege op rij. De Eindhovenaren kwamen in Rotterdam op voorsprong via Phillip Cocu, maar Angelos Charisteas bracht Feijenoord nog voor rust op gelijke hoogte. In een boeiende tweede helft, waarin de thuisclub het betere van het spel had, slaagde geen van beide teams er in om het duel naar zich toe te trekken.

Dat goede resultaat, wat eigenlijk een overwinning had moeten zijn, fleurde deze grauwe dag voor ons op. Het goede spel van de Rotterdammers deed de kille kou zelfs vergeten.
Kreeg Ajax een boete en straftraining na de wanprestatie tegen Vitesse: de Feijenoorders kunnen aan een welverdiende winterrust beginnen.
De eerste helft van het seizoen zit erop. Het was allesbehalve goed, maar in de toppers tegen AZ en PSV heeft mijn cluppie zich van haar beste kant laten zien.
Erwin was vandaag de betere trainer en waarschijnlijk ook de blijere.

Rome, Den-Haag, Atlanta, Christchurch

Na de kerstmis gisteravond en het urbi et orbi vandaag vanuit Rome, werden wij vanmiddag om 13 uur getrakteerd op een kerstpreek van onze koningin.
Daar werd ik niet blij van. Sterker nog, haar belerende toontje irriteerde mij mateloos. We mogen niet beledigen, waarmee ze de vrijheid van meningsuiting aan banden legt.
Trix sprak over niets anders dat waarde, normen en respect. Het was alsof J.P. deze kerstrede voor haar geschreven had.

James Brown (73) is gestorven. God bless his soul!!

Gelukkig werd mijn 1e kerstdag goedgemaakt door een e-mail vanuit het verre Nieuw-Zeeland waar Rob en Joke Veerman per tandem doorheen fietsen in 3 maanden.

Dag Ellen,
Dank voor je kerstkaart. Het gaat ons goed en we zijn inmiddels al weer enige tijd op het Zuidereiland. Om je een idee te geven van wat we zoal hebben gefietst: vanuit Auckland langs de zogeheten Firth of Thames weer omhoog naar Coromandel Town. Daar overgestoken naar Whitiangi en vervolgens via Whangamata naar Tauranga. Vandaar zijn we eerst even naar Rotorua gegaan, bekend van zijn geothermische activiteiten. Toen terug naar de kust en vervolgens de gehele East Cape langs (een gebied waar vrijwel uitsluitend Maori's wonen). Erg mooi en zeer afgelegen en stil. Vervolgens via Gisbourne (leuke art deco stad na herbouw door zware aardbeving) en Napier via het binnenland en leuke kleine plaatsjes naar Masterton en uiteindelijk Wellington. Het Noordereiland is bijzonder heuvelachtig en het is dan ook hard werken. De Nieuw Zeelanders zijn erg aardig en relaxed. Dat er hier volop wijn wordt verbouwd van hoge kwaliteit komt ons goed uit, die gaat er elke avond ruimschoots in. Vanuit Wellington zijn we overgestoken naar Picton en vervolgens via Bleinheim naar Kaikoura (vroeger walvisvangst nu gewoon met bootjes gaan kijken).
Fietsen, fietsen, fietsen en je komt dan in Christchurch, waar we nu (Kerstdag 1) verblijven. We hadden op het zuidereiland uiterst harde wind tegen, maar nu is het weer rustig gelukkig. Christchurch leek ons wel een toepasselijke naam voor een Kerstverblijf, alhoewel we niet religieus zijn. Morgen gaan we meer het binnenland in, en gaan we vlak langs de zuidelijke Alpen fietsen, waar je dan een prachtig uitzicht op hebt zonder al die hoge bergen over te hoeven fietsen. Dat blijft met al die bagage op onze tandem toch altijd nog hard werken, maar het is nog steeds leuk (vinden wij). We hebben er nu zo'n 1800 tot 1900 km op zitten, er komen er nog heel wat bij aangezien we helemaal naar het zuiden gaan (en dan weer terug). Het weer is een beetje wisselvallig, maar het is nu zomer en vandaag was het hier zo'n 21 graden. Het moet nog wel wat warmer worden. !e kerstdag is hier echt alles dicht, behalve de winkels en internetcafeetjes die door aziaten worden gerund. Kerst is een Nieuw Zeelandse familiezaak waar iedereen bij elkaar komt en bij voorkeur gaat BBQ'en.
Tot zover gaat alles goed, geen pech, zelfs nog geen lekke band gehad. We hebben wel last van enige filmontwenningsverschijnselen, maar dat halen we wel weer in na terugkeer.(Rob is recensent van Movie2Movie. red)
Nog fijne dagen en een prachtig 2007.

Groet uit Christchurch,
Joke en Rob

Break

Prettige kerstdagen!!!

Vert-el-sels houdt (mits er zich niets opvallends voordoet) een kerstpauze.

Gezellige dagen!!!

IJspret

Het is alweer bijna een jaar geleden, vlak na de Olympische Winterspelen dat het volgende bericht in de media kwam.

Opmerkelijk nieuws uit medialand. Ria Visser, analist voor de NOS bij het schaatsen, heeft seks gehad met Mart Smeets. Dit zei ze donderdagavond, tot ieders grote verbazing, in het televisieprogramma Pauls Punt! van Paul de Leeuw.Volgens Visser heeft de vrijpartij niet recent plaatsgevonden, maar al lang geleden. In welke periode Smeets en Visser dan precies tussen de lakens kropen, werd niet duidelijk. Het bewuste fragment uit Pauls Punt! is hier terug te zien.

In zo'n lang kerstweekend dreigt de stemming al snel over te slaan. Ondanks onze veelvuldig gehaalde frisse neuzen worden we, tijdens het hangen voor de buis, behoorlijk melig. We kijken naar het NK allround en verbazen ons weer over de terminologie. Aan de evaluatietafel zitten Bart Veldkamp, Ria Visser en Mart Smeets. Vooral die laatste maakt nogal wat toepasselijke uitglijders. "We hebben een gat aan tafel en dat gaan we nu vullen". De dames hebben allemaal een opening en sommige heren glijden wat beter dan anderen. Stelling van Mart: "een schaats is geen schaats".

Maar de klapper van deze dag was de (volgens mij retorische) vraag aan Ria Visser:

"Ria, wat was jouw hoogtepunt?"

Fun 3

Het ontbreekt mij even aan tijd om stukjes te schrijven. Bij mij geen irritante wachtmuziekjes maar filmpjes en cartoons.

Fun 2

Letters to Santa: click => De wereld draait door

Fun 1

Commercial Leo's Sportsclub door YouTube geweigerd, maar gelukkig heeft Google Video hem wel geplaatst.

leos sportsclub - Google Video

Familiegeheim

Je ziet het in films, leest het in keukenmeidenromans:
een schokkende onthulling tijdens een crematie.

Wij moesten vanmorgen naar de crematie van onze 89-jarige tante M. (de zus van mijn schoonmoeder).
Een mooie besloten bijeenkomst in Bilthoven, waar mijn uit elkaar gevallen schoonfamilie afstandelijk doch uiterst correct de schijn probeerde op te houden. Een enkeling geeft mij een zoen, maar het merendeel houdt mij op veilige afstand. Misschien wel verstandig ook, want ik krijg Dracula-achtige neigingen wanneer ik mij aan de koude kant bevind.
Soms denk ik wel eens dat ik over de verkeerde familie een boek aan het schrijven ben, maar dit terzijde.
Vanuit het niet stond een dame van, ik schat begin zestig, op en nam spontaan het woord .
Ik begreep haar verhaal niet helemaal. De lijn ontbrak en ik kon niet ontdekken wat haar relatie tot tante M. was. Ze zei dat ze zich verweesd voelde. Tante M. had zich om haar bekommerd en daar was ze haar dankbaar voor.
Haar laatste zin maakte direct een einde aan alle onduidelijkheid : ik ben de dochter van J.B.

Was dat even genieten!

In alle toespraken kwam het grote gevoel voor humor van tante M. naar voren. Wat jammer, maar tegelijk toepasselijk dat ze dit niet meer heeft kunnen meemaken.

Ik zag mijn schoonmoeder van ellende ineen krimpen. Dat zij dit op haar 88ste nog moest meemaken. Een smetje op de naam van haar gegoede Twentse familie, die toch in zulk hoog aanzien stond.
Deze E. mocht ook niet op de voorste rij tussen de (half)broers en zussen van tante M. inzitten, terwijl ze daar wel hoorde.

Dat opa J.B. een liefhebber was geweest wisten wij. Er was al een halfbroer, verwekt bij één van de gouvernantes, met wie hij vervolgens getrouwd was. Die zoon werd daarom geaccepteerd door de vijf "legitieme" kinderen.
J.B. kwam om bij het bombardement van Den-Haag. Naar wij vermoeden was hij toen op weg naar één van zijn maîtresses.

Tijdens het bittere kopje koffie na afloop durfde iemand mij te vragen wie die E. dan wel niet was. Ik kon daar maar één antwoord op geven:
"het verrassende resultaat van één van opa B`s slippertjes".

Hond in de pot.

Aanklikken voor vergroting.
Ze hoopt in april 13 jaar te worden = 91.
The grand old lady wordt in haar laatste jaren gepamperd en verwend. Bij mij is dat een beetje een goedmakertje want Scooby heeft mijn driftbuien meermalen moeten ontberen.
Ze heeft zich tot een jaar of twee geleden als een hopeloos, onopvoedbare pup gedragen. Dat was soms lachwekkend maar veelal hoogst boosmakend.
Toen ze last van haar gewrichten kreeg, dimde ze een beetje en gaf zich min of meer over in de hoop dat wij haar van de pijn zou verlossen. Ze krijgt dagelijks een pil van €1,70, waardoor ze blijkbaar pijnloos en minder stram door het leven gaat.
Nu dramt ze alleen nog maar. Ze is onze klok, we kunnen haar erop gelijk zetten. Het schema zit in haar kop en daar moeten wij ons naar schikken.

`s Morgens om 7 uur staat zij voor de slaapkamerdeur te trappelen van ongeduld terwijl het baasje onder de douche staat. Tegenwoordig houden wij die deur ook gesloten omdat Scooby anders om 1 over 7 haar natte neus in je slapende nek legt ten teken dat je eruit moet komen.

Zo zit zij vanaf 16 uur te wachten tot de baas thuis komt. Oortjes gespitst en haar zeehondenoogjes wijd gesperd. De baas komt weliswaar niet om 4 uur thuis, maar zij zit er klaar voor.
Na haar wandeling tussen 17 uur en 17.30 uur gaat ze weer mooi zitten wachten op haar avondmaal, waarna ze zich rustig kan neervlijen. Het maakt haar niet uit of ik aan het koken ben of dat wij aan het eten zijn. Daar wordt ze niet warm of koud van.

Maar…………zodra ik de boel ga opruimen is madame weer alert. Ze gaat dan zelfs voor haar mand staan kijken en hoort wanneer er een pan of bord op de vloer gezet wordt.
Pas wanneer ik nadrukkelijk zeg dat er echt niets meer voor haar te halen is, nokt ze tergend langzaam af. Doch zolang ik in de keuken bezig ben, wacht ze met gespitste oren in haar mand af.
De koffie is voor haar het teken dat het hopeloos is en dat ze zich er letterlijk en figuurlijk bij neer moet leggen.

Wanneer manlief naar bed gaat en ik gewoon in de kamer zit, doet zich het volgende ritueel voor.
Een heel vreemd fenomeen is Scooby`s inspectie van de (bij) keuken. Ze trippelt langs mij, in de veronderstelling dat ikj het niet door heb en begint te snuffelen zonder iets te pakken. Scooby zal nooit op een tafel of aanrecht springen om iets lekkers te pakken.
Tenzij het laag bij de grond, op neushoogte, staat.
Gisteren had ik, per ongeluk, de afwasmachine open laten staan. Dat leverde deze aandoenlijke plaatjes op.

Zoals ik aan mijn Amerikaanse vrienden schreef:
At least somebody appreciates my cooking.

Bushes Christmas song

Een leuke animatie.
Even de commercial ontberen en dan is het lachen.

http://www.jibjab.com/deck_the_halls

Domme gans

Bron: http://www.bmj.com/
Objective
To examine the relation between IQ in childhood and vegetarianism in adulthood.

Design Prospective cohort study in which IQ was assessed by tests of mental ability at age 10 years and vegetarianism by self-report at age 30 years.

Setting Great Britain.

Participants 8170 men and women aged 30 years participating in the 1970 British cohort study, a national birth cohort.

Main outcome measures Self-reported vegetarianism and type of diet followed.

Results 366 (4.5%) participants said they were vegetarian, although 123 (33.6%) admitted eating fish or chicken. Vegetarians were more likely to be female, to be of higher social class (both in childhood and currently), and to have attained higher academic or vocational qualifications, although these socioeconomic advantages were not reflected in their income. Higher IQ at age 10 years was associated with an increased likelihood of being vegetarian at age 30 (odds ratio for one standard deviation increase in childhood IQ score 1.38, 95% confidence interval 1.24 to 1.53). IQ remained a statistically significant predictor of being vegetarian as an adult after adjustment for social class (both in childhood and currently), academic or vocational qualifications, and sex (1.20, 1.06 to 1.36). Exclusion of those who said they were vegetarian but ate fish or chicken had little effect on the strength of this association.

Conclusion Higher scores for IQ in childhood are associated with an increased likelihood of being a vegetarian as an adult.

Bovenstaande resultaten hebben mij danig van mijn stuk gebracht. Als vlees -en visliefhebber sta ik met mijn mond vol watertanden, zeker in deze tijd van wild-en gevogelte. Ik koester mij met de gedachte dat ik meer dan 3 ons groente en 5 porties fruit per dag eet, wat niet iedere vegetariër kan zeggen. Of ben ik, door dat te zeggen, nou dom?

Enfin, het miljoenste onderzoek heeft weer iets opgeleverd waar deze schrijffreak dankbaar gebruik van kan maken. Conclusie: verstand komt met de vegetarische jaren en je bent een koe als je vlees eet.

Heeft U als vleeseter bovenstaand artikel begrepen, dan is het met uw verstand prima gesteld. Zo niet, dan zou ik me nog geen zorgen maken. Voor U zijn daar altijd nog de cartoons.

Herbivoren die het niet begrepen hebben: probeer eens vertelselianus inspiraticus fantasisus. Schijnt wonderen te doen.

Vaders

Veel ophef over het toneelstuk Vaders met o.a. opa en kleindochter Römer. Zij waren in alle promo`s te zien en werden in talkshows gevraagd dit toneelstuk aan te prijzen. Heel bijzonder want vooral Nynke Römer heeft allesbehalve een hoofdrol. Maar blijkbaar trekt de naam Römer nog volle zalen. Mijns inziens zeer ten onrechte.

Laat ik derhalve de twee belangrijkste acteurs noemen: Hymke de Vries en René van Zinnicq Bergmann. Ze spelen best wel goed, maar het verhaal (Hayé van der Heijden) is zo ontzettend zwak. Vooral na de pauze lijkt er geen einde aan te komen. Brompot Römer, die gelukkig nuchter was, komt niet meer van zijn Baantjer-imago af. Ze spelen nog door tot eind maart en de producent is Joop van den Ende.

Stoelendans

Uit landsbelang blijft het kabinet aan. Verdonks portefeuille is wat dunner geworden en die van Hirsch Ballin wat dikker. We gaan rustig verder met ademhalen en focussen ons op de kabinetsformatie die zich nog altijd in een informatief stadium bevindt.
Gerrit Zalm noemde het een zwarte dag. De VVD had zich opgeofferd voor Nederland. Geweldig! Hartelijk bedankt VVD voor uw barmhartigheid.
Eerlijk gezegd ga ik er zondermeer van uit dat een kabinet altijd alles voor volk en vaderland doet. De oplossing, die nu gevonden is, vind ik zeer acceptabel. Op dit moment wordt er weer vergaderd in de 2e kamer, waarbij ouwe koeien voor de 100ste keer uit de sloot worden gehaald. Alsof ze niets beter te doen hebben.
Volgende week de nodige borrels, diners en recepties en dan gaan ze met een kerstpakket onder de arm op kerstreces.
Allemaal uit landsbelang.

House for sale

Vier jaar geleden alweer kwamen wij in dit appartement te wonen. Een min of meer gedwongen verhuizing van het landelijke Friesland, waar wij vrij woonden met een lap grond om ons heen en een weids onbebouwd uitzicht. Om gezondheidsredenen verhuizen heet zoiets. Dat was eveneens het motief om te kiezen voor een appartement. We vonden HET in een lommerijke buurt. Zoals de Amerikanen dat zo treffend kunnen uitdrukken: an upscaled community.

Echter, al spoedig werd het mij duidelijk dat ik er nog niet aan toe was: het wonen in een appartement. Ik mis(te) mijn vrijheid, de ruimte en de privacy.
Gevolg: een jaar later zetten wij het weer in de verkoop en... dat staat het nog steeds.
In het begin liep men de deur plat. Het was een continu gestress, ik liep alleen maar op de ruimen en schoon te maken. Op een gegeven ogenblik voel je je een vreemde in je eigen huis.
Iemand had mij ooit de tip gegeven: appeltaart bakken, dat geeft die gezellige, huiselijke lucht/touch. De zelfgebakken appeltaarten waren niet aan te slepen en verdwenen onaangetast of naar de buren of in de vuilnisbak. Doorwinterde kijkers en makelaars trappen toch niet in dat foefje.

Op een gegeven ogenblik had ik door dat wij een inlopertje waren geworden. De makelaar ging serieus met kijkers naar andere huizen en bedacht zich dan, oh ja, de Weg van X. staat ook te koop. Ik trapte er iedere keer weer in.
Hij had de sleutel en vroeg ons telkens niet thuis te zijn. Dat is prettiger voor de kijkers, dan kunnen ze je huis vrijuit afkraken.
Op een hete zomerochtend, ik lag nog (poedelnaakt) in bed, ging de slaapkamerdeur ineens open en stond de makelaar naast mijn bed. Wij schrokken ons beiden kapot, ik dook onder mijn te warme dekbed en hij wist niet hoe snel hij weg moest komen. Natuurlijk kwamen later de onvermijdelijke excuses en bloemen, er was iets fout gegaan op kantoor.
Enfin, de sleutels zijn teruggehaald en er worden geen vrijblijvende "hier ook even langs" bezichtigingen meer gedaan. Nu blijkt dan ook hoe mager de animo is wat ons niet deert want inmiddels hebben wij geen haast meer. If the bid is right, it`s a deal.

Vandaag krijg ik, na maanden, weer eens kijkers. Gelukkig is gisteren mijn hulp geweest zodat het er spic en span uitziet. Ik laat mij niet meer wegjagen: ze kunnen buiten mijn deur vrijuit praten.
Terwijl ik dit schrijf lopen ze achter mij langs. Het gaat te snel, dit wordt niets.
Ik ken de klappen van de zweep, we zijn 7 keer verhuisd. Ze zijn hooguit 5 minuten binnen geweest.

Dat had de moeite van het bakken niet geloond.

Echte kerstkaart

Er gaat niets boven het ontvangen van een kerstkaart per TNT-post. Vandaag viel het eerste stapeltje door de bus.
Nu lag bij mij, jarenlang, eind november een stapel van zo`n 100 kerstbrieven klaar om direct na Sinterklaas verstuurd te worden. De ontvangers werden lui en vonden het vanzelfsprekend dat ik de eerste was. Men antwoordde beleefd op mijn jaarlijkse kerstvertelsels. Een enthousiast, spontaan, gemeend...........en een gelukkig nieuwjaar was er niet bij.

Dat doe ik dus niet meer.
Vorig jaar heb ik eens afgewacht wie mij het beste wenst en heb diegene ook een kerstkaart gestuurd. Het notoire kaartjes sturen is er niet meer bij. Wel kreeg ik meteen de vraag: waar was je kerstbrief dit jaar?

Nu vond ik onderstaande X-mascard, die alleen maar even aangeklikt hoeft te worden. Ik vind die animaties op het internet heel leuk.
De komende weken zal ik er nog wel wat posten.
http://www.greet2k.com/ecards/cgi-bin/postbox.php?card=061211111237kXM

Mensen, voor wie ik echt iets beteken, krijgen een kerstkaart van papier in een envelop.

Laatste werkdag

Hij was deze week even in Nederland. Daar heb ik al over geschreven.
Enig gevoel voor humor kan Bill Clinton niet ontzegd worden. Dit is een ontzettend humoristische en orginele manier om afscheid te nemen. Voor mijn eigen verzameling clips en om anderen nog eens te laten genieten, dook ik dit filmpje op.

Schoon Rotterdam

Rotterdam is uitverkoren deel te nemen aan de Clinton Climate Initiative (CCI), waarin een groep van wereldsteden de uitstoot van CO2 omlaag wil brengen. Clinton heeft Rotterdam uitgekozen om met 40 andere steden het milieu te verbeteren. Daar zullen de inwoners van o.a. Vlaardingen en Schiedam geweldig blij mee zijn.

Rotterdam is Madurodam vergeleken met de andere deelnemers, maar inderdaad zijn de Maasvlakte met Bolnes en Pernis grote vervuilers. Neem ik de Europoortroute naar Zeeland dan word ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Alle ventilatieschuiven naar buiten worden dan gesloten. Weliswaar ligt het desbetreffende gebied zo`n 20 kilometer van Rotterdam af, maar valt onder de heerschappij van de Maasstad.

Hè gelukkig,.... hebben wij nu ook iets om "trots" op te zijn.

Job Cohen, 2e wereldburger.

Er lopen bijna 7 miljard mensen op deze aardkloot. Dat is 7.000.000.000.
Nu is Job Cohen de op één na beste burgemeester van deze wereld.
Dat is fantastisch, een felicitatie aan de persoon Cohen en de Amsterdammers!! Wat zullen ze trots zijn op hun stadsbaas.
Hanneke Groenteman vereeuwigde haar kleinkinderen met de 2e onder de burgervaders. Ik zou ook wel op de foto willen met J.C., de messias van onze hoofdstad.

Ik ben gaan surfen op de buitenlandse websites, maar kon er niets over vinden. Hier is het voorpaginanieuws, komt het in de journaals en wordt J.C. door de media in het zonnetje gezet. Welgeteld één onbenullig artikeltje in een Afrikaanse krant is al wat ik vond.

Blijf gerust in de roes!!
7.000.000.000 : in totaal stemden 103.500 personen. Job Cohen kreeg 11.000 stemmen.
Wow, waar een klein land groot in kan zijn.

Prachtstuk

Gisteravond zagen wij “de Stille Kracht” van Louis Couperus in een bewerking van Ger Tijs, die ook de regie voert. Een klassieker in toneelvorm moet je niet vergelijken met de televisieserie uit de jaren ’70. Gelukkig kon ik die versie met Pleunie Touw naast mij neerleggen, omdat toneel en televisiedrama (in meerdere delen) twee totaal verschillende disciplines zijn.
Tevens was het te danken aan de geweldige cast met in hoofdrollen Tom Jansen en Johanna ter Steege. Zij waren subliem. Johanna ter Steege zette m.i. een veel betere Léonie Oudijck neer dan Pleunie Touw.
Ik doe de andere spelers misschien tekort, maar klik de link maar aan voor alle informatie, incl. speeldata.
http://www.hummelinckstuurman.nl/article.php?sectie_id=2
Iedereen was goed, het spel was prachtig en boeiend.

Wellicht was het voor de pauze wat gejaagd en versprongen de scènes te snel en te vaak. Die kritiek hoorde ik tijdens het kopje koffie in de pauze veelvuldig. Het was waar, maar stoorde mij geenszins. Was de regisseur bang dat het anders slaapverwekkend zou worden?
Na de pauze kon je een speld horen vallen in de, dit keer wel goedgevulde, grote zaal van de Rotterdamse schouwburg.
Het gezelschap gaat tot maart nog kris kras door het land.

Een absolute aanrader deze prachtige, adembenemende Stille Kracht.

Beter laat dan nooit.

Gerard Kerkum, voorzitter van de Commissie Kerkum, heeft maandag in een persconferentie laten weten dat de president-commissaris van Feyenoord Jorien van den Herik waarschijnlijk op 11 december, bij de presentatie van de jaarcijfers, af zal treden.

Gisteren was het uitgelezen moment daar voor van den Herik om zich in de Kuip te vertonen. Temidden van oud-spelers had hij op de middenstip moeten aantreden uit solidariteit MET de club en het legioen en TEGEN het tuig dat Feijenoord in discrediet probeert te brengen.
De "anti-voorzitter spandoeken" bleven achterwege, de Kuip was in een grafstemming over wat er in Nancy was gebeurd.
We hebben de eerste 10 minuten uit protest gestaan. Alle 40.000!
Maar van den Herik heeft geen Feijenoordhart. Ook nooit gehad.

Vandaar dat op mijn codicil staat:
".......behalve aan Jorien van den Herik. Wordt toch afgestoten".

Opmerkelijk

Zonder nu meteen een negatief oordeel over André Rouvoet te vellen, heb ik mijn mening wel wat bijgesteld na het lezen van onderstaand artikel. Met bijgestelde mening bedoel ik: wat is nu de ware intentie van Rouvoet, waar staat hij precies?

André Rouvoet (CU) beveelt ondemocratisch boek aan.
door Koert van der Velde (Trouw, de verdieping)

André Rouvoet van de Christenunie beveelt een boek aan dat niet veel op heeft met democratie. God sluit even graag een verbond met een dictator.
Christenen moeten zich wapenen voor het komende einde der tijden. Hun belangrijkste wapen: gebed. Ze moeten God bij zijn strijd tijdens ’de oogst van de volken’ helpen. Wat en hoe die volkeren volgens God zijn, meldt ’De volken geroepen’ van Pieter Bos. Zijn boek wordt als ’verrassend en vernieuwend’ aanbevolen door André Rouvoet, leider van de ChristenUnie.
Zendeling Bos heeft weinig op met democratie. „Wij zijn sterk vervreemd van Gods werkelijkheid en zijn manier van handelen, via verbonden. Maar God, de Gemeente, het huwelijk en Jezus’ komende koningschap zijn niet democratisch.’’
Ligt de democratische gedachte dan niet toch heel dicht bij onze christelijke harten, vraagt Bos retorisch. Antwoord: God sluit verbonden met de volken „waarbij van de uitverkoren partij absolute onderwerping wordt gevraagd. Gods verbond met de volken is niet democratisch.’’
Rouvoet schrijft op de achterflap dat Bos’ boek „niet alleen een uitdaging is voor de christelijke politiek, maar hopelijk ook vele individuele christenen én de christelijke gemeente zal prikkelen zich op haar actuele roeping in de samenleving te bezinnen.’’
God heeft volgens Bos geen boodschap aan democratie. „Hij zal geen centimeter toegeven aan onze democratische middelmatigheid en compromissen.’’
Voor Rouvoet, die op 25 oktober het eerste exemplaar van het boek in ontvangst nam, komt de boodschap van Bos precies op het juiste moment, schrijft hij. „Terwijl in het Nederlandse politieke debat de publieke betekenis van een levend geloof meer dan ooit onder vuur ligt, biedt Pieter Bos een verrassende en vernieuwende visie op het klassieke thema van kerk en staat.’’
Volgens Bos werkt God samen met volken waarmee hij een verbond heeft gesloten – hij noemt naast Israël onder andere Nederland, de Verenigde Staten, Rusland, Noorwegen, Engeland en Brazilië. „Satan haat alle verbondspartners en richt hierop zijn agressie, zegt Bos, en hij beschrijft de belangrijke ’valse verbonden van de eenentwintigste eeuw’. De meest agressieve ’anti-verbonden’ worden volgens hem gevormd door de vrijmetselarij en de islam, dat hij ’een cultureel onderdrukkend systeem’ noemt.
Nederland kan dan wel een verbondsland zijn, toch heeft de Satan er vrij spel. Wanneer nationale wetgeving ’gruwelen bevat zoals echtscheiding’ is dat een verbond met de Satan. „Blijkbaar is Satan vastbesloten Gods nieuwe verbond met alle volken te blokkeren.’’ Bos noemt enkele ’proefpolders’ van God, zoals de straatarme en corrupte Afrikaanse landen Benin, Oeganda en Zambia, waar hij meer van ’het koninkrijk van God’ ziet dan in het verloederde Nederland waar men topless zont.
Is Bos daadwerkelijk tegen de democratie? Desgevraagd zegt hij: „Er zijn allerlei andere regeringsmodellen mogelijk waarin God de plaats krijgt die hem toekomt. In Zambia had je bijvoorbeeld een staatsbestel dat alleen in naam democratisch was, maar waarin de macht in feite bij één man lag. Maar die man had wel een verbond met God gesloten. Zo ontstond er een directe God-staat-relatie. Dat is te verkiezen boven een democratie waarin niet naar God wordt geluisterd.’’
André Rouvoet zegt desgevraagd dat hij op de achterflap alleen een ’heel globale aanbeveling’ heeft geschreven. „En op de presentatie heb ik mijn schroom over de concreetheid waarmee hij over de verschillende volken spreekt, uitgesproken.” Dat de opmerkingen van Bos over democratie niet erg concreet zijn, maar eerder principieel, erkent Rouvoet. „Maar ik kende Bos al langer, en ik vind wat hij zegt interessant. Daarom heb ik dat boek toch aanbevolen. Maar natuurlijk ben ik een democraat. Anders zat ik niet in de Tweede Kamer.”
Het boek van Bos wil een theologische basis bieden voor ’geestelijke oorlogvoering’. Hiermee inspireert Bos orthodoxe en evangelische gebedsgroepjes in heel Nederland die bidden tegen homobars, coffeeshops, vrijmetselaarsloges en new agecentra (zie www.stadsgebed.nl).
Zo voeren ze oorlog mét God tegen de duivel. Die strijden beiden op aarde om de zielen van mensen.
Het klinkt allemaal nogal militaristisch. Bos heeft het over de ’terreingesteldheid’ van het ’geestelijk slagveld’ waar de Satan zich met vloeken, occultisme en homoseksualiteit doet gelden. Belangrijkste wapen: het gebed.
Dat is geen vrijblijvende hobby, maar hoogst urgent. In de nabije toekomst zal de eindtijd aanbreken, weet Bos op grond van het bijbelboek Openbaring. „Bij de vijfde bazuin pijnigen schorpioenen de ongelovigen zodat ze willen sterven, maar’’, voegt Bos er schalks aan toe, „er is dan geen euthanasie.’’

Zeg niet tegen katholiek dat die Maria Satan is
Volgens zendeling Pieter Bos gaat onder Maria als Koningin des Hemels de duivel zelf schuil. Ze is ’demonisch’ en ’corrupt’ en maakt zich meester van de Verenigde Naties. Bos’ fundamentalistische weerzin tegen de VN leeft zeer onder Amerikaanse evangelicalen.
De oprukkende Maria-liefde „doordringt alle systemen. Ook evangelische en charismatische kringen zijn er niet vrij van.”
Bos ontraadt protestanten ’sterk’ over Maria te spreken met katholieken en orthodoxen. Die hebben hun leven vaak ’gewijd’ aan Maria.

Angst

Het drama in Hoogerheide beheerst mijn gemoedstoestand. Ik trek het me persoonlijk aan, het maakt mij misselijk. Amerikaanse school-moordtaferelen, door mij in NL voor onmogelijk gehouden, doen zich nu ook hier voor. Ik ben irrationeel, geladen, woedend en op dit moment heel erg voor de doodstraf.

Een kind van 8 jaar loopt door de gang naar zijn klas. Hij heeft een opdrachtje van juf gekregen. Kinderen zijn altijd opgetogen en trots wanneer ze een opdrachtje krijgen. Voor juf gaan ze door het vuur. Ik mocht zo nu en dan ook leuke karweitjes doen voor mijn juffen.
Tot zover kan ik mij verplaatsen in het kind.
Wat er vervolgens op die gang is gebeurd gaat iedere fantasie te boven. Maar dat is juist wat mij zo bezig houdt, wat mij niet loslaat. De letterlijke doodsangst van een kind, helemaal alleen op een gang oog in oog met zijn moordenaar.

Die angst heb ik één keer in de ogen van mijn eigen zoon gezien. Daar denk ik vandaag steeds aan.
Hij was misschien 6 jaar oud toen we op Slinge de metro richting stad zouden pakken. Die stond op het punt van vertrekken. We hadden helemaal geen haast maar impulsief riep ik: “rennen Jaak”.
Hij liet mij hand los en schoot de metro in. De deuren sloten voor mijn neus.
Ik op het perron. Hij in een, voor hem, onbekende metro.
Een gevoel van ontzetting en de allergrootste paniek overviel mij. Hysterisch schreeuwde ik om mijn kind. Machteloos zag ik het hulpeloze mannetje, totaal overrompeld, achter het raam staan.
Ondanks mijn emoties wist ik blijkbaar in the spur of the moment Zuidplein te schreeuwen, volgend station. Daarbij stak ik mijn wijsvinger op.
Nooit zal ik het kleine blonde ventje in zijn lichtblauwe regenjasje met die grote, glazige inktzwarte ogen vergeten. Hij was bang, doodsbang en wanhopig. Zo verdween hij uit mijn gezichtsveld.
Drie minuten duurde het voordat de volgende metro kwam. Drie minuten die wel een uur leken en waarin het afschuwelijkste scenario door mijn hoofd ging. Ik zou hem nooit meer zien. Hoe had ik dit in godsnaam kunnen laten gebeuren.
Ik voelde dat iedereen naar mij keek. Blikken van medelijden, maar ook van stom mens.
Hij stond op het perron van Zuidplein aan de hand van een vriendelijke oudere mevrouw, die alles had zien gebeuren en zich onmiddellijk over hem had ontfermd.

Twee weken geleden schreef ik over de aankomst van Sinterklaas in Zeeland. Het leek op een veilig, oud Hollandsch tafereel.
Vandaag deed ik mijn boodschappen bij de buurtsuper in Brouwershaven.
Sinterklaas en zwarte Piet ontvingen tekeningen van kinderen en beloonden ze met een handvol pepernoten. Kinderen die in Sinterklaas geloven en in de goedheid van de wereld. Kinderen die geen kwaad zien en nog onbezorgd door hun beschermde kinderjaren heen dartelen.

Schijnveiligheid!

Wandaden vragen om daden!

Wanhoop spat van deze foto af. Even was daar dat sprankje hoop, zeker na de winst op AZ. Helaas is het weer helemaal mis. Erwin Koeman zei deze week dat hij doodmoe is en naar het winterreces uitziet.

Daar kan ik goed inkomen want na de vreselijke rellen in Nancy weet ik het ook niet meer. Zondag zitten we weliswaar weer in de Kuip en dat doen we dit hele seizoen, maar volgend jaar houden we de € 600,- mooi in de knip. Prijs - kwaliteitsverhouding klopt al 2 jaar niet, dus gaan wij volgend jaar naar de wedstrijden kijken (doordenkertje).

Geen woorden maar daden: ik hoop dat de UEFA keihard optreedt en Feijenoord een aantal jaren Europees voetbal ontzegt. Ze verdienen niet meer en niet minder. Bestuur, spelers en het tuig dat zich supporters durft te noemen: het is op zijn Rotterdams gezegd één grote puinzooi.

Het zal mij benieuwen of Koeman überhaupt na de winterstop nog terugkeert in de Kuip. Het verbaast mij sowieso dat hij het zo lang volhoudt.

Mijn hart bloedt, maar mijn verstand overwint.