Gisteravond hebben wij het langverwachte Dogville, waar ik al eerder uitgebreid (zie kerstdinertoneel van 13/12) een preview over schreef, gezien in de mager gevulde Rotterdamse schouwburg.
De recensies/meningen, die ik na de voorstelling heb gelezen, waren verdeeld. Het AD was laaiend enthousiast, de NRC was gematigd maar sloeg wel de spijker op zijn kop.
Laat ik heel duidelijk zijn: ik heb genoten.
Dit was grotendeels te danken aan de verteller gespeeld door Ton Kas en het geweldige licht-en decor. Frank Lammers kwam niet in zijn rol en Jacqueline Blom wist pas in de laatste 5 minuten de spanning erin te brengen.
Dat is ook het sleutelwoord dat in de voorstelling ontbreekt. De beloofde, oplopende spanning komt niet uit de verf. Sterker nog: het publiek weet niet wat ze ermee aan moet. Op de foute momenten hoor je een verdwaalde lach in de zaal wat op mijn zenuwen werkt. Ik weet nl. waar het verhaal naar toe gaat, maar zie ook dat het er op het podium niet uitkomt. De onderliggende tragiek komt, door het vlakke en soms wijfelende spel, niet naar de oppervlakte.
Nu heb ik de film van Lars von Trier, met Nicole Kidman in de hoofdrol, nooit gezien. Gelukkig maar, want dat weerhoudt je ervan vergelijkingen te trekken.
Het was een allemachtig moeilijk, zwaar stuk, da's een ding dat zeker is. Er zitten nog haken en ogen aan, zeker voor Frank Lammers die voor de pauze geregeld in de (tekst)fout ging.
Op het stemkaartje voor de Publieksprijs heb ik een 8 omcirkeld. Mijn algehele indruk was ruim positief en ik denk dat het nog beter wordt.
Een boeiend schouwspel dat gezien mag worden.
Tot 7 januari in Rotterdam te zien. Voor verdere data t/m 24 februari zie www.rotheater.nl
Recensies: http://www.ad.nl/cultuurenshow/article938183.ece en http://www.nrc.nl/kunst/article585264.ece/Schattig_dorp_wordt_grimmig_oord
Geen opmerkingen:
Een reactie posten