Nadat we onze borrel in no time achterover hadden geslagen, moesten we hals over kop naar het restaurant. Zo is Hearst: hij schiet van het één naar het ander.
Omdat we langs ons hotel zouden komen op weg naar le Bistro besloten wij dat Peter onze auto zou droppen bij the Best Western en dat we verder zouden rijden met Hearst. Hij vond dat wel jammer omdat de eerste rit in de Cadillac (2-seater) voor mij was gereserveerd.
Dus was het behelpen met en in de - uit zijn voegen getrokken – Lexus. We waren de two miles driveway nog niet af of Hearst zei: “ I have a confession to make”.
Ik keek hem nieuwsgierig aan en slaakte een verbaasd oh?? Tell me!.
Hearst: “I actually expected somebody else”.
Ik wist even niet hoe ik moest reageren. “You mean, you weren’t expecting us?”
Hearst: “ yeah that exactly what I mean. There is another Ellen who used to work for me. So when I got your e-mail, I thought it was her."
"What a disappointment": reageerde ik en meteen ging mijn gedachte terug naar het moment dat wij door de slaapkamer liepen langs het onopgemaakte kingsize bed. Hij kon er zo weer inschuiven met die ander Ellen.
Ik begon wat zenuwachtig te grinniken en voelde me een beetje ongemakkelijk en opgelaten.
Hearst vervolgde: “maybe I shouldn’t had mentioned it, but it was such a surprise when I saw you guys stepping out of the elevator. I just have to get it of my chest."
Oké, die eerlijkheid kon ik wel waarderen, maar ik begon nu aan nog meer dingen te twijfelen en vond het mijn beurt om eerlijk te zijn. "Did you think I was the other Ellen since we started e-mailing last October? Didn’t the address seem strange to you?"
Nu schoot mij ook te binnen dat mijn twee e-mailadressen (Zeeland en Rotterdam) wel eens verwarrend zouden kunnen werken.
Toen Peter achterin schoof, waar hij zijn benen volledig kon strekken, moest ik het verhaal meteen kwijt. Ik was zo blij dat hij in deze (voor mij onplezierige) situatie mij tot steun kon zijn. Peter moest er ontzettend hard om lachen waardoor ik vreesde dat hij één of andere cynische opmerking zou maken over dat onopgemaakte bed. Normaal gesproken heb ik de pest aan mensen die achter mijn rug gezichten trekken, maar nu deed ik het zelf, in Hearsts belang. Manlief zag mijn opgetrokken wenkbrauwen en hield zich verder gedeisd.
Tijdens het eten kwam the mixed up meerdere keren ter sprake. Hearst had door dat ik mij in verlegenheid gebracht voelde. "Ellen, I didn’t mean to embarras you. It’s great to see you both again and Joan will be so excited to go out next week. Please don’t feel bad about it."Op het moment zelf was het een bizarre gebeurtenis. Achteraf gezien paste het helemaal in het scenario van die avond.
Twee dagen later gingen wij uit met “oude, low key” vrienden Rita en Earl (foto), die zich rot lachten om onze belevenissen.
"I wished I had been there. It really sounds interesting", zei Rita jaloers.
"Yeah it was interesting but to tell you the truth I don’t want to go there again".
End of story!
2 opmerkingen:
Hilarisch!
Ja en zo onwezenlijk!!
Een reactie posten