America in two

De laatste dag van onze vakantie loop ik altijd, met tranen in mijn ogen, onze dierbare vrienden af . Zo sprak ik ook Angela (hotelmanager en makelaar), die ik opzadelde met alle leftovers. We hadden het over de daling van de huizenprijzen en hoelang dat door zou gaan. Wij voorspellen nog ruim een jaar, tot na de verkiezingen (tenzij de rente daalt). Sonny en Jill denken, als trotse chauvinistische Amerikanen, dat dit jaar het dieptepunt bereikt wordt. Politiek bespreken met hen is moeilijk: we zetten er onze vriendschap mee op het spel.
Angela, daarentegen, denkt veel liberaler. We raakten aan de praat over het Bush-tijdperk en hoeveel slachtoffers dat heeft gekost en nog zal gaan kosten. De beelden van revaliderende soldaten spreken boekdelen. De gerepatrieerde lichamen in kisten - bedekt met de Stars & Stripes - komen (in tegenstelling tot 3 jaar geleden) dagelijks in het nieuws. Het doet aan de de Vietnamtijd denken. Angela heeft al drie vrienden in Irak verloren. Dan komt zo’n oorlog heel erg dichtbij. Ze vond zelfs dat de president impeached had moeten worden.
Dit grote land is verdeelder dan ooit. Mensen als Sonny en Jill willen gewoon niet toegeven!

Vandaag op het vliegveld van Atlanta weer hetzelfde beeld. In de aankomsthal hangt een groot spandoek To Our Troops: welcome back for R&R . R&R staat voor rest & relaxation en betekent niet meer dan een tijdelijk verlof.
In de international terminal zag je weer één en al tropenoutfits. Het lijkt op een goed geoliede machine en juist dat maakt het zo ontzettend triest. De puf is eruit, motivatie is een vreemd woord. Ze balen ervan en laten dat openlijk blijken. Ook de media keert zich (op het hardnekkige FoxNews na) tegen Bush.
Tenenkrommend fotografeer ik deze auto, die bij het Hilton geparkeerd staat. Dit zou vlak na 9/11 ondenkbaar geweest zijn. Er wordt handig, slinks gebruik gemaakt van de veranderende stemming in het land.

Peace be upon you staat er op de auto, maar ondertussen worden de veiligheidsvoorschriften op Atlanta-airport vanaf a.s. maandag nog strenger. Hotelshuttles en ander vervoer mogen niet meer voorrijden. Ik ben blij dat wij morgen vliegen, want volgens mij wordt de chaos op dit drukste vliegveld van de V.S. alleen nog maar erger.

Om maar aan te geven hoe verwar(ren)d de toestand hier is. Ook ik ben confuus door alle impressies van deze zaterdag, die begon met die bizarre, onverwachte ontmoeting met Ayaan.