We kwamen er niet onderuit: hoe ik ook trachtte te ontkomen aan een afspraak, Hearst had mij in zijn greep. Gisteravond ontmoetten we elkaar weer in een restaurant.
Joan was terug van haar "private around the world trip in 30 days" en had daar veel over te vertellen. Ik moet toegeven: we hadden een gezellige, makkelijke avond. Dankzij Joans gekwebbel hing er een gemoedelijke, relaxte sfeer.
Eén onderdeel uit haar verhaal!! Weer zoiets ongelooflijks.
Ze landden in Marokko waar een leger aan politiemannen hen op stond te wachten. Volgens Joan konden ze overal zo door customs en security heen, dat was allemaal goed geregeld.
Maar deze agenten (ook inlichtingendienst) gingen mee de bus in en een colonne van zwaailichten en motoren escorteerden de bus met gefortuneerde Amerikanen.
De reizigers raakten toch wat in paniek en vroegen zich af waar dat alles goed voor was. Joan vreesde dat er ergens weer een aanslag was geweest of dat er één in de lucht hing.
Het antwoord van de commissaris der politie was verbluffend.
Het was vanwege de film BABEL.
Joan en de meerderheid van de bus hadden de film niet gezien en begrepen er dus niets van.
Ik heb de film wel gezien, maar begrijp er ook niets van. Een beveiligingsleger voor 80 toeristen vanwege een film??
Zo nu en dan staat mijn verstand stil of springt op code orange.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten