Wat kan er afgeouwehoerd worden over één gedicht. Semi -wetenschappelijk / artistiek verantwoord wel te verstaan. Over dikdoenerij gesproken.
Reve zou hier een niets- en niemand ontziende polemiek op hebben losgelaten.
Als tijdvulling werden ook nog eens gedichten van anderen - waar iets Reviaans in scheen te zitten - voorgedragen.
En maar klagen over tijdgebrek. Ondertussen werd (onder andere) 'Droom' wel vijf keer voorgedragen. Klaarblijkelijk was er vooraf geen overleg geweest.
Remco Campert droeg in de (nagenoeg lege) grote zaal voor uit eigen werk. Hij loopt moeilijk, is fragiel en aandoenlijk verlegen. Maar wat een krachtige, prachtige poëzie!
In het - door hem zo verafschuwde - 'relaxte' nagesprekje vertelde hij dat de stof voor zijn gedichten op straat ligt en dat hij daarom dagelijks (in zon en regen) gaat wandelen.
Poëzie is zijn lieveling, maar hij komt er helaas niet toe. Eén zin kan soms jaren in zijn bureaulade liggen.
Proza vloeit makkelijker uit zijn pen.
Campert onthulde dat hij het columns schrijven voor de Volkskrant enorm mist. "Er gebeurt zoveel, waar ik stukjes over zou willen schrijven".
Het scheen mij toe (Reviaans) dat hij er spijt van had in 2006 afgehaakt te zijn.
En vandaag sluit de 39ste editie van Poetry International af met een slotfeest, waar wij niet bij zullen zijn.
Wij bouwen ons eigen feestje.
Mits Nederland Frankrijk verslaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten