Rood vervaagt

Ik wil niet zeuren, maar ik ben Rotterdam toch even ontvlucht. Tot diep in de zondagnacht was de Coolsingel Turks terrein. Niet alleen toeterende auto´s, maar ook een groepje van hooguit zes fans te voet, wisten het "gewone" verkeer lam te leggen. De bus stond een kwartier stil. Niemand durfde iets te doen en de politie (die je normaliter veel in het centrum ziet) was in geen velden of wegen te bekennen. "Het gunnen" reikte ver.

Ik was ook moe, had behoefte aan frisse lucht en wil gewoon weer eens ongehinderd schrijven. Verder tracht ik hier het fietsen weer onder de knie te krijgen. Bij die beweging word ik telkens aan de meniscusoperatie herinnerd.
Maar ook hier kom ik niet onder het nieuws uit.

Jan Marijnissen stopt als fractievoorzitter. Ook de SP zakt gestaag in de peilingen. Jan Marijnissen is de SP en de SP is Jan Marijnissen.
Stapt de kapitein als eerste van boord?
Handig om dat juist nu te doen. Actualiteitenprogramma's en talkshows - als DWDD en P&W - zijn op zomerreces. Nederland is in de ban van het voetballen en laat zich de euforie niet ontnemen. Er kan bij wijze van spreken een atoombom vallen.

Evenals de VVD dondert de PvdA onderuit. Een teken aan de wand. Het is gedaan met de “gevestigde” politieke partijen, die in het mistige midden opereren. Partijen met stekels snoepen kiezers en leden weg. De recht-door-zee-taal van Verdonk en Wilders spreken tot de verbeelding.
De PvdA moest en zou regeren - met wie dan ook. Het heeft zijn gezicht verloren en (zoals nu blijkt) nog veel meer.

Bos draagt tegenwoordig een christelijke das op een wit overhemd.
Er is niets ROODS meer aan.