Oud worden

*********************************
Locatie: Kruidvat Kralingen.

Ze stond voor me bij de kassa.
Met haar rollator reed ze haar voorganger tegen de enkels. Die stuurde een paar woedende blikken richting het omaatje - die deed of haar neus bloedde.

En toen was ze aan de beurt en dacht ik dat ik op tijd bij mij fysiotherapeut zou zijn.
Er zat maar één boodschap in haar mandje.
Helaas. Verkeerd gegokt.

"Ik ben al twee weken niet geweest," zei ze tegen de verkoopster.
'Hoe bedoel u?'

"Nou, je weet wel. Dat ik niet ben geweest."
"Naar de wc," fluisterde ze.
'Oh, heb u obtsipasie?'
Omaatje haalde haar schouders op.

"Heb je iets voor me? Dat ik weer ken."
De verkoopster pakte Dulcolax. Ik kreeg denkbeeldige buikkrampen.
"Help dat?"
'Jasekers, dan ken u wel weer hoor.'

Ik keek op mijn horloge en zag dat de parkeermeter afliep.
Achter mij hoorde ik gezucht en gesteun.

"Maar stel je nou voor dat ik ervan aan de loop gaat."
'Hoe bedoel u?'
"Nou ja - je weet wel. Dat het er ineens allemaal uitkomp."
'Oh - diarree,' zei de verkoopster.

"Ja, dat ja."
'Nou, dan moet u dit nemen.'
Ze legde een doosje Imodium op de toonbank.
Een chemische stopper na een chemische laxeerder. Als ik op die leeftijd ook nog maar zo verstandig kan denken, bedacht ik me.

'Heb u er nog uitleg over nodig?' Dat is een van de standaardvragen die het personeel op de verkoopcursus heeft moeten leren (stellen).

Het omaatje schudde nee en pakte haar portemonnaie.
'Dat is dan €26,13.'
"Hè. Zo veel?"
'Ja, de Imodium kost €7,45.'
"Nou, dat hoef ik dan niet."

Achter mij werd om een tweede kassa geroepen.
'Geen personeel,' riep de verkoopster terug.
De cheffin moest eraan te pas komen om de kassa te resetten.

Toen ik eenmaal bij de kassa stond kon ik het niet nalaten iets leuks te zeggen:
"U moet nu geen lucifer bij mij houden."

De kauwgommende verkoopster haalde haar wenkbrauw op. 'Hoe bedoel u.'

Ik wist dat mijn leuk bedoelde opmerking niet begrepen zou worden, maar waagde het erop:

"Kruidvat?!"
*******************