Winkeldiefstal

*******************************
"Waar kan ik Vicks Blue vinden?"
'Eerste rij links.'

Ik was voor het eerst in deze drogisterij van een discount keten.

Bij het aangewezen schap stond een oudere, geblondeerde mevrouw in een camel jas met bontkraag.
Ze duwde een rolstoel. Daar zat een terriër in. Ook blond.
Ze had het dier gepamperd met kussentjes en een deken.

Blijkbaar had ze mij niet in de gaten want ongegeneerd scheurde ze een zak muntdrop open, graaide erin en verborg een handvol in haar jaszak.
Daarna graaide ze er weer in en propte wat dropjes in haar mond.

Ik stond erbij en keer ernaar. Stomverbaasd.
Meteen drong zich de vraag op: Wat doe ik? Moet ik een verkoopster waarschuwen? Maar dan ben ik een verklikker.

Nu had de vrouw mij in de smiezen.
'Kunt u erbij?' Ze maakte zogenaamd plaats voor me, maar bleef wel bij het schap staan.
Ik pakte mijn Vicks Blue en besloot toch melding te maken van de onbedwingbare snoeplust van mevrouw. Ze komt er hooguit met een reprimande vanaf, sprak ik mezelf geruststellend toe.

Terwijl ik via de shampoos richting kassa liep benaderde de hoofdverkoopster de clandestiene snoepster.
'Mag ik u wat vragen?'
Het antwoord van de stoute dame werd niet afgewacht.
'Wilt u uw zakken leegmaken. En mag ik even in uw handtas kijken?'

De handen doken in de jaszakken, maar er kwamen geen dropjes uit.
Wel haalde ze een onderbroek tevoorschijn.
'Waarom heeft u dat in uw jaszak gestopt?'
Ach, de onderbroek had ze dus ook gesnaaid! Nu was de snoepster ineens een echte dievegge.
Ze probeerde zichzelf met allerlei smoezen uit de benarde situatie te bevrijden.

Ik had geen tijd om de uitkomst af te wachten, maar de verkoopster nam de vrouw mee naar achter.

Even later kwam ik haar op straat tegen.
Drop etend.
Op weg naar een volgend doelwit.
Het hondje in de rolstoel als medelijwekkende bliksemafleider.
*****************************************************************************