***********************************************
Hoe zat 't ook alweer?
Als u dat werkelijk wilt weten, verwijs ik naar deze link.
Mijn schouder is mobiel, maar ik verrek nog steeds van de pijn (in rust).
Hommeles dus.
Nu blijkt, op een foto van vlak na de operatie, dat er een cyste in het bot zit......met geïrriteerde pezen als gevolg.
Dat is een vieze tegenvaller.
Maar ik ben ook woedend.
De vorige (inmiddels gepensioneerde) orthopeed heeft die foto, na de operatie, laten maken. De ingreep was tegengevallen, maar wel geslaagd - zo zei hij destijds.
Maar nu is mij die gigantische bloeduitstorting duidelijk.
Mijn huidige orthopeed keek afgelopen dinsdag ernstig.
Er staat opnieuw een afspraak voor een MRI in de agenda.
Ik vrees weer een operatie.
********
Vandaag is het vaderdag.
Wij hebben geen vader meer - maar P. is wel vader.
Een vader met een slecht voorgevoel.
Woensdag is het namelijk weer bloedjesdag.
P. is verzwakt.
Zijn stem klinkt krakerig. Hij is moe. Hij voelt zich niet lekker. Zijn stemmingen zijn onvoorspelbaar. Hij ziet er getekend uit.
De CLL hakt er iets te enthousiast in.
Wij denken beiden dat de leukemie even het zwijgen opgelegd moet worden.
Maar dat hebben wij zo vaak gedacht.
Woensdag zullen we het weten.
Als de chemo-tijd inderdaad is aangebroken, dan gaan de schouders eronder.
Zes maanden lang.
Drie schouders.
*******************
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten