Dat viel van haar gezicht af te lezen.
Maar ik kon, vanuit mijn luie stoel, vluchten. Zappen.
Het was zo nu en dan niet (om aan) te horen.
Het concert, bedoel ik.
Het concert interesseerde mij eigenlijk niet.
The queen nam pas halverwege plaats in the royal box.
Iemand twitterde terecht: "She looks so sad."
Worst-case scenario: Jubileum wordt de dood van prins Philip.
The queen was er met haar gedachte niet bij.
Wat een beproeving.
Charles hield een perfecte toespraak.
Eerst zette hij de comedians met hun flauwe grappen op hun plaats, om zijn lofrede op ernstige toon te vervolgen.
Zo serieus en goed geformuleerd dat mommy zichtbaar geëmotioneerd raakte en de tranen ternauwernood kon bedwingen.
Gelukkig wist hij op een gegeven moment toch even haar oprechte lach op te roepen.
Even maar.
Rule Britannia.
Land of hope and glory.
De rillingen liepen over mijn rug. De tranen biggelden over mijn wangen.
God save the queen.................and prince Philip.
Alstublieft God!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten