Pesten

**********************
Kijk even naar dit filmpje.

Of het verstandig was van de moeder om dit op Facebook te zetten weet ik niet (het is dáár inmiddels niet meer terug te vinden).
Maar de moeder is woedend en emotioneel. Gevoelens die een moeder behoort te hebben.

Mijn moeder was anders. "Negeer die meiden. Wees flink. Sta erboven. Zie jezelf maar te redden. Word je hard van."
Dat deed pijn. Ik voelde me alleen. In de steek gelaten.

Ik ben niet hard geworden.
Wel heb ik het vertrouwen in mensen verloren. Voel me snel achtergesteld. Ben achterdochtig.

Mijn ziel kreeg een knauw.

Die knauw speelde weer op toen ik twee weken geleden op de reünie van mijn lagere school was.
Daar ontmoette die twee pesters weer. Nog steeds onafscheidelijk.
Ze deden heel aardig. Waarschijnlijk zijn ze zich totaal niet bewust van het leed dat ze mij hebben aangedaan.
Hun lippen op mijn wangen voelden als satan's kisses.
Dat ligt aan mij - niet aan hen.

Het meisje op de film werd gemarteld. Mishandeld.
Geestelijk en lichamelijk.

Mijn hart bloedt als ik het zie.

"Sta erboven." An me hoela.
Als je de grond in getrapt wordt.
**************************************