Have you seen my neighbour?

**********************************************************************
De gastvrouw van de Greenside Club komt een praatje met me maken.
Ik heb net een warm kopje koffie laten inschenken.

Het is een vorm van beleefdheid die ik wel kan waarderen. En voor haar is het een herkenningsoefening.
Deze week zal ze ons vaak zien.

"Where are you from?"
'The Netherlands.'

"What part of Holland?"
'Rotterdam.'

"I've been in Amsterdam.......................blablabla"
'Who hasn't.'
Ik ben zo Amsterdam-moe. Buitenlanders komen alleen in 020. Ze vinden het een schone, sprankelende stad. Maar goed, Engelsen zijn te beleefd om iets negatiefs te zeggen.
Of toch wel?
"It's a very busy city, isn't it?"

"I think I talked to somebody from Holland earlier. I even think he mentioned Rotterdam."
Eigenlijk heb ik geen zin in dit soort flinterdunne gesprekjes. Ik drink mijn koffie waardoor ik niet hoef te praten.
Ze blijft naast me staan en samen kijken we naar buiten, maar we zien niets.

'I might even know this person,' zeg ik quasi grappig
"Yeah - maybe he's your neighbour. Hahahahaha."
'Hahahaha.'

Ik ga verder met mijn fotoshoot en zij bekommert zich om andere gasten.
"Where are you from?" hoor ik in de verte.
De stemming in de club is goed. Ik herken mensen van vorige "Opens." Net als wij trouwe bezoekers.

P. zit op de tribune. We zijn even samen.
Maar dan ga ik weer de baan in.

Om 13.00 uur ontmoet ik P. in de club voor lunch.
Hij staat met de gastvrouw te praten.
"This is the man from Rotterdam," zegt ze. Uit haar handgebaar maak ik op dat ze P. aan mij wil voorstellen.
Die, op zijn beurt, kijkt wat verbaasd.
Ik lach. 'The spitting image of my neighbour.`
*******************************************************