Voor een "gewone" overnachting zou ik dit hotel zeker niet kiezen.
Het was allemaal wat aan de karige kant.
Onze tea-tray werd niet voorzien van koekjes.
Ook moesten we het in de badkamer doen met aan de muur gespijkerde zeepflessen.
Het ontbijt bestond uit een simpel buffetje.
Ik heb de hele week toast met marmelade gegeten.
Eén keer kwam ze boterhammen aanvullen......met een blauw korstje.
Mijn nuchtere maag draaide.
De ontbijtjuf keek om 5 voor half 10 op haar horloge en begon vlijtig op de ruimen.
Flexibiliteit was ver te zoeken. Zelfs met een uitverkocht huis.
En dat voor £200,- per nacht.
Maar toch waren wij (er) gelukkig.
Ik had van ons kamertje ons huiskamertje gemaakt, zoals P. dat noemde. Het hotel lag ideaal ten opzichte van de golfbaan en daar was het ons om te doen.
Ik had een heerlijke fles Single Malt gekocht en die is opgegaan.
De kamer lag vrij geïsoleerd waardoor we geen last hadden van buren.
En in tegestelling tot andere kamers (we hoorden nogal wat klachten) deed de douche het goed, liep het water weg, konden we internetten, deed de televisie het en werd onze kamer exact om 9 uur schoongemaakt.........................
......en op mijn verzoek iedere dag gezogen.
Want "stoffig" was het.
Over stoffig gesproken.
Er was s'avonds entertainment.
Een pianist met een speldje in zijn revers speelde oldtimers en meezingers op een ontstemde piano.
Niemand zong mee.
Sterker nog: de man werd niet eens opgemerkt.
In de pauze vroeg dit stukje "Brits antiek" of ik alsjeblieft een foto van hem wilde maken.
Ik knikte en ging halverwege de trap staan.
Hij draaide een kwartslag en zette zijn vingers op de toetsen.
Ik hoorde niets.
Hij keek omhoog en vroeg of de foto gelukt was.
Ik stak mijn duim omhoog.
Toen pakte hij een pakje brood uit zijn tas.
Er zaten vast blauwe korstjes aan.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten