Reclames doen mij gewoonlijk niet veel.
Ik bedoel, ze hebben geen invloed op mijn koop -of bestedingsgedrag.
Alleen............bij deze reclame moet ik telkens denken aan de twee keer dat ik vanuit het buitenland spoorslags naar huis moest terugkeren.
Beide keren betrof het een sterfgeval.
Van mijn ouders.
Er klopt iets niet in deze reclame.
Okee, Monuta zal de uitvaart goed begeleiden. Dat is het niet.
Wat mij hogelijk verbaast is dat het meisje niet op een vlucht naar huis kan komen.
Er is niemand die haar helpt.
Heeft ze geen reisverzekering afgesloten?
Het maakt de reclame voor mij ineens een stuk ongeloofwaardiger.
Immers: met een reisverzekering (en wie heeft die nu niet) wordt je terugreis binnen no time geregeld.
In ons geval deed de ANWB dat, in opdracht van ABNAmro - onze verzekeraar.
De eerste keer was het echt een klus, maar ze kregen het voor elkaar.
Juli 1994.
Mam belde 's avonds. Ik had net de koffers uitgepakt.
"Het is hopeloos. Helemaal mis. Pap redt het niet. Sorry, jullie moeten nu echt naar huis komen als je hem nog wil spreken.
M. en A. zijn nog in Frankrijk, maar komen ook terug. Het is een aflopende zaak."
We zaten in the middle of nowhere: Butte - Montana.
P. belde ABNAmro.
Eerst werd het Zuiderziekenhuis gebeld om te verifiëren of onze terugkomst noodzakelijk was.
Nadat dat bevestigd werden we teruggebeld (nog geen mobieltjes) met de mededeling dat het nu in handen van de ANWB lag.
De volgende ochtend vlogen we met een Saab jet van Butte naar Salt Lake City.
Van daaruit ging het via Minneapolis naar Amsterdam.
Geloof het of niet: ik was eerder thuis dan mijn zussen uit Frankrijk.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten