We zijn weer in Zeeland.
Na de lunch ga ik meteen boerderij-boodschappen doen.
Als ik de auto op het erf van boerin H. zet, parkeert iemand zijn auto - terwijl er verder niemand staat - bijna voor de ingang.
Een vrouw snelt voor mij naar binnen.
Maar mevrouw H. staat nog onkruid te wieden in haar tuin.
Ze ziet mij en begroet me hartelijk. "Da's lang geleden."
De voordringster staat al in de boerderij (mevrouw H. moet haar klompen nog uittrekken) en steekt meteen van wal.
'Ik heb een vreemde vraag.'
Vol verwachting kijkt mevrouw H. de onbekende vrouw aan en knikt.
'Ik was net bij uw concurrent. Daar had ik asperges en geschrapte nieuwe krieltjes besteld. Maar die krieltjes waren er helemaal niet. Nu is mijn vraag of u ze wel heeft.'
Ik moet mijn lachen inhouden.
En mevrouw H. volgens mij ook.
1 Concurrent?
2. Geschrapte krieltjes?
Waar komt deze vrouw vandaan?
De stad - overduidelijk. Maar zo dom???
Boerin H. legt uit dat de nieuwe aardappels wegens de kou extreem lang op zich laten wachten.
"Dus daar kan ik u helaas niet aan helpen."
Ik val in: 'Maar mevrouw H., U verkoopt toch geen geschrapte aardappels?'
"Nee," klinkt het verontwaardigd.
De stadse muts verlaat ontevreden de boerderij.
Nu kan ze haar dochter geen geschrapte krieltjes voorzetten.
Ik koop groene asperges voor een salade, witte asperges voor het originele recept met ei en ham, tomaten, komkommers, aardbeien en rabarber.
Terwijl ik de boodschappen inpak zeg ik tegen mevrouw H.:
'Denk erom - volgende keer kom ik om frietjes.'
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten