06 juni, 2013

We hebben niets

 
Vriend, tandarts B. is gestopt.
Hij is 65 jaar en geniet sinds januari van zijn welverdiende pensioen.
 
Ondanks dat de praktijk van B. in Middelburg was, zijn wij hem altijd trouw gebleven - mede mogelijk gemaakt door onze goede gebitten.
 
Wij voelden geen angst in de stoel van B. en reden daarom zelfs vanuit Friesland naar Zeeland voor de halfjaarlijkse controle.
 
Het is een feit dat "bevriende" tandartsen of de vijfenzestig naderen of die leeftijd gepasseerd zijn.
 
"Tandarts gezocht in Rotterdam, het liefst Kralingen."
Geplaatst op Facebook door een meisje van achtenvijftig met een tandartsentrauma - overgehouden uit haar jeugd.
Mijn zusje M. onderging een zenuwbehandeling bij tandarts S. - zonder verdoving. Haar gegil krijg ik niet van mijn trommelvliezen.
 
Vandaag was het dan zover.
De zenuwen gierden door onze kelen.
 
In een vreemde stoel. Een vrouwelijke tandarts. Jaren jonger dan onze eigen zoon.
Had B. zijn werk goed gedaan (waar wij van overtuigd waren) of zou de nieuwe tandarts verborgen gebreken vinden?
 
Angsten voor niets.
Controlefoto's van links en rechts toonden geen calamiteiten.
 
Ik lag in een gele stoel en keek naar het plafond.
Wow, een beeldscherm in het plafond. Speedy Gonzalez.
 Goed bedachte afleiding voor kinderen.
 
Beter dan dit fragment.........

Geen opmerkingen: