Opbreken en Volterra

We waren het er vanmorgen niet over eens: wanneer vertrekken we uit deze modderpoel?

Vandaag leek een drogende dag te worden. De zon scheen en er stond een koele bries.

Ik stelde voor om niet te lang te wachten daar de weersverwachtingen voor het einde van de week niet glorieus klonken. “Maar ik ga niet op 1 mei rijden met al die gekken op de weg,” zei manlief.

Echter toen hij zag dat de camping leger en leger werd vanwege “moddervluchtelingen,” veranderde ook hij van mening.

We besloten het grondzeil in ieder geval onder de kraan te houden en de sneldrogende luifel op te trekken. Zo konden zon en wind hun werk doen. Weg met die nattigheid.

Vervolgens maakten we een leuke rit naar Volterra – een hooggelegen stadje met een eeuwenoudehistorie. Helaas stond de 10^e eeuwse kathedraal in de steigers, maar waren we wel het decor van filmopnames.

Op de weg terug (via colletjes die niet zouden misstaan in de Giro) werden we op een gruwelijke manier geconfronteerd met het onzinnige rijgedrag van Italianen. Ze pakken altijd de binnenbocht en op de smalle wegen negeren ze domweg de doorgetrokken streep.

Dat leidde tot een zwaar ongeluk waar wij een paar minuten achter zaten. Het ambulancepersoneel gebaarde heftig dat we door moesten rijden – pal langs een brancard waar een zwaargewonde man op lag. 

Mijn maag draaide. Het werd stil in de auto.

Daarom wil ik woensdagochtend vroeg gaan rijden naar het meer van Trasimeno – onze volgende bestemming, vlakbij Perugia. Van hier is het ongeveer een half uur naar de autostradale.

Eerst maar eens zien uit deze troep weg te komen.

Culinair blogje

Even iets anders.

Toen we gisteren uit Siena terugkwamen wachtte ons nog (we waren verdrietig vanwege de waterhuishouding buiten) een onplezierige verrassing. 

Er liep water onder de wc uit.

Het bleek uit het waterreservoir te komen. Een lek?

P. wist het niet te verhelpen. Met handdoeken en een keukenrol hebben we alles drooggemaakt en het reservoir leeg laten lopen.

Het is een sophisticated systeem, maar het gaat ook snel kapot blijkbaar.

De wc kunnen we gelukkig gewoon gebruiken, maar we gooien er nu zelf water door.

Na die tegenvaller zijn we heerlijk gaan eten in dit lokale restaurant waar mensen uit de wijde omtrek naartoe komen omdat de keuken fantastisch is. 

We hebben genoten, mede vanwege het uitzicht.

Mevrouw staat in de keuken en meneer is de gastheer.

Het interieur is Italiaans simpel, maar mijn reservering leverde ons de mooiste tafel aan het raam op.

We begonnen met een klein flesje prosecco en lieten ons adviseren toen het op de wijn aankwam. Ik vond wel dat dat een Chianti moest zijn. 

Manlief at: ravioli, gevolgd door gevulde aubergines.

Ik: tagliatelle met artisjokken en paddenstoelen, gevolgd door een gegrilde karbonade op z’n Siena’s.

We hadden nog een halve fles rood over en dus vroeg ik, buiten de kaart om, of we een bord met lokale kazen konden bestellen. De baas glunderde.

Bij de koffie kozen we voor een stukje taart met appel en noten. Alles door de signora gemaakt.

IK rekende €97,- af........ uit mijn statiegeld potje.

*****

Siena

Siena stond vandaag op het programma en we leken het droog te houden na weer een kleddernatte nacht.

Om 7 uur stond ik onder de douche. Vandaag zou er aan het warme water gewerkt worden. 

De stoelen en tafels maakte ik schoon en die verdwenen in de auto. Voorlopig maken we er geen gebruik van. Hoe minder er buiten staat, des te beter.

Met modderige laarzen kwamen de dames de doucheruimte binnen. Geen vrolijke gezichten. Iedereen vraagt zich af hoelang dit nog gaat duren.

“Het is alsof we op water slapen,” zei een Nederlandse die in een tent krampeert.

Het jonge Duitse stel waar ik eerder over schreef zagen wij voor ons wegscheuren. Hij keek woedend.

Tja, voor de werkenden zijn dit geen leuke vakanties.

We konden een perfecte plaats voor de auto vinden bij het stadion en liepen in 10 minuten de oude stad binnen. Siena heeft iets mondains. Prachtige winkels in eeuwenoude panden.

Het was fris, to say the least (foto boven).

In de zomer kun je hier geen plek meer op een terras krijgen.

Piazza del Campo is de lieveling van de toeristen. Nou niet echt van mij. Bijzonder is het, maar ik was allesbehalve onder de indruk van de restauratie. Kijk maar naar de foto’s van de ramen.

Daarentegen vond ik de Duomo (en vooral de crypte) adembenemend. De rij voor de tickets was om te doen, dus ging ik in de rij staan terwijl manlief met Jacky op het plein bleven zitten en hondenliefhebbers aantrokken (zoekplaatje).

Ze zat met haar neus in een tas, zo zag ik op afstand.

Entree voor de dom, de crypte en het baptisterium kostte nu €13,-

Nergens hoefde ik te wachten. Flitsen was verboden en daar werd zwaar op gecontroleerd.

Desondanks heb ik een aardige impressie neer weten te zetten van deze geslaagde dag in een bijzondere stad.

Op de terugweg naar de auto zag ik een terras in de zon. Daar aten we Toscaanse soep.

Tja, en toen kwamen we in de buurt van de camping en wat zagen we??? 

FOTOALBUM

****

Certaldo

Op deze foto ziet u in de verte onze camping. Een prachtige locatie, maar erg regengevoelig.

Terwijl ik dit schrijf worden we aangevallen door een gigantisch onweer. Na een oogverblindende flits kwam er een klap, alsof er een bom viel, die de caravan deed schudden. 

We schrokken ons een lens. Nu vallen er weer ijsstukken op het dak.

Mijn geduld wordt op de proef gesteld. De zin om deze reis voort te zetten neemt met het uur af.

We zijn alleen maar bezig met schoonmaken en de boel droog proberen te houden. En om Jacky te kalmeren, natuurlijk.

Maar op dit moment kunnen we niet weg. Alles om ons heen is modder en we staan in modder.

Er arriveerde gisteren een jong stel uit Duitsland, met een tentje.

Ze waren hier vorig jaar ook geweest, maar waren toen weggeregend. Ze hoopten nu op beter weer. Ik hield mijn mond.

De dag begon al bewolkt en dus kozen we voor Certaldo – de oude stad op de heuvel. Het was zeer de moeite waard.

Er was een Duitse trouwerij aan de gang in het middeleeuwse kasteel. Zeer sprookjesachtig en romantisch. Zal wel flinke een duit gekost hebben.

Inmiddels heb ik manlief voor de derde keer lief aangekeken en gevraagd of hij zijn internetbundel weer wilde spekken.

Het uploaden van foto’s kost een vermogen. Daarom moet u het nu echt alleen met het album doen.

Morgen staat Siena op het programma.

FOTOALBUM

******

Dolen tussen olijven en druiven

Het kwam ook nog een kleddernatte nacht achteraan met veel lawaai in de lucht. Waar hebben wij dit aan verdiend?

Jacky stond onder mijn bed te piepen en te beven.

Een aantal campers kon niet uit de modder wegkomen. Er was heel wat mankracht -en pk voor nodig om ze op het juiste pad te krijgen.

Wat een puinhoop.

Ook wij proberen de boel weer droog te krijgen.

Daar gaan nog wel wat dagen overheen. 

Tijdens de brunch keken we even naar de kleurrijke Koningsdagbeelden vanuit Amersfoort en stapten toen in de auto voor een (geïmproviseerde) rit door dit deel van de Chianti.

Ik at mijn eerste ijsje tijdens siesta. Heerlijk!! Zo’n hele bak vol voor maar €2,-

Nu zit ik weer twee uur lang foto’s te uploaden bij de receptie. Gelukkig schijnt de zon…..maar wat heb ik zin in een glas Chianti.

Ciao!!