03 april, 2019

Van de baan, die autobahn


We vertrekken om 7.15 uur.

Scheuren door Duitsland is er niet meer bij. Onmogelijk met al die wegopbrekingen.
De snelheidsaanduidingen verspringen per minuut: van 100 naar 60 naar 130 naar 80.....
Vermoeiend en razend irritant.

We belanden in twee files, waarvan een veroorzaakt is door een (naar het zich laat aanzien) fataal ongeluk.
De rillingen lopen over mijn rug.

Tussen Karlsruhe en Freiburg zien we een lege weg aan de andere kant. Geen tegemoetkomend verkeer.
En dan......politie, brandweer en ambulances hebben de weg gebarricadeerd.
Weer een gruwelijk ongeluk.

Sanitaire stops maken we niet meer bij de overvolle tankstations, waar je tegenwoordig 70 cent moet neertellen voor een vieze wc.

Wij pakken de groene P. met gratis wc. Daar waar Jacky ook behoorlijk kan worden uitgelaten.

Jacky moet in Duitsland in het tuig en is daar nogal verbolgen over.

Dat schreef ik een jaar geleden: we waren op weg naar Toscane.
Het was april.

Vandaag vertelde mijn kapster dat ze over een stuk van vier uur maar liefst zeven uur hadden gedaan.

Vrienden, die bij een tankstation even naar de wc gingen en niet langer dan vijf minuten weg waren, troffen bij terugkomst hun auto zonder kentekenplaten.

Wij slaan de Duitse snelweg dit jaar over.
Dat hadden we vorig jaar al besloten, maar de ervaringen die mijn kapster vandaag met mij deelde bekrachtigen dat besluit.
********

Geen opmerkingen: