Stress

Even een korte update voor de allertrouwste volgers.

Waarschijnlijk vol taalfouten, want mijn hoofd is leeg.......of vol.

We staan in Brabant op een camping waar vrienden van ons een stacaravan hebben.

Dit is voor ons een proeftijd. De vooravond van een lange, spannende, avontuurlijke reis naar Italië.

Een stressvolle proefperiode kan ik wel zeggen, want deze futuristische caravan is niet geleverd met een kilo paracetamol.

Manlief is angstig voor alles wat met elektronica te maken heeft.

Zo makkelijk als het ons bij het afhalen werd voorgedaan, zo moeilijk is het in de praktijk.

De pootjes bleken zo strak ingedraaid dat de ouderwetse slinger eraan te pas moest komen om die los te krijgen.

Hoe anders hadden wij het gezien bij "We zijn er bijna."

Het ingewikkelde watersysteem was ons 's morgens nog eens extra uitgelegd, dus dat ging goed.

Ook de luifel gaf geen problemen.

Struikelblok van de eerste dag werd de tv.

Canal D kon ons niet helpen en de caravanverkoper evenmin.

Radeloosheid in de sleurhut.

"Brandt er een groen lichtje?"

'Groen lichtje.'

"Ga terug naar het menu."

Menu?, ik had de hele dag nog niets gegeten.

We waren na een slopende dag al om op de vegen.

Ik had twee tot de nok toe gevulde auto's leeggehaald en de caravan ingericht.

Maar de heer O. kwam in hoogst eigen persoon naar Chaam en kreeg de tv in een handomdraai aan de praat.

Het schaamrood stond op mijn kaken.

Hij wees ons ook nog even snel aan hoe de verwarming werkte, maar wij wilden maar één ding.....naar bed.

Vandaag hebben wij, met een vorstnacht in het vooruitzicht, weer de hele dag staan stoeien met elektronische panels.

Ik heb welgeteld 23 telefoontjes gepleegd.

Maar de warmte bleef uit.

Ik zal u niet vervelen met de ins -en outs, want ik verlang weer naar mijn bed, maar wederom is de monteur uit Bergschenhoek naar Chaam gereden.

Dit keer hoefde ik mij niet te schamen.

Hij liet ons een deel van de caravan zien waarvan wij het bestaan niet kenden.

"Neen, want dan gaan mensen er zelf aan prutsen."

En toen was er warmte.

Toch gaat er niets boven de warmte van dierbare vrienden.

We aten gezamelijk Brabantse asperges en ik dronk veel wijn, waar ik me heel behaaglijk door ging voelen.

Hoe vervelend en stressvol dit allemaal ook is, het heeft ook pluspunten.

We ondervinden het allemaal binnen handbreik van de leverancier en wij leren de caravan goed kennen.

Mijn vrees om de lange reis te aanvaarden ebt langzaam weg.

*****