Hoewel we door het journaal waren gewaarschuwd, was het vanmorgen vroeg toch even schrikken.
Nachtvorst en geen krabber.
Ik had weer de halve nacht wakker gelegen.
Om half tien viel ik doodmoe in slaap en na drie uur was ik klaarwakker.
Het strookt niet met mijn biologische klok.
Thuis ga ik om 2 uur naar bed.
Ik eet dan nog een appelmoesje of een yoghurtje, want slapen op een lege maag lukt mij niet.
In de caravan vallen mijn ogen gewoon dicht. Er zijn geen appelmoesjes -of yoghurtjes.
El is dus van slag.
Om half zeven stond manlief op om de hond uit te laten.
Tja, waarom zou ik dan in bed blijven.
Reisefieber!!
De douche liet ik aan mij voorbij gaan. Veel te koud!!
Ik poedelde wat bij de wastafel.
Na de cruesli en koffie was het (dankzij de goede voorbereidingen van de avond ervoor) een fluitje van een cent.
Manlief werkte het (onderstaande) lijstje buiten af. Ik deed dat binnen.
Alles safe opgeborgen.
Glazen in theedoeken in dozen.
Caravan goed beladen?
Het was een gok.
Zelfs met handschoenen aan was het te koud om de kogeldruk te meten.
Om 8.45 uur verlieten wij de camping in Chaam en gingen op weg naar Arlon.
Onderweg werd regelmatig gestopt voor een hapje en een drankje.
Leuk hoor.
Wij stonden hier het eerst, maar binnen twee minuten hadden we twee buurcaravans naast ons en meteen was er aanspraak.
We reden even gelijk op. Zij naar Spanje en Portugal, wij naar Italië.
Het was ijs -en ijskoud.
Hagel en sneeuw daalden op ons neer.
Gelukkig geen gladheid.
De camping bij Arlon, waar we om 14 uur arriveerden, bleek niet echt een vlak terrein te zijn.
"U bent in de Ardennen, hoor."
Ik voorzag problemen met het rechtzetten van ons huisje en inderdaad.....
Maar toen zag ik hoe keurig de buren stonden en verscheen de buurman plotseling.
Ik sprak hem meteen aan, zonder het verdere geklungel (van de wal in de sloot) van manlief af te wachten.
De helpende hand begroetten wij beiden van harte.
Het werd ook meteen een prettige ontmoeting.
"Zullen we maar tutoyeren? Ik ben Jan."
Jan kwam op het lumineuze idee om de mover maar eens ter hand te nemen. Die hadden wij nog helemaal niet uitgeprobeerd.
Aldus geschiedde.
Met de hulp van Jan hadden wij het absoluut niet gered en was ik waarschijnlijk vannacht uit mijn bed gerold.
Natuurlijk knalden de stoppen door vanwege al die prachtige apparatuur waar de electrakastjes hier niet op berekend zijn (slechts zes ampère).
Maar weer was Jan onze steun en toeverlaat.
Om vijf uur zaten we met rode wangetjes (van de warme douches - want het sanitair is hier echt fantastisch) aan ons borreltje.
Wat schaftte de pot vanavond?
Hamburgers met gebakken ui - een aardappeltje en komkommersla.
Al hadden ze mij een bord havermout voorgezet, dan had ik het ook gegeten.
De frisse buitenlucht hongert je gewoon uit.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten