Het alarm in een winkel gaat af wanneer er nog een veiligheid in de verpakking zit. Ook daar heb ik van geleerd. De bonnetjes zitten - voor het grijpen - bij de gekochte waar. Maar weer kijkt het winkelend publiek je achterdochtig aan en staat het schaamrood op de kaken.
Op het vliegveld is het met die veiligheidsmaatregelen maar het beste om alles wat rinkelt af te doen en een bh zonder beugel te dragen. Ik heb mijn les geleerd en ga "kaal" door het poortje. Het gênante fouilleren en plein public zal mij niet meer overkomen.
Nu is er in Rotterdam binnen 2 weken twee keer "vals" geld in onze portemonnee beland. Ik kijk eigenlijk niet zo goed wat ik als wisselgeld ontvang, ook om de rij achter mij niet te laten wachten. Aan de maat van de munten kan ik zien wat ze me geven.
Maar wat een ellende - in alle opzichten - is de Euro. Blijkbaar ben ik niet de enige die er problemen mee heeft. Vooral oudere mensen zien het verschil tussen de muntstukken niet en gaan regelmatig in de fout - meestal in het voordeel van de ontvanger.
Enfin ik moest laatst bij de groenteman iets betalen en deed dat met o.a. een € 2,- munt. De winkelier gaf hem terug en zei: "dat is een Turkse munt. U bent de zoveelste al".
Nu kent mijn groenteman mij goed en mijn mond viel open van verbazing. Temidden van de Euro's, viel deze munt helemaal niet op. Mijn mond viel open van verbazing en ik stond even genageld aan de grond. Wel wist ik precies waar ik hem had gekregen.
De groenteman opende een sigarendoosje onder mijn neus en toonde zo'n 20 vreemde munten die sprekend op de euro's leken. Ongelooflijk, het was zijn vangst van één week.
Ik ben teruggegaan naar de winkel waar ik de munt had ontvangen. Ze herkenden mij en het probleem. Maar ook de caissières kunnen vanwege de druk(te) niet iedere munt aan een inspectie onderwerpen.
Een paar dagen later betaalde manlief mijn ijsje met o.a. een raar muntje.
Het ligt niet in mijn aard, maar vanaf nu draai ik ieder dubbeltje om.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten