Rotterdamseltjes

Even aandacht voor mijn eigen stad en wat (miraculeuze) gebeurtenissen.

Zoonlief staat afgelopen donderdag bij zijn zwaarverwonde auto. Inbraak!!

Ruit ingeslagen - puinhop alom. Gedoe, lastig.

Autopapieren weg. Gedoe, heel lastig.
Blijkbaar geen interesse in de rest of onderbroken tijdens de klus.

Dom?? Ja dom - heel dom (maar ik steek hand in eigen boezem)Lesje geleerd?? Jazeker. Papieren niet meer in het dashboardkastje.

Jacob - behoorlijk aangeslagen en nog niet helemaal wakker - belt direct zijn lesklanten af.

Vervelend! Gedoe, lastig. Time is money.

Een medewerker van OHRA is blijkbaar met het verkeerde been uit bed gestapt of heeft knallende ruzie met zijn relatie gehad. In ieder geval is hij onbeschoft. Gedoe, lastig, ergerlijk.

De politie is een ware vriend, zo ervaart mijn zoon. Allervriendelijkst en zeer behulpzaam. Ze verdienen meer dan ze nu verdienen. Aan de administratieve rompslomp ontkomt hij niet. Gedoe.

En dan,..... het mirakel. De papieren zijn op straat gevonden en de eerlijke vinder heeft de moeite genomen het mapje naar het politiebureau te brengen.

Dan naar een schadebedrijf. Gedoe, lastig.

De ruit wordt tijdelijk vervangen en de auto wordt geheel uitgezogen. Perfect!!

Als pleister op de wonde nemen wij hem zaterdag mee uit eten. Naar restaurant de Harmonie op de Westersingel. Absoluut top. Prijs / kwaliteit is hier uitstekend in orde.

Bijtijds reserveren is noodzakelijk. Ik heb eerder uitgebreid aandacht aan deze culinaire topper besteed.

Jacob vertelt mij - tijdens het eten - over een fenomeen waar ik nog nooit van gehoord heb, Gumbusters. Zij bestrijden waar ik mij altijd zo aan erger: een trottoir vol spuug en kauwgom. Geweldig, maar volgens mij lokt het nog meer spugen uit. Alles wat ongehavend en schoon is, roept blijkbaar destructieve driften op.

En dan nog even iets (heel anders) over het Schielandhuis, "ons" historisch museum. Ik maak mij ernstig zorgen. Enkele weken geleden - op een woensdag - was ik er met een paar vriendinnen. Ik telde tien bezoekers, ons meegeteld.

De Beatrix - tentoonstelling is teleurstellend. Allemaal ouwe koek met een paar pittige cartoons. Er zaten twee bejaarde dames - die waarschijnlijk een abonnement op Vorsten delen en een kamer vol plakboeken en Oranje-souvenirs hebben - gebiologeerd naar een videoscherm te kijken. Het boeiendst blijft de permanente "Rotterdammers-expositie".

De belastingaangifte is vandaag - met veel krachttermen - digitaal verstuurd.

Doet u het ook digitaal? Lastig hè, wat een gedoe!!

<=== enquête

Er moet een DigId ingevoerd worden, dat per SMS verstuurd wordt.

De eerste poging mislukt of liever gezegd, de code wordt geweigerd.

Meteen rinkelt mijn GSM. De tweede code!

De tweede poging mislukt of liever gezegd, de code wordt geweigerd.

Meteen rinkelt mijn GSM. De derde code!

De derde poging slaagt of liever gezegd, de code wordt geaccepteerd.

Het spreekwoord of een veiligheidstruc van de belastingdienst?

Anyhow: gedoe, lastig en hoogst irritant.

Binnenkort vrolijkt dit karretje het Rotterdamse straatbeeld op.

Ik eindig graag met goed nieuws - hoe Miniem ook.

Nog meer 'blauw' op straat.

De bevalling

heeft lang geduurd. De inleiding, de pijnlijke weeën en de toch nog plotselinge ontsluiting aan het begin van deze avond. Maar "Fitna" is er en Geert toont haar trots.
Er ontstond direct een ware stormloop, want van te voren waren er onheilspellende berichten over haar naar buiten gebracht. Volgens de premier zou ze een gevaar voor ons "vredelievend" land zijn. Hij - en zijn christencollega's - raadden Wilders nota bene aan abortus te plegen. Er was commotie en angstzaaierij.

Het is geen bijzonder kindje – eigenlijk een allegaartje - zo is de eerste indruk.

Geert laat iedere bezoeker toe, zodat het dringen geblazen is en het zicht op de pasgeborene ernstig belemmerd wordt.
Desalniettemin, mocht u haar nog niet gezien hebben, maar dat graag willen, ga naar http://www.lifeleak.com/.

Fun

Hillary! Stop the attacks! Love, Obama Girl

De nasleep

Normaal gesproken neem ik Jan Mulder met een flinke schep zout.

Maar wat hij woensdag (geëmotioneerd) onthulde in DWDD over de zoon van Theo van Gogh was ronduit onthutsend. breedband / modem

Blijkbaar (ik kreeg de indruk dat Mulder er persoonlijk bij betrokken was) wordt zoon Lieuwe een vergoeding voor shockschade ontzegt. Het is schrijnend dat zijn moeder door allerlei overheidsinstanties wordt tegengewerkt. Lieuwe heeft – net als ieder ander slachtoffer– recht op een financiële tegemoetkoming. Het lijkt wel of zijn naam tegen hem gebruikt wordt.

Stuitend was de boete die hij ontving omdat hij op 3 november (de dag na de moord op zijn vader) niet op school was verschenen.
Het was bloedstollend toen Mulder met de brief zat te wapperen. Matthijs van Nieuwkerk trok wit weg en het was doodstil in de studio.
Maarrrrrrrrrr, een dag na de spraakmakende uitzending komt het stadsdeel met een reactie.
"Er is een proces-verbaal, maar dat dateert van mei 2007 en is gebaseerd op een langdurig verzuim."
Mocht dat waar zijn, dan is dit de tweede pijnlijke uitglijer. Eerst was er de verzonnen bedreiging en mishandeling door Marokkanen, waar mijnheer en mevrouw van Gogh bij NOVA (in 2005) geheel te goeder trouw melding van maakten. Hoe gênant.

Ongeluk komt in drieën.

Gijs van de Westelaken (zakenpartner van van Gogh) eist in hoger beroep dat de verzekeraar – Lloyds - uitbetaald. Ze weigeren omdat een terroristische aanslag niet onder de dekking valt.

En dan ook nog het eindrapport van de Ctivd waarin wordt vastgesteld dat de aandacht van de AIVD voor Mohammed B., de moordenaar van Theo van Gogh, te gering was. Maar ja, de dienst had na de aanslagen in de VS in september 2001 veel te weinig personeel, waardoor veel nieuwe mensen moesten worden ingewerkt. Vervolgens zegt de voorzitter van de commissie dat het ministerie van Binnenlandse Zaken de conclusies van het rapport verkeerd naar buiten heeft gebracht. Ik kan er geen soep van koken.
Een ‘Maar ja – rapport’ dus, dat waarschijnlijk onderin een ambtenarenlade zal verdwijnen.

Geen parlementaire onderzoekscommissie – hooguit een rapport over het rapport van de Ctivd.

Veel papieren woorden, weinig daden.

Nog even

iets over Harry de Winter. Ik lees namelijk dat hij nu ook woedend is op Afshin Ellian - beter gezegd op diens column in Elsevier.
Harry is boos op iedereen die hem niet zonder slag of stoot gelooft - of bijvalt.
Ik had hem vooraf op een briefje kunnen geven waar de tegenwind vandaan zou komen. Opvallend is trouwens het zwijgen van de mensen die hem op voorhand steunden, zoals Hanneke Groenteman.

Ellian vind ik nou niet direct één van de beste columnisten. Ik hoor hem liever!
Desalnietemin is hij een integer mens met veel kennis van de islam en moslims. Hij gaat inhoudelijk in op de statement van de Winter, die op zijn beurt niet bij machte is daar met argumenten op te reageren. Dus wordt hij boos, net als vorige week op arabist Hans Jansen.
Via de media reageert hij zijn woede nog steeds af. Daarmee wakkert hij telkens het vuurtje aan.

Dom, want Harry zelf moet op de blaren zitten.

P.S. Neef Leon de Winter haalt meedogenloos uit in Elsevier.

.........................................'En nu eisen mijn neef en andere ‘joodse mensen’ dat Afshin op deze site moet zwijgen en door Elsevier moet worden verbannen. O ja, en Harry gaat ook met de universiteit Leiden praten. Een ‘Berufsverbot’ moet Afshin krijgen!

Ach, u moet maar denken: als Harry een hondje was geweest, dan had hij dag in dag uit aan zijn piemeltje liggen likken.'

André's Nieuwe Revue

Vanavond gezien in het Nieuwe Luxor te Rotterdam. We hebben ons geamuseerd, maar geen moment heb ik "dubbel gelegen".

Hoe anders was dat "vroeger", toen Frans van Dusschoten aangever was(maar ook typetjes kon spelen) en er een vrouwelijke sparring partner was. Het hilarische gooi - en smijtwerk is verleden tijd. Ook van Duin wordt een jaartje ouder en dat is merkbaar. Zijn typetjes zijn bekend.
De logge Ron Brandsteder is onophoudelijk, geitachtig aan het lachen, wat allesbehalve spontaan overkomt. Ron speelt continue Ron.

Het leukste was "De Dik Voormekaarshow" met Ferry de Groot. Een klassieker, die het goed blijft doen.

Rotterdam Nieuwe Luxor Theater 25 t/m 29 maart 2008 NOG ENKELE KAARTEN!
Amsterdam RAI Theater 2 t/m 13 april 2008 MOOIE PLAATSEN BESCHIKBAAR

De Nieuwe Revue is niet meer "de oude".

WAARSCHUWING

U heeft nog een week voor uw belastingaangifte!!!!!!

Op de fleamarket in Bonita Springs (FL) konden analfabeten en / of niet Engels sprekenden (veelal Mexicanen en Cubanen) zich laten helpen/adviseren door een gepensioneerde Spaanssprekende notaris. Braaf stonden ze in de rij en wachtten geduldig, vergezeld door de hele familie, op hun beurt.

Wisselvallig

was Pasen 2008 zeker. Angstaanjagende luchten, die prachtige foto's opleverden.

"Mei 1940, dacht ik meteen", schreef Theodor Holman mij n.a.v. de bovenste twee foto's. Alsof hij gedachten kon gelezen.

Prettige Paasdagen!!

Boek & Bal, de uitvoering

Het was leuk - Boek & Bal in Schiedam. In een stampvol (liever gezegd uitverkocht) Fortis Theater annex bibliotheek in Schiedam genoten zo'n 1200 boekenliefhebbers van optredens en interviews.

Ik volgde (als tassendrager, supporter en aandachtig toehoorder) de gesprekken die Maria Heiden voerde met Nelleke Noordervliet en Joris Luyendijk. Zo nu en dan overstemde een onvervalst Haags geluid (Bart Chabot & friends) vanuit een naburige zaal de conversatie, maar daar speelde vooral Nelleke Noordervliet goed op in.

Nelleke is een prettige vertelster, die in iedere omstandigheid relaxt overkomt. Voor Noordervliet was dit merkbaar een (bijna) thuiswedstrijd. Ze haalde een paar leuke anekdotes op in overvalst Rotterdams. 'Geen bietjes maar krootjes'. 'Geen worteltjes maar peentjes'.
Enfin, vanaf het begin zat het goed.

De kritieken in de media over haar laatste roman "Snijpunt" waren divers. Ik moet het nog lezen, dus kan er weinig over zeggen.
N.N. is een vrouw die smakelijk en boeiend haar verhaal doet, al is dat voor de -tigste keer. Ze weet haar publiek te waarderen en omgekeerd is dat ook het geval.
Kortom, het was een Prettig Gesprek.

Van een heel andere orde was de ontmoeting met journalist/schrijver/televisiepresentator Joris Luyendijk.
Doordat er een optreden was uitgevallen vroeg de organisatie Maria het gesprek vooral WEL uit te laten lopen, waar zij gehoor aan gaf.
Luyendijk - waar ik niets van gelezen heb en die ik alleen van "Zomergasten" (vooral de spraakmakende avond met Leon de Winter staat me bij) ken, probeerde van meet af aan de gespreksleider door provocatie uit balans te brengen en de publiekslachers op zijn hand te krijgen.
Ik noem dat goedkoop scoren.

J.L. is een journalist en geen literair schrijver. Hij wil zijn politiek/maatschappelijke statement maken. Zo ook op deze avond.
De wereld draait door (in de persoon van Matthijs van Nieuwkerk), columnisten, interviewers, kortom iedereen, die hem volgens eigen zeggen dom of dom/kritisch bejegend had, kreeg er ondubbelzinnig van langs. Zelfs het (Nederlandse) publiek achtte hij niet in staat hem en/of de Midden-Oostenpolitiek te begrijpen. Tenenkrommend hoorde ik zijn relaas aan.
Een Luyendijkfan van het eerste uur, die zijn drie boeken gelezen had, durfde hem aan te spreken op zijn denigrerende toon. Ze was duidelijk enorm in hem teleurgesteld.
Enfin, het ontaarde niet maar Luyendijk genoot van de tweespalt en de verwarring die hij gezaaid had. Alle commotie was te verklaren: onbegrip of misverstand.
Mocht dat zo zijn, dan zal ik hem inderdaad niet begrepen hebben.

De organisatie kreeg haar zin: dit interview liep minstens een half uur uit.
Luyendijk had zijn podium, maar is (mijns inziens) een paar lezers kwijtgeraakt. Fan ben ik sowieso nooit geweest: ik vind het een onplezierig mens. Wis-en waarachtig slim, maar onplezierig.

Terwijl beneden een menigte zich inmiddels op de dansvloer begaf, draaide Maria een diplomatiek einde aan een Pittig Gesprek.
Joris leek de kalmte zelve. Echter, toen ik hij de zaal uitliep zag ik dat de tailleband van zijn broek kleddernat was.

In Rotterdam noemen we dat "peentjes zweten".

Wintertijd

Nog geen lente voor Harry de Winter.
Hoewel het hem - na zijn statement op de voorpagina van de Volkskrant - toch heet onder de voeten moet zijn geworden.
Harry heeft veel hatemail gekregen, waarin blijkbaar ook bedreigingen zijn geuit - wat ik absoluut afkeur.

Toen ik Harry bij P&W in een domme, kansloze woordenwisseling zag met arabist Hans Jansen, wist ik dat dit voor hem een heel akelig staartje zou krijgen. Zijn argumenten sloegen nergens op. Hij probeerde zichzelf wanhopig eruit te kletsen, wat schromelijk mislukte. Tenenkrommend!

Het met foute argumenten verwijzen naar de Tweede Wereldoorlog en daarmee valse emoties oproepen is iets waar ik mijn buik van vol heb.

"Zint eer ge begint, Harry!! Verontwaardiging achteraf is wel erg naief."

Hieronder een paar fragmenten van wat ik in de Pers las. Het wemelt in ieder geval van de tegenstrijdigheden.

De Winter voelt zich ‘onbegrepen’. ‘Ik heb nergens gezegd dat wat Wilders doet met racisme te maken heeft, en heb ook helemaal geen vergelijking tussen de Koran en het Oude Testament willen trekken. Ik bedoelde het verbindend, en het gaat mij om een ding: dat de moslimgemeenschap als geheel niet in de hoek wordt gedrukt. Het enige verbindende dat er uit voort is gekomen is dat het nu over de kut-Marokkanen én de kut- Joden gaat.’

De Winter laat verdere acties er maar bij zitten. Al is ‘60 procent’ van de reacties die hij krijgt positief. ‘Ik ga zaterdag demonstreren tegen Wilders op de Amsterdamse Dam.’ (Op het nieuws hoorde ik dat er geen parlementariërs mee doen aan demonstratie).
Daarna gaat Harry ‘de zinnen verzetten’. Want ja, het is ‘wel heftig’ allemaal. ‘Maar ik zou zo nog tien advertenties plaatsen. Bij wijze van spreken dan hè?’

Hij gaat de zinnen verzetten. Prima.
En daarna gewoon weer mooie programma's maken, Harry!!

Boekentip

'Het gat in de heg'. (Fragmenten uit "Knielen op een bed violen" met tien litho's van Klaas Gubbels.


Jan Siebelink en Klaas Gubbels signeren zaterdag 29 maart om 15.00 uur bij Boekhandel van Gennep (zie mijn LINKS, Oude Binnenweg 131 - R'dam)

Voordat Jan Siebelink Knielen op een bed violen schreef sprak hij er al over met zijn vriend en beeldend kunstenaar Klaas Gubbels. Jan Siebelink vertelde onder meer over het zelfgetimmerde bankje waarop zijn vader ging zitten om te mediteren. Dit bankje heeft Gubbels onder het indringende oog van Siebelink nagetimmerd en terwijl ze aan het werk waren ontstond het plan om de appelboom met de gele appels, het gat in de heg, de mannen om het bed,
het geitje, de chevrolet en natuurlijk de gieters met broeskoppen in waterverf te maken. Van deze uitzonderlijk tedere en wel zeer krachtige schilderijen zijn litho’s gemaakt. Deze zijn, met een foto van het bankje en de bijbehorende passages uit Knielen op een bed violen, samengebracht in een exclusieve bibliofiele editie.

Een dierbaar en bijzonder geschenk voor de liefhebber van het werk van Klaas Gubbels en Jan Siebelink.

No country for old men

Een geweld(ad)ige film, waar ik niets over kan zeggen. Je moet hem gaan zien.

Veel bloed - veel dubbele bodems - veel prachtige opnames - veel verrassingen. Een Coenproduct is nooit gewoon.

Dit is een film waar je alleen over kunt praten met mensen die hem ook gezien hebben. De recensies, die ik gelezen heb, kunnen de kern van het (onbelangrijke) verhaal moeilijk duiden.

Waar gaat het nou eigenlijk om?

Ik moet hem nog eens zien en wel thuis op de bank. http://www.film1.nl/nocountryforoldmen/

Fun

Dealers

Ze vinden het een rotwoord, maar ook autohandelaar of autoverkoper heeft een bepaald(e) onsympathieke connotatie.

--

Vandaag bezochten wij er een paar. Per 1 mei is het namelijk gedaan met de koopman. Fortis wil manlief niet (mee) overnemen. Ik kom hier een andere keer op terug.

De leasebolide (nog maar twee jaar oud) wordt ingeleverd.

--

Wij zijn niet merkvast. Voor ons is de klantvriendelijkheid van de garage belangrijker. Zo kochten wij onze laatste auto's bij "de Nobelpoort" in Zierikzee. Een betrekkelijk klein familiebedrijf, waar je van op aan kan. Terugkijkend (we hebben veel auto's op verschillende plaatsen in het land gekocht) realiseer ik mij dat wij altijd goede zaken hebben gedaan met de kleine zelfstandigen in deze branche.

Goed, wij gingen - tot vanmiddag - nog voor een kleinere, goedkopere auto. Sinds we hartje centrum wonen, rijden we sowieso geen korte afstanden meer.

Eerst bij de twee Franse merken (groot regionaal bedrijf) die een liaison met elkaar hebben.

--

Loop en leef even met ons mee!

We treden binnen in een enorme showroom, waar werkelijk alle modellen in alle geuren en kleuren uitgestald staan. Prachtig!!

Geen klant te bekennen.

Wel een aantal verkopers die meer geïnteresseerd zijn in hun computers, dan in ons. Bij één kan er een 'dag-knikje' vanaf, maar hij geeft geen aanstalten zich ook maar met ons te bemoeien. We proberen de stoelen van een paar leukje cabriootjes. Het hard dichtslaan van de portieren maakt geen indruk.

"Dan niet", zegt P. en we verlaten "de saak".

--

Aan de overkant is de andere "Franse" dealer. Een minder mooie showroom, volgepropt met glimmende, snelle modellen.

Wederom geen klanten (tenzij verstopt in de kofferbak).

We ontdekken vier medewerkers, ook weer opgezogen door hun computers.

De (ogenschijnlijke) chef zit in zijn eigen kantoor: de deur wagenwijd open. Door zijn afgezakte brillenglazen volgt hij ons op de voet. In zijn opgeblazen lijf komt echter geen beweging. Ook niet als hij ziet dat er een portier niet opengaat en ik hem recht in zijn glazige ogen vragend aankijk.

"Let's go", galmt mijn stem door de enorme ruimte.

Een medewerker, die letterlijk naast de ingang zit, kijkt op. "Is het gelukt?"

"Is wat gelukt?", is mijn geagiteerde reactie.

P. maakt - terwijl hij de deur voor mij openhoudt - een wuifgebaar. "Ik wens u veel succes met de verkoop".

--

Energiebesparing?

Ergernis kost energie.

--

We belandden uiteindelijk bij een goede, oude bekende; verkoper van Zweedse (voorheen bolle ruggen) auto's en "vliegensvlug" (doordenkertje).

Daar zijn we "uit" ons dak gegaan.

Het Gesprek - drijfzand

Zes maanden en veel aankondigingen - dat het allemaal veel beter zal worden - verder, moet ik tot de trieste conclusie komen dat dit een armzalige, zielige onderneming is.
Op maandagochtend is de gids geheel blanco. De 'Gemiste Gesprekken' laten eindeloos op zich wachten en de programmering klopt van geen kanten.
Reacties? - Nihil.
Kijkers online? Nihil.
Inmiddels heb ik de link naar deze site verwijderd. Ik kan er niet (meer) achter staan.

Zo schreef ik eerder deze week op de site van Het Gesprek. Het haalt niets uit?!. Misschien, maar het lucht op, zoals mijn eerdere reacties (waar de redactie telkens met beloftes op reageerde) ook opluchtten.
Ja, ik maak me er druk om. Omdat ik er wel wat in zag en er veel positieve aandacht aan heb besteed. Omdat het een goed format is, maar de uitwerking ONNODIG slecht. En dat irriteert mij mateloos.
Een paar dagen later plaatste ik onderstaand stukje.

HET GESPREK dreigt in Groot Amsterdam van de kabel gehaald te worden, zo lees ik op de site van Hanneke Groenteman (moeder van....en zelf ook Gespreksleider).
Helemaal ontbloot van eigenbelang is haar noodkreet dus niet, maar dat moet kunnen. Zoals gewoonlijk worden nieuwtjes niet op deze verpauperde site geplaatst. Meermalen ben ik nieuws over HET GESPREK in andere media tegengekomen, waar hier geen gewag van wordt gemaakt.

Eerlijk gezegd interesseert het me geen bal of het op de kabel blijft. Verdient zo'n fiasco wel zoveel krediet? Wat kan de 'veelbelovende' zender nog van een langzame verdrinkingsdood redden?
Vandaag trof ik onderstaande noodkreet aan in mijn inbox. Meteen ben ik op de site van Het Gesprek gaan kijken, maar nee hoor. Nog steeds geen nieuws van de hoofdredactie. En ook de zoveelste poging, om programa's van afgelopen maandag te bekijken, mislukte.

Beste Ellen,

Graag vragen we je aandacht voor het volgende.In circa 80% van de Nederlandse huishoudens is Het Gesprek analoog via de kabel te ontvangen. De beslissing over de kanaalindeling gebeurt elk jaar opnieuw op basis van een raad van advies, programmaraad geheten. Nu heeft de programmaraad van Groot Amsterdam - die UPC jaarlijks een bindend advies geeft over 15 televisiekanalen in het analoge pakket - Het Gesprek niet opgenomen in haar voorlopige advies voor het basispakket. Dit kan betekenen dat Het Gesprek vanaf 1 juli 2008 niet meer door iedereen in groot Amsterdam via de analoge kabel te bekijken is.
Als je vindt dat Het Gesprek na 1 juli a.s. op de kabel moet blijven, ga dan zo snel mogelijk naar de website www.amsterdammersvoorhetgesprek.nl en teken de petitie. De stem van de kijker telt namelijk zeer zwaar bij programmaraden. Omdat het advies komende week wordt omgezet in een definitief advies, is het belangrijk dat de petitie nog deze week wordt getekend.
Alvast veel dank voor je hulp!
PS: en stuur deze mail ajb door naar iedereen die ons ook kan helpen!

Hoe lang duurt het voordat Het Gesprek echt monddood gemaakt wordt?

Toeval

Gisteren was ik even in de winkel van Maria Heiden - 'Van Gennep'. Ik was benieuwd naar haar belevenissen op het Boekenbal.
Terwijl we zaten te praten kwam er een vrouw binnen, wiens gezicht mij heel bekend voorkwam.
'Dag Pietie', zei Maria.

'Pietie?', herhaalde ik.
De vrouw keek mij onderzoekend aan. Ze was overrompeld. 'Goh, wie ben jij ook al weer'.
'Ellen ten Bruggencate, zusje van Mieke'.
'Ochhhhhhhhhhhhhhh, natuurlijk. Wat leuk. Nu weet ik het weer. Je lijkt op Mieke'.

Enfin, zij hebben samen 41 jaar geleden eindexamen gedaan en ik herinner mij Pietie van het feest dat nadien bij ons thuis gehouden werd. Zij was een dolle, spontane tante.
In het kort vertelde ik haar hoe het met mijn zus ging. Ik zou haar Mieke's adres opsturen. Pietie gaf mij haar e-mailadres.

Mijn e-mails worden standaard afgesloten met mijn visitekaartje (familienaam en website).

Ze reageerde in haar bedankje: 'ben je toevallig familie van Jacob?'
'Ja, dat is mijn zoon'.
Ik begreep meteen dat ze een golfklant/leerling van hem moest zijn en dat bevestigde ze.
'Ik zag net op de website van het GCR dat hij op je lijkt.'

Boekje van eigen deeg

In KRO-Profiel was gisteren Connie Palmen de hoofdrolspeelster. Ik was verrast door de openhartige uitlatingen van hen die haar vroeger goed gekend hebben. Haar broers, vrienden, leermeesters en natuurlijk haar moeder. Een rancuneuze 'vriendin' van de lagere school vertelde dat Connie altijd aanpapte met mensen die haar iets konden brengen. Ondertussen liet ze een ander als een baksteen vallen.

Connie viel als kind al op oudere mannen ('die konden haar iets leren'). Eén leermeester heeft daar pijnlijke gevolgen van ondervonden, omdat hij - naar eigen zeggen - nooit iets met Palmen gehad heeft, zoals zij in 'de Wetten' wel doet vermoeden.

Realiteit en/of fictie. Palmen laat je altijd in de waan.

Wat mij betreft had het onthullende programma door mogen gaan tot bijvoorbeeld haar ontmoeting met Ischa Meijer. Helaas was dat niet het geval. Het stopte toen het Limburgs "provinciaaltje", die zo van dagboeken, schlagers en in het middelpunt van de belangstelling staan hield in Amsterdam ging studeren.

Er kwam ook een reactie op de uitzending van de schrijfster zelf. Eveneens de moeite waard.

Prijs

Dagelijks heb ik prijs. Readers Digest, de Nationale Postcode Loterij, de BankGiro loterij, de Lotto, de Krasloterij, de ECI, enzovoorts. Tegenwoordig word ik telefonisch gestalkt door de Duitse Lotto.
Maarrrrrr, daar zit wel altijd een maarrrrrr aan vast. Je moet iets invullen en opsturen. Met andere woorden: ze willen je hele doopceel. Het zijn prijzen waar een prijskaartje aan hangt.
Dat soort post gaat ongeopend de vuilnisbak in.

Nu had ik op de site van Orkater - mijn favoriete toneelgezelschap - meegedaan aan een prijsvraag. Het had meer weg van een puzzel: babyfoto's van acteurs plaatsen bij de foto's anno nu. Voor de grap mailde ik dit najaar mijn oplossing en was het al lang weer vergeten.

Drie weken geleden kreeg ik bericht per e-mail. Ik was (met enkele anderen) door Marc van Warmerdam uitverkoren voor de eerste prijs. Vanwege de grote hoeveelheid goede inzenders, was er een selectie gemaakt.
Het Orkater-pakket bestond uit cd's, boekjes - van "Bloedband", "Boys in the band", "Zwaar Water", "Wees ons Genadig" en "de Prefab Tour".
Maar daar ging het mij niet om. Het idee dat ik een eerste prijs gewonnen had gaf mij een enorme kick.
Oh, ja: De voorstelling Bloedband is opnieuw te zien van 13 t/m 17 augustus in de Amsterdamse Stadsschouwburg en dingt tevens mee naar de Toneel Publieksprijs.

Met mijn eindcijfer in de Staatsloterij kreeg ik €5,- korting op een nieuw lot.
Ik droom al jaren van 'het lot uit de loterij'.

Vroege Eline - eenzaam diner

VROEGE ELINE.

Zondag belde een vriendin om ons te waarschuwen. "De schouwburg morgen, het begint heel vroeg. P. zal zelfs vrij moeten nemen. Het is een probeersel, omdat er veel mensen op maandag vrij zijn."
Wat een onzin en wat een miskleun.

Het experiment om de voorstelling om 16.30 uur te laten beginnen faalde in Rotterdam. Dankzij de paar middelbare schoolklassen - die uit pure verveling en desinteresse met hun mobieltjes gingen spelen - was de zaal voor misschien een kwart gevuld. Ik ben heel benieuwd hoeveel mensen er 's avonds voor een dichte deur hebben gestaan.

Kon het voor de pauze nog boeien: het tweede deel was taai, moeizaam en slaapverwekkend. De zoveelste versie van een klassieker, die in zijn orginele vorm toch het mooist blijft. De ironie (die Couperus zo graag hanteert) wordt door de beladen zwaarmoedigheid geheel ondergesneeuwd. Jammer, want een gerenommeerd (Haags) gezelschap als het Nationaal Toneel zou toch wel raad moeten weten met Eline Vere .

EENZAAM DINER.

Dan loop je dus om 19.30 uur de schouwburg uit en een (eveneens) verlaten restaurant YOKOO (Modern Asian Dining) binnen. Een nieuwe aanwinst, recht tegenover het stadhuis dat op Iens lovende kritieken krijgt en doet geloven dat het er iedere avond bomvol zit.
Wij waren de enige gasten!
Het interieur is modern, maar heel gezellig. We hadden er zin in, al voelden we ons een beetje opgelaten.

Als apéritief wilde ik een rode vermouth.
Op. De leverancier was nog niet geweest.
Smoesje? Of............., het kan gebeuren. Maar de supermarkt zit toch om de hoek.
Dan maar een witte Martini.
De gerechten zijn kwantitatief allen gelijk.

Ik koos voor de 'Noordzee krabcocktail , oester, koraal, aardappel, sake-margerita shooter '. Veel aardappelpuree, die de krab blijkbaar geabsorbeerd had.
Daarna een mini hamburgertje (gourmetmaat) met foie gras, drie frietjes en een Teriyaki dipje. Handig om te vermelden hoe je hem gebakken wilt hebben, want in eerste instantie was het te rauw naar mijn smaak.
Eerlijk is eerlijk: ik kreeg een geheel nieuwe burger met weer drie frieten, waardoor ik zes frieten heb gegeten!!

De wijnkaart is er nog niet. Wij wilden de witte 'Siciliaan' proberen en vroegen naar de druivensoort.
De "trendy - er mooi uitziende - allesbehalve snuggere" bedienster haalde lacherig haar schouders op. Ze wist het niet. Ze wist eigenlijk helemaal niets.
Ze zou de fles wel even laten zien. Tot twee keer toe kwam ze met een verkeerde fles aanzetten.
De 'Siciliaan' was uiteindelijk prima. Het kaasplankje met drie soorten en rozijnenbrood was ook lekker.

Gelukkig kwamen er nog twee dames een glaasje wijn drinken, waardoor wij wat rustiger zaten.

Overall: "not my cup of tea". De Lavazza - espresso daarentegen was heerlijk.

Maar dat is en blijft persoonlijk.

(On)handig

Toen ik in 2005 mijn laptop (bij het inmiddels failliete Dunnet) kocht, zat er een programma OneNote 2003 op. Omdat ik daar niets mee kon, downloadde ik mijn vertrouwde Word 2000. Het werkte niet perfect. Zodra ik de spellingcontrole erover liet gaan, verdween de (niet opgeslagen) tekst. Maar ik leerde handig met die handicap om te gaan.

Na de spoedoperatie van afgelopen week (zie vorige blog) was mijn laptop 'Wordloos', maar dat ellendige OneNote zat er wel weer op. Ik was van plan er een nieuw Wordprogramma op te zetten, omdat -2000 in de verhuizing verloren was gegaan.

Vanmorgen 11 uur: er klinkt een noodkreet vanuit de zitkamer. Manlief in paniek. Niets bijzonders, hoor. Hij raakt altijd in paniek zodra er iets niet lukt. Hij is onhandig, maar vooral ongeduldig. H(EL!)P, H(EL!)P. Ontvangen (Word 2007) bestanden zijn zonder code niet te openen. Hij mag 24 gratis pogingen - die lukken - doen, maar raakt rap snel door zijn kansen heen. Ik maak uit voorzorg backups op een USB-stick (probeer hem ondertussen uit te leggen hoe dat werkt, maar ik geloof niet dat het tot hem doordringt), sluit zijn laptop aan op de printer en druk de postjes af. Hij kijkt alsof hij ze ziet vliegen. Vervolgens - nadat we erachter zijn gekomen dat er geen extra software (behalve een herstel-cd) bij geleverd is - stuur ik hem met zijn laptop naar Dynabite. Daar weten ze natuurlijk hoe de vork in de steel zit. Er is een proefeditie van Word 2007 geïnstalleerd. Microsoft wordt er tegenwoordig niet meer standaard bij geleverd. Dat maakt de (kale) pc's zo goedkoop. Nu begrijp ik de boze Neelie Kroes veel beter.

Wij - waarschijnlijk de laatsten der Mohikanen - waren in de (naïeve) veronderstelling dat er een tekstverwerker op zat. Toen we deze notebook vorige maand in Florida kochten, betaalden we zo'n $150,- voor extra (ter plekke geïnstalleerde) software.

Inmiddels heb ik van beide laptops de (oude) Office-programma's verwijderd en de nieuwe software geïnstalleerd. Het ziet er prachtig uit, met ongelooflijk veel mogelijkheden.

Ondanks de uitgave aan Word 2007, komt manlief er nog genadig van af. Naast geduld en liefde heeft het mij mijn zondag (srust) gekost, maar dat heb ik hem niet berekend.

Backup

Mijn laptop, die in Florida gecrasht was en waar ik het ergste voor vreesde, is weer thuis. Donderdag kon ik Toshi ophalen. Ik had extra betaald om haar met spoed te kunnen laten behandelen. Totaal was ik € 115,- kwijt. Het was een software probleem, dus de verzekering - die op 7 maart afliep - dekte de reparatie niet.
Ze is geheel geschoond en opnieuw geprogrammeerd. Gelukkig konden de belangrijkste bestanden met een reddingsactie in veiligheid worden gebracht, al was de reparateur de e-mailadressen vergeten.

Enifin, ik ben twee dagen bezig mijn kindje weer aan te kleden. Nu heb ik eveneens op een USB-stick (ik heb voor weinig geld in de V.S een megakoop aan gigageheugen gedaan) alles opgeslagen. Dat stickje laat ik er gewoon inzitten.

Ik heb mijn lesje geleerd en zal - zodra ik iets opsla - er een backup van maken.

Manlief is dolgelukkig met zijn eigen nieuwe Amerikaanse laptop. Regelmatig hoor ik een noodkreet en snel dan te hulp. Waarschijnlijk is zijn aanwinst veel mooier en sneller dan de mijne, maar ik ben dolblij dat ik mijn drie jaar oude machientje weer terug heb. Het toetsenbord wordt kaal, maar ik weet de letters blindelings te vinden.

Drie mensenjaren. Hoeveel laptopjaren zijn dat eigenlijk??

Gehoord en gezien

op donderdag 6 maart: Een keizerlijk concert
Rotterdam, de Doelen
Het Rotterdams Philharmonisch Orkest.

dirigent Mark Elder
piano Louis Lortie (foto)

Bach Fantasie en fuga in c
Beethoven Vijfde pianoconcert 'Keizerconcert'
***
Tsjaikovski Tweede symfonie 'Klein Russische'

Een heerlijk concert, dankzij een ingetogen dirigent die het orkest toch naar een explosieve finale van Tsjaikovski wist te leiden. Dat was voor ons de absolute apotheose.
Bach was mooi. Beethoven sprak ons niet aan en gaf aanleiding tot een (jetlag)dutje.

TAKKENBOS

Hij is een tendentieuse provocateur die abjecte uitlatingen doet. Geert Wilders.
Maar hij roept niet op tot geweld, dus hij mag zeggen wat hij wil.
Zijn onzorgvuldig (recht voor zijn raap) gekozen bewoordingen spreken veel mensen aan. Men wil duidelijkheid en dat biedt Wilders. De voorman van de PVV - op zijn beurt - weet dat heel goed en gaat er dus nog zeker tot de volgende verkiezingen mee door.
Hij uit zich nu via een film, Fitna, die we nog steeds niet gezien hebben. Nu hoor ik geruchten dat die op Wilders´ website te zien zal zijn. Hij wordt daar inmiddels juridisch op aangesproken, maar gerechtelijke uitspraken zijn nog niet gedaan.

Balkenende waarschuwt Wilders en gebruikt daar angstaanjagende taal voor. De film zou een gevaar zijn voor levens en belangen. Bij voorbaat wordt Wilders een schuldgevoel aangepraat. Of is de premier bang voor de groeiende aanhang van 'Rechts'??

Angst is een slechte raadgever. Hij maakt een knieval voor terrorisme.
Waarom gaat het kabinet niet als één man voor Wilders staan, zoals de Deense regering wel voor de cartoonist deed? Of in ieder geval voor de vrijheid van meningsuiting.

Maar de premier kiest er voor Wilders op zijn verantwoordelijkheid aan te spreken. Dat mag, al lijkt het alsof de repeatknop continu ingedrukt wordt.

Politici van dezelfde partij zijn het niet met elkaar eens. De discussie gaat nu over (niet) handen schudden, zwemmen in een boerka en andere islamitische gewoonten.
Who cares??
Ik ben ook geen "alle handenschudder".

Ga nou toch eens regeren. TAK.
Breng rust en zekerheid terug in dit land, in plaats van dit gehannes. TAK.
Belangrijke beslissingen, zoals over het leger, worden over deze kabinetsperiode heengetild. Een volgende regering mag daar zijn vingers aan branden.

Nee, dan de zoveelste belastingverhoging. Nu op het vliegen. TAK(S)
Drank kochten wij al in het buitenland, nu gaan we ook vanuit Brussel vliegen.

We wonen tenslotte in Europa, zij het in de duurste staat.

Dienstverlening, een uitstervende branche

Gelijk de bakker, de slager, de melkboer en de buurtsuper, verdwijnt het postkantoor uit het straatbeeld.

Op de Coolsingel staat het grootse, vooroorlogse postkantoor al enige tijd leeg. Evenals het stadhuis misten de Duitsers het monumentale pand op een haar. In het gebouw komen winkels en horeca. Mogelijk komt er ook een luxe hotel met conferentieruimten of kantoren.

Het is een stief kwartiertje lopen naar de dichtsbijzijnde TNT-winkel.

Pinautomaten voor postzegels. Is dat een idee?

Of zegels via internet bestellen?

Verdwijnt het woord "postkantoor" nu uit Van Dale?

Interview

Ik las op het vliegveld van Atlanta in Time Magazine een leuk interview met acteur George Clooney (genomineerd voor Michael Clayton). Interviewer Joel Stein legde tevens een stukje vast op video (klik link aan).

Wat er nou zo bijzonder aan was?

"A reporter interviews a movie star at a restaurant or a hotel lobby or an office, with his publicist lurking in the corner, ready to cut off any vaguely interesting questions. But to come over to my house for dinner?"

Ik dacht aan de film van Theo van Gogh. De locatie was in de remake veranderd om de hierboven beschreven reden.

Clooney ging in op de uitnodiging en zo gebeurde het dat de ster zich liet ondervragen in het huis van een kokende journalist. Ik heb mij laten vertellen dat dat vrij buitengewoon is.

Lees het hele interview en bekijk het filmpje.

Clooney is een leuke man. Volkomen relaxt en - zoals hij in de V.S. getypeerd wordt - low key.

Hij is niet mijn favoriete acteur. "Te mooi, te glad, te feilloos". Een perfecte James Bond, in dienst van de CIA.

Zijn uiterlijk overschaduwt zijn spel en is een storende factor, vind ik.

In het vliegtuig zag ik Ocean's Thirteen en Michael Clayton.

Nee, ik vond de film, noch Clooney een Oscar waard. Het was een film die in het rijtje van the Firm en Clancy-achtige films past met een voorspelbare goede afloop.

De hele Oscaruitreiking was een afspiegeling van de inzendingen: schraal en allesbehalve spectaculair.

No Country for Old Men is de uitzondering die de (voorgaande) regel bevestigt.

Thuis

Het lijkt alsof we niet weg zijn geweest. Alles is uitgepakt, de post is doorgenomen, de rekeningen betaald, de voicemail afgeluisterd, de (lege) koffers staan weer in de berging en de wasmachine draait.
Alleen als ik in de spiegel kijk, realiseer ik mij dat ik vier weken vakantie heb gehad. Mijn donkerbruine gezicht - dat ik vertroetel met een vette crème en de droge rimpelhuid van mijn benen en armen herinneren mij aan het heerlijke, warme, zonnige Florida. Er gaan de komende weken liters bodylotion tegenaan om de onherroepelijke vervelling onzichtbaar te laten verlopen. 'Handig', die donkerblauwe lakens, waar ik 's morgens met de kruimeldief overheen moet.

De reis was niet spectaculair. Dit keer geen plotselinge ontmoetingen en interessante mensen aan boord.
De KLM-vlucht naar Amsterdam was overboekt. Dat is een fenomeen waar ik - met zo veel vliegervaring - nog steeds niets van begrijp.
Vlak na vertrek vanuit Atlanta kwam de mededeling dat het - vanwege 'tailwind' - een korte vlucht (7,5 uur) zou worden. De heenreis had bijna tien uur geduurd.
Vlak voor het inzetten van de landing kwam de waarschuwing dat die wat bumpy kon zijn. Het cabinepersoneel kon niet op de been blijven en zocht kruipend naar hun stoelen. Er viel ineens een doodse stilte.
Het ontbijt kwam regelrecht terug in mijn slokdarm.
Uiteindelijk maakte de kist een perfecte touchdown. In dit vliegtuig had ik liever niet gezeten.

Blijkbaar bezorgt windkracht 9 de verkeersleiding en het grondpersoneel van Schiphol ook hoofdbrekens. We moesten bijna drie kwartier wachten op een vrije gate (in de luwte), waardoor de gewonnen tijd meer dan verloren ging.

En nu is het wachten op de jetlag, die zondermeer gaat komen en enkele weken aanhoudt. Gelukkig schrijf ik 's nachts het liefst en het best.
Ieder nadeel heb zijn voordeel zegt de Godfather van Ajax.