Ze vinden het een rotwoord, maar ook autohandelaar of autoverkoper heeft een bepaald(e) onsympathieke connotatie.
--
Vandaag bezochten wij er een paar. Per 1 mei is het namelijk gedaan met de koopman. Fortis wil manlief niet (mee) overnemen. Ik kom hier een andere keer op terug.
De leasebolide (nog maar twee jaar oud) wordt ingeleverd.
--
Wij zijn niet merkvast. Voor ons is de klantvriendelijkheid van de garage belangrijker. Zo kochten wij onze laatste auto's bij "de Nobelpoort" in Zierikzee. Een betrekkelijk klein familiebedrijf, waar je van op aan kan. Terugkijkend (we hebben veel auto's op verschillende plaatsen in het land gekocht) realiseer ik mij dat wij altijd goede zaken hebben gedaan met de kleine zelfstandigen in deze branche.
Goed, wij gingen - tot vanmiddag - nog voor een kleinere, goedkopere auto. Sinds we hartje centrum wonen, rijden we sowieso geen korte afstanden meer.
Eerst bij de twee Franse merken (groot regionaal bedrijf) die een liaison met elkaar hebben.
--
Loop en leef even met ons mee!
We treden binnen in een enorme showroom, waar werkelijk alle modellen in alle geuren en kleuren uitgestald staan. Prachtig!!
Geen klant te bekennen.
Wel een aantal verkopers die meer geïnteresseerd zijn in hun computers, dan in ons. Bij één kan er een 'dag-knikje' vanaf, maar hij geeft geen aanstalten zich ook maar met ons te bemoeien. We proberen de stoelen van een paar leukje cabriootjes. Het hard dichtslaan van de portieren maakt geen indruk.
"Dan niet", zegt P. en we verlaten "de saak".
--
Aan de overkant is de andere "Franse" dealer. Een minder mooie showroom, volgepropt met glimmende, snelle modellen.
Wederom geen klanten (tenzij verstopt in de kofferbak).
We ontdekken vier medewerkers, ook weer opgezogen door hun computers.
De (ogenschijnlijke) chef zit in zijn eigen kantoor: de deur wagenwijd open. Door zijn afgezakte brillenglazen volgt hij ons op de voet. In zijn opgeblazen lijf komt echter geen beweging. Ook niet als hij ziet dat er een portier niet opengaat en ik hem recht in zijn glazige ogen vragend aankijk.
"Let's go", galmt mijn stem door de enorme ruimte.
Een medewerker, die letterlijk naast de ingang zit, kijkt op. "Is het gelukt?"
"Is wat gelukt?", is mijn geagiteerde reactie.
P. maakt - terwijl hij de deur voor mij openhoudt - een wuifgebaar. "Ik wens u veel succes met de verkoop".
--
Energiebesparing?
Ergernis kost energie.
--
We belandden uiteindelijk bij een goede, oude bekende; verkoper van Zweedse (voorheen bolle ruggen) auto's en "vliegensvlug" (doordenkertje).
Daar zijn we "uit" ons dak gegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten