Ze is geheel geschoond en opnieuw geprogrammeerd. Gelukkig konden de belangrijkste bestanden met een reddingsactie in veiligheid worden gebracht, al was de reparateur de e-mailadressen vergeten.
Enifin, ik ben twee dagen bezig mijn kindje weer aan te kleden. Nu heb ik eveneens op een USB-stick (ik heb voor weinig geld in de V.S een megakoop aan gigageheugen gedaan) alles opgeslagen. Dat stickje laat ik er gewoon inzitten.
Ik heb mijn lesje geleerd en zal - zodra ik iets opsla - er een backup van maken.
Manlief is dolgelukkig met zijn eigen nieuwe Amerikaanse laptop. Regelmatig hoor ik een noodkreet en snel dan te hulp. Waarschijnlijk is zijn aanwinst veel mooier en sneller dan de mijne, maar ik ben dolblij dat ik mijn drie jaar oude machientje weer terug heb. Het toetsenbord wordt kaal, maar ik weet de letters blindelings te vinden.
Drie mensenjaren. Hoeveel laptopjaren zijn dat eigenlijk??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten