Het was leuk - Boek & Bal in Schiedam. In een stampvol (liever gezegd uitverkocht) Fortis Theater annex bibliotheek in Schiedam genoten zo'n 1200 boekenliefhebbers van optredens en interviews.
Ik volgde (als tassendrager, supporter en aandachtig toehoorder) de gesprekken die Maria Heiden voerde met Nelleke Noordervliet en Joris Luyendijk. Zo nu en dan overstemde een onvervalst Haags geluid (Bart Chabot & friends) vanuit een naburige zaal de conversatie, maar daar speelde vooral Nelleke Noordervliet goed op in.
Nelleke is een prettige vertelster, die in iedere omstandigheid relaxt overkomt. Voor Noordervliet was dit merkbaar een (bijna) thuiswedstrijd. Ze haalde een paar leuke anekdotes op in overvalst Rotterdams. 'Geen bietjes maar krootjes'. 'Geen worteltjes maar peentjes'.
Enfin, vanaf het begin zat het goed.
De kritieken in de media over haar laatste roman "Snijpunt" waren divers. Ik moet het nog lezen, dus kan er weinig over zeggen.
N.N. is een vrouw die smakelijk en boeiend haar verhaal doet, al is dat voor de -tigste keer. Ze weet haar publiek te waarderen en omgekeerd is dat ook het geval.
Kortom, het was een Prettig Gesprek.
Van een heel andere orde was de ontmoeting met journalist/schrijver/televisiepresentator Joris Luyendijk.
Doordat er een optreden was uitgevallen vroeg de organisatie Maria het gesprek vooral WEL uit te laten lopen, waar zij gehoor aan gaf.
Luyendijk - waar ik niets van gelezen heb en die ik alleen van "Zomergasten" (vooral de spraakmakende avond met Leon de Winter staat me bij) ken, probeerde van meet af aan de gespreksleider door provocatie uit balans te brengen en de publiekslachers op zijn hand te krijgen.
Ik noem dat goedkoop scoren.
J.L. is een journalist en geen literair schrijver. Hij wil zijn politiek/maatschappelijke statement maken. Zo ook op deze avond.
De wereld draait door (in de persoon van Matthijs van Nieuwkerk), columnisten, interviewers, kortom iedereen, die hem volgens eigen zeggen dom of dom/kritisch bejegend had, kreeg er ondubbelzinnig van langs. Zelfs het (Nederlandse) publiek achtte hij niet in staat hem en/of de Midden-Oostenpolitiek te begrijpen. Tenenkrommend hoorde ik zijn relaas aan.
Een Luyendijkfan van het eerste uur, die zijn drie boeken gelezen had, durfde hem aan te spreken op zijn denigrerende toon. Ze was duidelijk enorm in hem teleurgesteld.
Enfin, het ontaarde niet maar Luyendijk genoot van de tweespalt en de verwarring die hij gezaaid had. Alle commotie was te verklaren: onbegrip of misverstand.
Mocht dat zo zijn, dan zal ik hem inderdaad niet begrepen hebben.
De organisatie kreeg haar zin: dit interview liep minstens een half uur uit.
Luyendijk had zijn podium, maar is (mijns inziens) een paar lezers kwijtgeraakt. Fan ben ik sowieso nooit geweest: ik vind het een onplezierig mens. Wis-en waarachtig slim, maar onplezierig.
Terwijl beneden een menigte zich inmiddels op de dansvloer begaf, draaide Maria een diplomatiek einde aan een Pittig Gesprek.
Joris leek de kalmte zelve. Echter, toen ik hij de zaal uitliep zag ik dat de tailleband van zijn broek kleddernat was.
In Rotterdam noemen we dat "peentjes zweten".
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten