VROEGE ELINE.Zondag belde een vriendin om ons te waarschuwen. "De schouwburg morgen, het begint heel vroeg. P. zal zelfs vrij moeten nemen. Het is een probeersel, omdat er veel mensen op maandag vrij zijn."
Wat een onzin en wat een miskleun.
Het experiment om de voorstelling om 16.30 uur te laten beginnen faalde in Rotterdam. Dankzij de paar middelbare schoolklassen - die uit pure verveling en desinteresse met hun mobieltjes gingen spelen - was de zaal voor misschien een kwart gevuld. Ik ben heel benieuwd hoeveel mensen er 's avonds voor een dichte deur hebben gestaan.
Kon het voor de pauze nog boeien: het tweede deel was taai, moeizaam en slaapverwekkend. De zoveelste versie van een klassieker, die in zijn orginele vorm toch het mooist blijft. De ironie (die Couperus zo graag hanteert) wordt door de beladen zwaarmoedigheid geheel ondergesneeuwd. Jammer, want een gerenommeerd (Haags) gezelschap als het Nationaal Toneel zou toch wel raad moeten weten met Eline Vere .
EENZAAM DINER.
Dan loop je dus om 19.30 uur de schouwburg uit en een (eveneens) verlaten restaurant YOKOO (Modern Asian Dining) binnen. Een nieuwe aanwinst, recht tegenover het stadhuis dat op Iens lovende kritieken krijgt en doet geloven dat het er iedere avond bomvol zit.
Wij waren de enige gasten!
Het interieur is modern, maar heel gezellig. We hadden er zin in, al voelden we ons een beetje opgelaten.
Als apéritief wilde ik een rode vermouth.
Op. De leverancier was nog niet geweest.
Smoesje? Of............., het kan gebeuren. Maar de supermarkt zit toch om de hoek.
Dan maar een witte Martini.
De gerechten zijn kwantitatief allen gelijk.
Ik koos voor de 'Noordzee krabcocktail , oester, koraal, aardappel, sake-margerita shooter '. Veel aardappelpuree, die de krab blijkbaar geabsorbeerd had.
Daarna een mini hamburgertje (gourmetmaat) met foie gras, drie frietjes en een Teriyaki dipje. Handig om te vermelden hoe je hem gebakken wilt hebben, want in eerste instantie was het te rauw naar mijn smaak.
Eerlijk is eerlijk: ik kreeg een geheel nieuwe burger met weer drie frieten, waardoor ik zes frieten heb gegeten!!
De wijnkaart is er nog niet. Wij wilden de witte 'Siciliaan' proberen en vroegen naar de druivensoort.
De "trendy - er mooi uitziende - allesbehalve snuggere" bedienster haalde lacherig haar schouders op. Ze wist het niet. Ze wist eigenlijk helemaal niets.
Ze zou de fles wel even laten zien. Tot twee keer toe kwam ze met een verkeerde fles aanzetten.
De 'Siciliaan' was uiteindelijk prima. Het kaasplankje met drie soorten en rozijnenbrood was ook lekker.
Gelukkig kwamen er nog twee dames een glaasje wijn drinken, waardoor wij wat rustiger zaten.
Overall: "not my cup of tea". De Lavazza - espresso daarentegen was heerlijk.
Maar dat is en blijft persoonlijk.
2 opmerkingen:
Geachte mevrouw ten Bruggencate,
Na het lezen van een aantal van uw recensies over verschillende restaurants, vraag ik mij af wat uw achtergrond is. Heeft u een horeca-opleiding gevolgd/afgerond. Eventueel een wijncursus gevolgd?
Deze vragen stel ik natuurlijk omdat het zo makkelijk is om een restaurant te wijzen op fouten. Des te moeilijker is het om kwaliteit en vakmanschap te herkennen en dit ook uit te spreken.
Ik hoor graag van u.
Met vriendelijke groet,
J.B.
Lees vooral goed alle stukjes over onze 'eet-ervaringen' en u vindt er zeker positieve commentaren bij.
Leuk dat u op de site bent geweest.
Een reactie posten