Jersey dag 2, Sightseeing

Vanmorgen meldden wij bij de receptie dat wij een auto wilden huren om een rondje eiland (59 miles) te maken. Direct na het - door een Poolse ober - opgediende "ik-hoef-de-rest-van-de-dag-niet-meer-te-eten" ontbijt, kwam een Poolse medewerkster van Avis een auto brengen. 42 pond incl. benzine vonden wij een mooie prijs, vooral omdat de auto werd afgeleverd en opgehaald.

Wat een prachtige rit!

Daar waar we stopten voor een boodschap of een consumptie: vriendelijk, uitstekend Engels sprekend Pools personeel. Opvallend veel! Temeer daar de bevolking zo'n 90.000 zielen telt. Ik heb mij laten vertellen er vroeger vooral Fransen werk vonden op Jersey, maar dat die hun heil op Madeira hebben gezocht. Polen namen hun arbeidsplaatsen maar wat graag over.

Bang om verkeerd te rijden of - zoals in ons geval - driving round in circles, hoef je niet te zijn.

De ruige kust (met adembenemende luchten) vormt een prachtig contrast met het lieflijke, groene binnenland. Het deed me erg aan één van mijn favoriete series "Bergerac" (dat zich grotendeels in St. Aubin afspeelt) denken. De DVD-box staat hoog op mijn verlanglijstje.

Met het heldere weer van vandaag was de kust van Bretagne duidelijk waarneembaar.

De plaatsen, wegen, straten, stegen en paden hebben Franse namen. Queen Elisabeth is weliswaar koningin van dit vrijgevochten eiland, Jersey heeft een vrij complexe bestuursvorm en wetgeving.

Opvallend: er staat geen huis te koop (schijnt ook onbetaalbaar te zijn) in dit eenvoudige belastingparadijsje - en wij zijn welgeteld één politieauto tegengekomen.

Tegen vieren begonnen de magen te knorren en vonden wij een (weer zo Marple-achtige) tearoom in een cottage. Er zaten alleen maar dames op leeftijd, waar ik mij wel bij voelde.

We besloten vanavond voor een simpele maaltijd naar the local pub te gaan. De blonde dame achter de bar was .................een Poolse. Opvallend dat bijna alle locals (behoorlijk) aangeschoten waren.

Voor koffie met een 'afterdinnerdrink' liepen we de genoeglijk bar van "the Old Court House Inn" binnen - dat vaak als decor voor 'Bergerac' diende. Ook daar was praktisch iedereen lam. En ik kan mij ook wel voorstellen waarom. Daarover later meer.

Het schrijven van dit stukje kost mij twee uur. Zodra er twee computers online zijn, kan de rest van de 'laptobbende' gasten het wel vergeten. Vandaar............................