Ik ging voor zeebaars naar Schmidt. Onderweg bedacht ik mij dat de beste vishandel van Nederland ook wel eens nieuwe haring zou kunnen hebben.
Ja hoor - €2,05 per stuk. Duur, maar de lol om op de eerste dag haring te eten overwon.
Ik sloot aan in de rij.
Er lag geen schoongemaakte haring in de vitrine. Goed teken.
Drie, speciaal ingehuurde, dames stonden schoon te maken. De vraag was groter dan het aanbod.
Opvallend dat de (ontevreden lijkende) "schoonmaaksters" veel emmertjes teruggaven aan hun baas. Met het grootste gemak opende hij nieuwe.
Niet goed?
Wat was er mis mee?
"Te groot," zei de klant achter me. "Ik kom hier vandaag voor de vierde keer."
Hoeveel heeft u er gegeten," vroeg ik oprecht benieuwd.
"Nou, een stuks of vijftien."
Ik betrapte mijzelf erop dat ik meteen ging rekenen.
"Een liefhebber dus?!"
De man knikte en glunderde trots.
Tijdens het wachten ving ik wat commentaren op over de haring van 2010. "Deskundigen," dacht ik.
"Ze is magerder dan vorig jaar. Ze is nog wat rood."
Buiten was het broeierig. Maar Schmidt zou Schmidt niet zijn als daar geen vernuftige oplossing voor gevonden zou worden: een icepack (zie bovenste foto)
Ons oordeel: stevige bite, niet erg zout en inderdaad aan de magere kant. Met deze kwaliteit behoudt Schmidt de titel voor Beste Haring niet.
We proberen het over een weekje nog eens.
*******************************************************************
Geen opmerkingen:
Een reactie posten