Rotter-dam

****************************************
Vannacht rond drieën.
Het is warm, dus de ramen staan open. Ik word wakker door geschreeuw. Rotterdam by night is altijd fascinerend.
Met mijn fototoestel loop ik naar het raam. Het is donker en mistig en vanaf deze hoge positie is het moeilijk iets te zien, laat staan te fotograferen.

Er bewegen wat witte hemden? voor het WTC. De Koopgoot is verlicht. Er wordt van alles naar beneden gegooid. Ze proberen de vastgeketende terrasstoelen van Staal los te sjorren. Waarschijnlijk ontbreekt de kracht vanwege hun dronkenschap.

Ik pak de verrekijker waardoor ik beter kan zien wat er gebeurt. Het zijn een stuk of zes losgeslagen jongens. Ze genieten van de lege stad, die nu de hunne is. Het geschreeuw kaatst tegen de hoge gebouwen.
Dan storten ze zich op de plantenbakken voor het WTC. Ze vernielen wat ze vernielen kunnen en gooien grote kluiten over de reling de Koopgoot in.

Tegen de tijd dat ik bij de telefoon ben (ik word hier razend van) zijn ze uit het oog verdwenen....... maar niet uit het oor.

Vanmorgen zoek ik onderstaand stukje op:
Ik had dat nog niet gedacht of gezellige jongens begonnen aan zo'n grote, groene container te rukken en te trekken. Grotere containers kennen we in de stad niet. De jongens hadden iets leuk bedacht: de container in het water sodemieteren. In de vijver, waar meestal de fontein sproeit.
Dat lukte natuurlijk eenvoudig, waarna een gedeelte van het vuil de container verliet en ongeveer honderd lege plastic flessen in de vijver kwamen te drijven, tezamen met die enorme container, die als een lomp lijk van de kant af dreef.
De apen hadden groot plezier. Niemand die iets deed. Ik ook niet, want ik durfde niet. (lees de column van Holman in Het Parool)

En zie wat Arnold Karskens schrijft.

Inmiddels vier weken geleden.
Ik kom terug uit Zeeland en rijd via het Zuidplein Rotterdam binnen. Het stoplicht staat op rood. Er staan twee auto's voor me. De voorste auto staat half onder de loopbrug (tussen het winkelcentrum en het Ikazia ziekenhuis).

Dan hoor ik een paar oorverdovende klappen en ik zie een lawine van troep op de voorste auto terecht komen.
Ik schrik me te pletter, stap uit en ren naar de auto. De vrouw zit versteend achter het stuur. Haar verwilderde ogen zal ik niet gauw vergeten. Ik kijk naar boven, maar de daders zijn 'm al lang gesmeerd.
Dan begint het getoeter van de andere automobilisten en snel ik mij naar mijn auto.

Omdat wij op loopafstand van een parkeergarage wonen, komen wij niet in aanmerking voor een parkeerontheffing. Wij betalen maandelijks bijna €200,- voor een "niet vaste" parkeerplaats.
Regelmatig vinden wij waarschuwingsbriefjes van de politie onder de ruitenwisser: "Laat geen voorwerpen zichtbaar in uw auto liggen." Regelmatig zien wij ingeslagen autoruiten, vinden wij mensendrollen, treffen we volle Pampers aan. En altijd die pislucht. Om nog maar te zwijgen over het "gewone" afval.

Vanmorgen: onze auto is geschampt, en lelijk ook. De dader heeft geen briefje achtergelaten. Heel Nederland is toch WA verzekerd?

Camera's - overal camera's. Dat is volgens mij de oplossing. Camera's - overal camera's.