Quote van de dag

Dat ik überhaupt nog consument ben.....

************************************************************************************
Het begint vanmorgen met XS4ALL, onze provider in Zeeland.

'Ik wil mijn abonnement opzeggen.'
"Momentje, ik verbind u door."
Dat momentje worden tien minuten. Waarschijnlijk omdat ik in de rij der opzeggers sta.
(Willen ze je daarmee nog een poot uitdraaien? Of rekenen ze erop dat je geen geduld/tijd hebt en het gesprek zult verbreken.

Na tien minuten:
'Waarom moet ik tien minuten wachten?'
"Omdat het erg druk is."
'Dat is niet best.'
Stilte.
"Waarom zegt u op?"
'Omdat er goedkopere providers zijn.'
"Welke?"
Ik lieg: 'daar ben ik nog niet uit.'
Waarom lieg ik? 'Gaat je geen moer aan,' wil ik eigenlijk zeggen.
Ik ben geïrriteerd door het lange wachten. Ik ben ook geïrriteerd omdat ik, door mijn eigen gemakzucht, jarenlang veel te veel heb betaald.
"Wij kunnen u een goedkoop pakket aanbieden."
'Kom je nu mee,' denk ik - maar zeg ik niet.
'Nee dank - ik zeg op.'

En dan die standaard laatste vraag: "Kan ik verder nog iets voor u doen?"
Ik heb de neiging.........................................maar onderdruk het.
****
De groentemevrouw heeft altijd de neiging.

Ze schoffeert er lustig op los. Zonder aanziens des persoons.
Het mevrouw komt venijnig uit haar mond.

Omdat ik haar "toevoegingen" spuugzat ben, koop ik alleen in noodgevallen bij haar.
'Is er al nieuwe prei?'
"Nee mevrouw.Daar is het nog te vroeg voor"
Zonder dat ik ernaar vraag voegt ze toe: "Eerst krijgen we de Spaanse, mevrouw."
'Okee, dan eten we vanavond oude prei.'

Ze voelt zich blijkbaar aangevallen en snauwt: "Tenzij u het natuurlijk in uw achtertuin heb staan."
Dit keer kan ik het niet laten: 'Als ik het in mijn tuin heb staan, kom ik niet in uw kraam. Dag mevrouw.'
In uiterste nood wordt het voortaan Iglo.
****
Daarna loop ik naar Birckenstock op de Nieuwe Binnenweg.

De procedure in de onderbemande winkel is alsvolgt:
Je pakt zelf de slipper die je mooi vindt, waarna je op zoek gaat naar winkelpersoneel om te vragen of ze jouw maat uit het magazijn willen pakken.

Het is druk. Het is er altijd druk, maar in het weekend staan de mensen buiten te wachten - dus ik moet nu even flink zijn en geduld tonen.

Ik zie iemand en vraag of ze mijn maat wil pakken.
"Ik ben geen verkoopster," zegt ze boos.
'Oh, sorry.'
Het winkelpersoneel is als zodanig onherkenbaar gekleed.

Dus ga ik met de slipper naar de kassa.
Voor ik het weet duwen vijf jelaba's me opzij. "Wij waren eerst."
Weer: 'Oh, sorry.'

Ik ga beduusd op een bank zitten en wacht tot de hebberige, oververhitte klanten klaar zijn.
Daar neem ik het schouwspel van de Marokkaanse vrouwen, die met hun hele hebben-houwen-kinderen en moeders slippers kopen voor de familie back home, goed in mij op.

"Heeft u deze in 32 en 33. En deze in 34. En deze in 38 en 41. En deze in 40. Nee, nee die in 43. Maar wat als ze niet passen. Ik wil ze terug kunnen brengen als we terug in Nederland zijn?"

De verkoper krijgt zeven slippers in zijn armen geduwd en moet maar zien dat hij met de juiste maten terugkomt.

Naast mij komt een vrouw sandalen passen.
Onder haar jelaba komen een paar ongewassen voeten tevoorschijn. Ik kijk verschrikt de andere kant op - recht in de groene kijkers van.................jawel - een verkoopster.

"In welke maat wilt u die slipper passen?"
Nog voor ik antwoord kan geven trekken vier Marokkaanse handen haar weg. Ze roept iets tegen een collega en wijst naar mij.

De verkoper komt naar mij toe. Ik geef hem de slipper en vraag om maat 40.
"Sorry mevrouw, maar dit is de laatste."
Nog voor een ander hem (de verkoper) van mij afpakt pak ik een andere kleur.
'Deze misschien?'

Hij knikt en verdwijnt naar het magazijn.
Dan mag ik één slipper passen. Voor de rechtervoet.
'Maar links en rechts verschillen een kwart maat.'
"Sorry. Vanwege diefstal mogen we maar één slipper laten passen."
Dus geef ik de rechter slipper terug en pas de linker.

Waarna ik mijzelf op een bos violieren trakteer.
De hele weg terug naar huis houd ik mijn neus in het heerlijk geurende boeket.
Eenmaal thuis ben ik de lucht van tenenkaas kwijt.

Quote van de dag

Politiefuiken te water

Dit weekend was de jacht op de pleziervaart geopend.

Niet alleen papieren werden gecheckt.

Ook gemotoriseerde zelfbouwpakketten werden aan een grondig technisch onderzoek onderworpen.

De havenpolitie bedierf de zonnige dagen van en voor menig stuurman.

Voor de boot geldt hetzelfde als voor de auto:

spreek af wie de SOB (sober on board) is.

Ik hoop dat er ook frisdrank in de koelboxjes zat, want biertjes, breezers en roseetjes........

Voor wie denkt dat het wel meevalt op het water: laten deze foto's (gisteren gemaakt) een waarschuwing zijn.

Drankje op, laat je varen.

Dagsluiting

Borreltje bij "Aardig" "Prachtig" (is top)

Rijsttafeltje bij "Dewi Sri." (was top)

Zeevlam

Volgens mij noemden wij dat zeedamp.

Enfin, iedereen rechtsomkeert en naar de finish van de Roparun.

Hier dampte het ook.

****

Finish Roparun

Okee, het is nog vroeg (13.40 uur).

Toch denk ik dat extreem slecht weer noch extreem mooi weer een goede invloed hebben op een evenement als dit.

****

Kokker-ellen (35) Pasta met blauwe kaas

Snel recept.

Snelle hap.

pasta

**

voor de saus:

blauwe kaas (laten smelten)

koksroom (toevoegen)

tijm (toevoegen)

**

vlees:

varkenshaasje

of

varkensfiletje

of

kipfiletje

Huwelijksaanzoek

Dit is toch niet te overtreffen?!

MOK(er)UM

Doe een man een uniform aan en hij denkt meteen macht te hebben, die hij vervolgens botviert op een onwetende toerist.

Welkom in gastvrij Amsterdam.

Ga vooral zo door en 020 is binnen no time gastvrij.
********************************************************************

Op het aanrecht, Ellen...

....niet ernaast.

Helaas.

Daar lagen de gruzelementen van mijn Ostindia theepot.

>>Ostindia

Rorstrand kent men in Nederland voornamelijk door het beroemde servies Ostindia. Dit servies werd voor het eerst geintroduceerd in 1932, ontworpen aan de hand van een scherf uit het verre oosten. Nu nog is dit een van de beste modellen van dit merk. Ostindia is in Zweden zelfs onderscheiden met de titel: "Servies van de Eeuw".<<

Ik veegde voor een godsvermogen aan scherven op.

Scherven waar ik heel ongelukkig van werd en nog steeds ben.

****

Censuur Facebook

******************************************
Er is veel te doen om de foto van een zwaar misvormde baby.

Ik plaats hem niet.

Oordeel zelf (als u dat wilt) of het "geschenk van God" verbannen mocht worden of niet.

De ouders wilden de beelden van hun dodelijk misvormde kind delen met hun vrienden.
Prima!
Stuur ze een foto per US mail of een e-mailtje, denk ik dan. Dit is tamelijk schokkend en nogal privé. Het op FB plaatsen heeft iets "exhibitionistisch."

Het censureren van FB bevalt me trouwens niet. Het verbannen van de ouders evenmin.

Zo tref ik regelmatig porno-reclames op mijn "wall" aan. Dat mag dus blijkbaar wel.

Dat heet meten met twee maten en daar maakt Facebook zich regelmatig schuldig aan.
******************************************************************************************

Pinksterdrukte

B&B

Het was weer een kostelijk televisie-avondje: dankzij Max.

Ik keek naar een aflevering van Bed&Breakfast (een Brits format).

Vanavond zag ik zó veel haat en nijd dat de tv groen en geel uitsloeg.

UITZENDING

Ik zag een Schiedamse B&B met een "legbad." 

Ik zag een Sallandse B&B met paarden en indianen.

Maar de kroon spande de Limburgse B&B waar W.A en Maxima hebben gelogeerd.

Die laatste kost maar liefst €125,- per nacht. Weliswaar lig je in een elektrisch bed en heb je een minibar tot je beschikking (zal ongetwijfeld wat kosten) - maar de badkamer is open en piepschuim noch steenwol zijn weggewerkt.

>>Ik zie W.A 's morgens zijn eerste draai doen - terwijl Max haar beschuitje met suiker ligt te nuttigen.<<

Hoe dan ook.

Als ik nu de slotconclusie van de Limburgse gastvrouw, die zich heeft gefocust op één soort publiek, weergeef - dan gaat u zeker kijken.

"En je ziet dat je toch met die mensen leuk contact kunt hebben."

Die mensen waren de mededingers.

De instelling die deze Limburgse B&B in 2009 tot beste van Nederland heeft verkozen, heeft een onvergeeflijke fout gemaakt.

******

Quote van de dag

Songfestival

Nee, ik heb niet gekeken.

Ik zal u eerlijk zeggen waarom niet.

Plaatsvervangende schaamte.

Om diezelfde reden kijk ik zaterdag ook niet.

Laten ze in vredesnaam stoppen met deze, financieel uit de klauwen gelopen, absurditeit.

Even, tijdens een zapmoment, hoorde ik Jan Smit zeggen dat ze vals had gezongen.

Nu zingen indianen vaak vals, vooral wanneer ze gaan scalperen.

Joan Franka werd figuurlijk gescalpeerd.

Eerst door Jan Smit en later door de jury.

Laat Nederland volgend jaar op safe gaan:

Stuur Lenny Kuhr als troubaboer.

****

Stroomstoring in Rotterdam

Terwijl ik op de Botersloot met een paar agenten stond te praten over de afgezette straat vanwege een "moffenbom," belde P. om te zeggen dat de stroom was uitgevallen.

In het hele gebouw.

Het was vijf uur.

Toen ik door de Hoogstraat terugliep zag ik dat de winkels ter linkerzijde donker waren. Het personeel stond of zat buiten.

Stroomstoring.

De vijfde dit jaar in 010.

Het is om ziek van te worden.

Vandaag waren wij aan de beurt.

De winkels konden niet sluiten.

Elektrische rolluiken werkten niet en ook de alarminstallaties konden niet aangezet worden.

Sommige bedrijven hebben de luxe van eigen bewaking.

Maar de eigenaar van de speelgoedzaak in de Korte Hoogstraat zag zich genoodzaakt op zijn stoep te gaan zitten.

Wachten.

Ondanks de warmte bleef iedereen er behoorlijk koel onder.

Via de zij-ingang kon ik ons gebouw binnenkomen.

Er zat een meisje vast in een van de twee liften. Met haar hond.

Ik hoorde haar huilen en de hond piepen. Gelukkig was er redding onderweg.

 

Met de andere lift (op noodaggregaat) bereikte ik onze woning.

Geen stroom. Geen water.

Na de boodschappen in de gang gedumpt te hebben namen we meteen de lift naar de begane grond.

Weg uit deze doodse wolkenkrabber.

Een stad zonder stroom heeft iets spookachtigs.

Ik vond het geen ramp - maar maakte me wel zorgen over de inhoud van de koelkast en de vriezer.

In Schiebroek hadden ze eerder dit jaar twintig uur zonder stroom gezeten.

>>Wel een gek idee: je zit aan de stroomkant van het Beursplein op een terras met een koud biertje te kijken naar een gebouw dat binnen no time in een broeikas verandert.<<

Na een gedwongen maaltijd buiten de deur scheidden onze wegen.

P. pakte lijn 25 naar de golf (trams reden wel) en ik liep terug naar huis.

De Koopgoot was nog afgesloten.

Gelukkig: de etalages van C&A waren weer verlicht.

Binnen was het koel  - dankzij de fan.

Alsof de tijd tweeënhalf uur had stilgestaan.

*****

Quote van de dag

Naaien

Ja echt wel!

Het is tenslotte crisis.

***

De stoel

Krak zei hij.

Na 20 jaar trouwe dienst.

Ik legde meteen verband tussen mijn zwakke pezen en de veren van deze bijzondere stoel.

Want dat hij bijzonder is, daar kwamen we vanmiddag achter.

De "stoelendokter" liet ons het bewijs zijn. Een genummerde/gemerkte stoel.

Ooit in Goes gekocht, toen wij dat fantastische huis in Kapelle (jazeker: Annie M.G en J.P) betrokken, wat ik zo heerlijk kon inrichten.

P. vond hem veel te duur. Inderdaad - duizenden guldens.

En de bekleding was ook niet sterk genoeg volgens mijn zuinige echtgenoot.

We kregen de stoel op zicht.

Eén dag.

Toen ging hij retour.

Maar na een paar dagen kwam hij toch weer in huis.

Voorgoed.

De stoel heeft drie verhuizingen overleefd.

Ik voelde wel dat hij wat moe werd en wat in leek te zakken. Desondanks bleef hij fier overeind.

Alle nieuwe aanschaffen na hem moe(s)ten zich aan zijn (r)uiterlijk aanpassen.

De stoel rules!

Nu heeft de "stoelendokter" hem meegenomen.

Even wat orthopedische ingrepen, maar aan een facelift is hij nog niet toe.

Over drie weken draagt mijn stoere ruit mij weer.

Dan beginnen we aan STOELGANG 2.

*****

Brandje blussen

Even gissen.

Er staan alleen maar vrouwen. Cursisten.

Daarachter staat het management - de chefs.

Ik gok dat winkelpersoneel een spoedcursus brand blussen krijgt.

Maar waarom nou alleen vrouwen?

"Mevrouw Van Oranje, wilt U iets inleveren?"

......Eigen salarissen en staatsuitkeringen met een bepaald percentage korten, mag men als symboolpolitiek beschouwen (begrotingstekorten slinken hierdoor niet spectaculair), maar op ethisch gebied zijn symbolen broodnodig. En zonder ethiek blijft politiek een lege huls. Ministerssalarissen waren in Portugal al met 10 procent verlaagd en in Groot-Brittannië met 5 procent.

Vorig jaar werd de uitkering van de Spaanse koning Juan Carlos met 15 procent gekort. Maar de Italiaanse premier Monti slaat alles. Hoewel hij ook nog de functie van minister van financiën heeft, ziet hij af van een dubbel salaris. Gratis werken in het landsbelang, heet dat. Het jongste voorbeeld komt uit Frankrijk waar president Hollande en zijn ministers 30 procent van hun salaris inleveren.

En Nederland dan? Hier blijft het oorverdovend stil. Laten we een vergelijkend onderzoek houden tussen drie Europese staatshoofden.

Met zijn 30 procent korting zal president Hollande maandelijks toch nog 14.910 euro bruto verdienen. Zijn koninklijke Spaanse confrater Juan Carlos (15 procent verlaging) komt nu op een salaris van 'maar' 11.709 euro per maand.

En dan koningin Beatrix, die met kop en schouders boven die 'armoedzaaiers' uitsteekt. Zij ontvangt (buiten een onkostenvergoeding van 4,3 miljoen) een uitkering van 832.000 euro per jaar, wat neerkomt op een maandsalaris van 69.333 euro. Prins Willem-Alexander en prinses Máxima krijgen overigens ieder 20.666 per maand (bijna het dubbele van een echte koning in Spanje)........

OFFERS door Sylvain Ephimenco

****

Fluitend naar de zomer

Politiek stratego

We waren tien dagen weg.

Heerlijk!

Helemaal los van Nederland en alle (politieke) besognes alhier.

Eenmaal terug zag ik ene Mona Keijzer bij Knevel & v.d. Brink.

Een lekker CDA-toetje, die haperde wanneer haar iets over kunstheupen voor ouderen werd gevraagd.

(Nu heb ik de onhebbelijke, doch menselijke, eigenschap om alles op mijzelf of mijn naasten te betrekken.)

Ik dacht meteen aan mijn moeder, die op haar vitale tachtigste te horen kreeg dat ze een lekkende hartklep had en dat ze blij mocht zijn dat ze zo'n mooie leeftijd had bereikt.

Een week later was ze dood.

Mona Keijzer vond haar Waterloo in de kunstheup.

*****

Een ander bijzonder toetje, Tofik Dibi, stelde zich tot ieders verrassing lijsttrekkers-kandidaat voor GroenLinks.

Ook hij presenteerde zich bij de EO-talkshow en kreeg van alle kanten tegenwind, waar hij niet op gekleed was. 

GL is een rare partij - met zowel een communistische als een progressief-antirevolutionaire achtergrond.

Wie herinnert zich nog Bas de Gaay Fortman? Een telg uit een zeer politiek -en bestuurlijk actieve familie. Lekker bekakt en toch links.

Het zijn ook de huidige bakfietsers uit Amsterdam Oud-Zuid, die zich een linkse stem kunnen veroorloven.

In welk profiel ziet u Tofik Dibi? 

BAM - dag Tofik, zei de kandidatencommissie - een soort GL politburo.

Je mag 't toch proberen, oordeelde de geschillencommissie van de partij, bij wie Tofik Dibi in beroep ging.

En nu staat Tofik Dibi weer op het bord. Met twee thema's: onderwijs en duurzaamheid.

Want je kunt niet met lege handen aankomen.

GroenLijdt

*****

En Geert Wilders?

Ik hoorde dat hij een boek heeft gepresenteerd in New York.

Het gerucht gaat dat hij, bij een slechte verkiezingsuitslag voor de PVV, naar de VS zal uitwijken en daar (gelijk Ayaan Hirsi Ali) voor een rechtse denktank zal gaan werken.

Het is een vertelsel, maar komt niet uit mijn hoed.

De wens is de vader van de gedachte, zeg ik vooralsnog.

*****

Nu heb ik makkelijk praten.

Naar geen van de hierboven genoemde partijen gaat mijn stem.

Ze worden pas interessant wanneer er een coalitie gevormd moet worden.

Zo zei Jolanda Sap, een van de initiatiefnemers van de Kunduz-coalitie, onlangs bij P&W dat ze toch de voorkeur geeft aan samenwerking met de PvdA.

Dat betekent dat rood en blauw weer lijnrecht tegenover elkaar komen te staan.

Dat betekent ook dat het huidige akkoord weer op de schop gaat.

In 2010 was het spion Geert Wilders die maarschalk Job Cohen versloeg.

Ik ben heel benieuwd wie die rol nu is toebedeeld.

*****

Nagenieten

Rotterdam weer tweede

Amsterdam won vandaag met 1-2 in en van Rotterdam en werd zodoende landskampioen.

Het was geen mooie, maar wel een spannende wedstrijd.

De chauvinisten om mij heen hoorde ik (tegen beter weten in) roepen dat Rotterdam beter was.

Dat vond ik dus niet.

Rotterdam vocht! Rotterdam knokte! Rotterdam liep zich de ribben uit het lijf!

Zonder "de buitenlanders."

En dat gemis maakte ook het verschil.

Geen moment kreeg ik de indruk dat 020 echt in de problemen kwam. Ze waren individueel ook beter.

Met opgeheven hoofd kan Rotterdam volgende jaar Europa League Hockey gaan spelen.

En wij beleefden weer een heerlijk, ouderwets hockeymiddagje.

ONTslaPPEN

FUN

Broeders

Geen Adelheid, geen barones

*****************************************************************
Dankzij de social media kon ik contact zoeken met historica Ileen Montijn, die mij een aantal tips gaf.

Jonkvrouwe Anna Henriette Paulina de Geer, geboren te Arnhem op 31 maart 1863. Overleden te Zabern (Elzas) op 26 januari 1940.

Eerste huwelijk: 5 augustus 1885 te Boulogne sur Seine met
Constant Mottaz, geboren te Syens (Zwitserland). Overleden te Lausanne op 24 november 1889.
Zoon van Jean Pierre en Marianne Mottaz.

Tweede huwelijk: 18 december 1889 te  Londen met
Wilhelm Theodor Nillius'
Echtscheiding uitgesproken in Freiburg - Zwitserland op 6 juli 1904.

Derde huwelijk: 19 mei 1906 te Arzweiler (Lothar) met
Emile Wilhelm Krebs, geboren te Keskastel (Elzas) op 26 november 1871. Overleden te Zabern op14 april 1941.
Zoon van Jean en Amelie Hildebrand.

Ze was een ver familielid van D.J. de Geer.
Haar vader was ook behoorlijk trouwlustig (3x).

Het eerste mailtje naar de eigenaars van Villa Katz - voorheen Villa Hollandia is verzonden.

Daar kwam een teleurgestelde reactie op. Dat kan ik me ook wel voorstellen.
Er zijn foto's met keizer Wilhelm en overal staat Adelheit onder.
Dat zal dan wel haar roepnaaam zijn en daar laat ik het ook bij.

Maar ik ga verder zoeken in de adelsboeken en hoop dan toch nog iets leuks te vinden over Anna of Adelheit.

Lang leve de social media!!
******************************

Nationale fruittuin

ZUID-BEVELAND

******

Info gevraagd over barones Adelheid de Geer!!

Even terug naar afgelopen zaterdag.

Het was onze laatste vakantie-avond.

Wij dineerden in Villa Katz link - voorheen Villa Hollandia.

Villa Hollandia werd begin 20ste eeuw als tweede huis gebouwd door barones De Geer.

De sfeer van zo'n honderd jaar geleden hangt er nog steeds.

Adelheid de Geer was - tot grote woede van de inwoners van Saverne (Hautes Vosges) - pro Duits en "freundlich" met keizer Wilhelm II.

Wat was haar relatie tot (die andere foute Ge Geer) Dirk Jan de Geer??

De huidige eigenaars bezitten nog wat foto's, maar ze weten - op wat tegenstrijdige anekdotes na - niets. 

De barones trouwde, onder haar stand, met een politieagent - Krebs genaamd (ook pro Duits) .

Dat werd haar door haar adellijke familie niet in dank afgenomen.

Krebs schonk Saverne een ziekenhuis.

Over het waarom bestaan twee versies:

- hij was blij dat hij WOI had overleefd

- in hoop dat de vijandige bevolking vergevingsgezind zou zijn

Tot zover de wankele informatie die ik heb.

Wie kan mij, nee - de huidige eigenaars, verder helpen?

Mijn escargots waren heerlijk.

Ben toch benieuwd wat Adelheid haar kok(kin) liet klaarmaken. 

HotELLEN

**************************

P. wilde niet door Duitsland terug. Vanwege de baustellen.

Ik wilde niet door Frankrijk/Luxemburg/België terug. Vanwege het slechte Belgische wegdek en Antwerpen.

P. wilde overnachten.

Ik wilde in één ruk doorrijden naar huis.

U voelt waarschijnlijk wel aan hoe de stemming in de auto was.
Aangezien Zwitserland enorm ophield besloot ik in te binden.

Op naar Riquewihr (Elzas). Naar hotel du Cerf – waar we ooit gelogeerd en heerlijk gegeten hadden. Na lang zoeken en verdwaald geraakt te zijn op industrieterreinen nabij Colmar vonden we het dorp.

We kwamen luidruchtige bustoeristen met flessen bier op de Strasse tegen die ons de doorgang wilden beletten met hun vette bier und wurst pensen.

Zoeken naar du Cerf had weinig zin. Nergens borden en de twijfel bekroop ons of we HIER ooit geweest waren.

Dus verlieten we Riquewihr.

P. stuurde van het ene kitschdorf naar het ander – van niets naar niets.

De temperatuur in de auto steeg. Evenals het irritatie-peil.

Ik nam het stuur over en beloofde dat ik regelrecht naar 010 zou rijden. Het was inmiddels half vijf en we hadden zeker nog 7 uur te gaan.

Het werd me na een half uur al duidelijk dat ik dat niet redde. Desondanks zette ik door tot in de Hautes-Vosges. Daar nam ik op goed geluk de afslag Saverne.

 "Laatste poging," zei ik (en ik deed stilletje een redgebedje)

P. slaakte een zucht van verlichting.

Een aardige dame met twee volle boodschappentassen gaf ons twee adressen. “Mais cést plus haute,” waarschuwde ze - wijzend naar een heuvel.

Het eerste hotel, Katz, was vol. We werden verwezen naar het 20 meter verderop gelegen Le Clos de la Garenne

Daar was nog één kamer beschikbaar. Helaas met een twijfelaar – maar die hebben we genomen, moe als we waren.
Met een gerust hart durf ik dit hotel/restaurant aan te bevelen.
Het ontbijt, met zelfgemaakte worsten, patés en jams, versloeg alle voorgaande ontbijten.
Het restaurant (wij dineerden elders) zag er fantastisch uit. Dit etablissement staat ook in de Guide Michelin vermeld.

Les Hautes Vosges is zeer in trek bij wandelaars.
En lekkerbekken.
***********************