Terwijl ik op de Botersloot met een paar agenten stond te praten over de afgezette straat vanwege een "moffenbom," belde P. om te zeggen dat de stroom was uitgevallen.
In het hele gebouw.
Het was vijf uur.
Toen ik door de Hoogstraat terugliep zag ik dat de winkels ter linkerzijde donker waren. Het personeel stond of zat buiten.
Stroomstoring.
De vijfde dit jaar in 010.
Het is om ziek van te worden.
Vandaag waren wij aan de beurt.
De winkels konden niet sluiten.
Elektrische rolluiken werkten niet en ook de alarminstallaties konden niet aangezet worden.
Sommige bedrijven hebben de luxe van eigen bewaking.
Maar de eigenaar van de speelgoedzaak in de Korte Hoogstraat zag zich genoodzaakt op zijn stoep te gaan zitten.
Wachten.
Ondanks de warmte bleef iedereen er behoorlijk koel onder.
Via de zij-ingang kon ik ons gebouw binnenkomen.
Er zat een meisje vast in een van de twee liften. Met haar hond.
Ik hoorde haar huilen en de hond piepen. Gelukkig was er redding onderweg.
Met de andere lift (op noodaggregaat) bereikte ik onze woning.
Geen stroom. Geen water.
Na de boodschappen in de gang gedumpt te hebben namen we meteen de lift naar de begane grond.
Weg uit deze doodse wolkenkrabber.
Een stad zonder stroom heeft iets spookachtigs.
Ik vond het geen ramp - maar maakte me wel zorgen over de inhoud van de koelkast en de vriezer.
In Schiebroek hadden ze eerder dit jaar twintig uur zonder stroom gezeten.
>>Wel een gek idee: je zit aan de stroomkant van het Beursplein op een terras met een koud biertje te kijken naar een gebouw dat binnen no time in een broeikas verandert.<<
Na een gedwongen maaltijd buiten de deur scheidden onze wegen.
P. pakte lijn 25 naar de golf (trams reden wel) en ik liep terug naar huis.
De Koopgoot was nog afgesloten.
Gelukkig: de etalages van C&A waren weer verlicht.
Binnen was het koel - dankzij de fan.
Alsof de tijd tweeënhalf uur had stilgestaan.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten