Ver buiten het seizoen en toch al drukte bij de grens in Chiasso.
Een echte grens – met echte (Italiaanse) macho douaniers: ik wist bijna niet meer wat dat was. Dus maakte ik een foto, van (voor mijn gevoel) verre.
We werden aan Italiaanse kant staande gehouden. Even aan de kant.
“Oh jee – vanwege de foto?”
‘Welke foto,’ vroeg P., die het duidelijk niet door had gehad. ‘Nee, joh, ze vinden het een interessant leuk autootje.’
Sure – de douane houdt je aan vanwege een leuk autootje.
Het lekkere ding, in zijn op maat getailleerde groene uniform stond binnen no time naast de Mini. Ik moest in de auto blijven.
Niet flauw doen El, hij was allervriendelijkst.
“Can-uh I-uh pleas-uh see-uh your-uh camera pleas-uh..”
Dus toch.
Ik had geen foto mogen maken. Na het deleten wilde hij het nog wel even checken.
Later vroeg ik me af of ze ook alle mobiele telefoons checken. Het was okaii en we mochten verder.
Maar wat zie ik nu?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten