Met de Zeeuwse slag?

 

 

Wat hadden we ons verheugd op de terukeer in ons Zeeuwse stulpje.

Het zou GOED schoongemaakt worden. Althans, dat was me beloofd.

 

Nou - de foto's spreken voor zich (en dat zijn nog maar twee voorbeelden).

Alles plakt.

Op de matrassen lag een dikke laag zand. Hup - daar werden gewoon covers overheen getrokken.

 

De televisie is helemaal "ontzenderd."

De gebruiksaanwijzing die we nodig hebben om de televisie te resetten is verdwenen.

 

De huurders hadden nota bene de zitkamer "omgebouwd."

Godgeklaagd. Heb verdomme een beetje respect voor andermans spullen!

 

Maar ook de verhuurder (tussenpersoon) had het moeten checken en de meubels op zijn plaats terug moeten zetten.

 

We zijn moe en willen gewoon relaxen.

Maar komende dagen zal ik aan de schoonmaak moeten.

 

Ik weet niet wie de rekening van de schoonmakers gaat betalen.

Wij in ieder geval niet!

Op je 71ste nog met zo'n nummer komen!

Kijken in de ziel

 

De tijden dan schoonpapa - met zijn geweer en labrador achter in de 2CV - op het eiland visites ging rijden liggen in een ver, nostalgisch verleden.

Ik moet even uitleggen dat dat geweer niet voor het plegen van actieve euthanasie diende. Mijn schoonvader was een fervent jager en zette zijn 2CV aan de kant van de weg wanneer hij een haas of fazant tussen de suikerbieten bespeurde.

 

De romantiek van de plattelandsdokter bestaat niet meer.

Waarschijnlijk dat juist daarom de eerste aflevering van "Dokter Tinus" zo hoog scoorde: 1.198.000 kijkers.

 

Het gebeurt niet vaak dat ik u zal aanbevelen een hele serie via Uitzending gemist terug te zien.

Tenzij u alle afleveringen "live" heeft gezien.

 

Ik dus niet.

 

KIJKEN IN DE ZIEL

Na de series over psychiaters (bekroond met de Zilveren Nipkowschijf), voetbaltrainers, advocaten en politici komt de NTR nu met een nieuwe serie van Kijken in de Ziel, waarin Coen Verbraak praat met artsen. Wat zijn de dilemma’s waar een arts mee te maken krijgt? Moeten we willen genezen tot elke prijs? Is de dood in feite een uit de hand gelopen vorm van ziekte? En is marktwerking in de zorg echt zo slecht? Cardiologen, oncologen, chirurgen, neurologen en tal van andere medici praten zes weken lang met Coen Verbraak over hun vak én over zichzelf.

 

Gezondheidszorg gaat iedereen aan.

De patiënt wordt mondiger. De dokter wordt zakelijker.

Gezondheidszorg is big business.

 

Kortom, een boeiende -en gezien de perikelen in het VUmc zeer actuele serie.

**********

Ontnuchterende waarheid

 

 

Stemverklaring

 

Iemand op school gaf mij bovenstaande poster.

"Durf je die op te hangen?"

 

Mams vond het goed.

Mijn ouders hebben altijd VVD gestemd.

Hoewel?

Ik geloof dat mijn moeder een keer is vreemdgegaan. Met DS70.

Je politieke voorkeur op de ramen plakken was eigenlijk not done in het "deftige" Kralingen van de jaren 60/70.

Zeker VVD-kiezers lieten het afweten.

Geld en politiek, daar liet je je niet over uit.

 

In de Oranjelaan hing één poster.

Bij KVP'er Ruud Eijsink, die gedeputeerde was. Dus dat werd door de vingers gezien.

 

En dus hing mijn idool Hans Wiegel maandenlang achter mijn raam.

Ik werd zelfs lid van de JOVD. 

 

Toen Koos Rietkerk fractievoorzitter werd ben ik uit de VVD-boot gestapt.

Maar het liberale bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik heb een paar keer op D66 gestemd.

 

En nu??

Ik moet twee stemmen uitbrengen.

Eén voor mijn zieke echtgenoot, die (heel saai) altijd op nummer 1 van de VVD stemt en mijn eigen stem.

Vorige keer heb ik op nummer laatst van de VVD gestemd.

Nu ga ik ook maar voor Rutte.

 

Niet dat ik blij ben met de VVD.

Integendeel.

Een beetje vechten met Brussel mag best wel.

Moeten we blijven dokken voor Griekenland, Portugal en Spanje tot we zelf failliet zijn?

 

In de laatste regeerperiode heeft de VVD regelmatig zelf haar liberale gezicht toegetakeld.

Met name de christelijke make-up werd veel te dik aangebracht.

Maar make-up is verwijderbaar.

 

De liberale alternatieven zijn schaars.

 

In tegenstelling tot andere jaren stem ik nu op een persoon - niet op het programma.

Gezien de Europese crisis en de explosieve situatie in het Midden-Oosten is de toekomst onvoorspelbaar.

Ik ben niet naïef. Het is evident: beloftes (nu gemaakt) kunnen/zullen niet allemaal nagekomen worden.

 

Roemer als premier?

Het zou een aanfluiting zijn.

"Over my dead body."

Om zijn reactie op de ontsane consternatie - "Slaat u daar de Dikke Van Dale maar eens op na" - moest ik erg lachen.

 

De VVD kan, in tegenstelling tot andere partijen, putten uit een arsenaal gekwalificeerde politici en bestuurders.

 

Ik denk dat een regering met de VVD ons door deze ellendige tijd kan loodsen.

 

Kiezen voor know how: I know how.

*****

Nieuwe Oudedijk

 

Het lijden is bijna geleden voor iedereen die de Oudedijk "nodig heeft."

Eerlijk is eerlijk: het was het afzien waard.

Vooral voor fietsers is het een hele verbetering.  

Fun

Het meisje van de vleeswarenafdeling

 

Het was, geloof ik, afgelopen zaterdag.

P. was nog beroerd van de chemo.

Ik liep me suf te piekeren wat ik op zijn geroosterde boterham moest doen.

 

Zo stond ik met mijn mistige hoofd bij de vleeswarenafdeling van Albert Heijn.

 

"Ik heb maar een halve ons rookvlees nodig. Kunt u dat voor me afsnijden."

'Natuurlijk mevrouw.'

 

"Uhh............wilt u uw handen ook wassen. Ik hoop niet dat u het vervelend vindt dat ik dat vraag."

'Dan doen we altijd.' Ze liep direct naar de kraan.

 

Geen aangebrande opmerkingen. Geen sacherijnig gezicht.

Aan haar wilde ik wel uitleggen waarom ik dat vroeg.

Haar collega luisterde mee.

Ze begrepen het volkomen.

 

Wat er toen gebeurde vond ik zo genereus.

Het hoefde helemaal niet. Ik had er niet om gevraagd.

 

Ze ging de snijmachine met keukenpapier schoonmaken.

Haar collega zei iets (wat ik niet verstond) en tot mijn stomme verbazing begonnen de dames de snijmachine te demonteren.

Ieder onderdeel werd met een vers sopje schoongemaakt.

Vervolgens werd de machine geïnspecteerd, drooggemaakt met keukenpapier en weer in elkaar gezet.

 

Wachtende klanten vroegen of ze al aan het opruimen waren.

Geen rare vraag. Het was immers vijf uur.

 

Ik heb nog nooit met zo veel plezier tien minuten op een half onsje rookvlees staan wachten.

*****

Serie over een dokter

 

 

Vanavond zag ik de aankondiging van een nieuwe komedie serie, genaamd Dokter Tinus.

 

Het kwam me bekend voor en dus zocht ik naar wat meer informatie.

En ja hoor...........het is de Nederlandse versie van Doc Martin.

 

Doc Martin, doc Martin?

Waar heb ik die naam eerder gehoord?

 

Oh ja! Twee maanden geleden, in Cornwall.

In Port Isaac.

 

Isaac? Isaac?

Dat is toch een orkaan?

Zo grijpt alles in elkaar.

 

 

Maar op deze prachtige locatie werd de oorspronkelijke serie DOC MARTIN opgenomen.

**

 

Edele l(i)eden

Fun

Isaac

 

Die naam betekent nu niets dan ellende.

Ik hoop dat Joyce, Kirk, Leslie, Michael, Nadine, Oscar, Patty, Rafael, Sandy, Tony, Valerie en William gewoon persoonsnamen blijven.

Hurricane season has started.

 

Trouble in paradise.

***

Was dat 't?

 

 City Racing Rotterdam 2012

 

Al die moeite....

***

Dominee Gremdaat preekt voor D66 parochie

Dat is wat ontbreekt bij "echte" politici. Zelfspot. Humor.

Vanavond het eerste grote "premiersdebat" op RTL4 om 20 uur.

Kijken wie de meeste humor heeft.
***************************************************

Dagboek van een loods (13)

 

26 augustus

 

Om 00.30 geef ik een M-zetpil (M staat vanaf nu voor misselijkheid).

P. is rustig en lijkt te kunnen slapen.

 

Tot 02.30 uur hang ik voor de televisie, ruim ik de keuken op, vecht ik met de ramen waar de wind pal op staat (regen, geen regen, regen....) en kijk ik regelmatig naar buiten.

Ik hou van mijn stad bij nacht.

 

De Coolsingel wordt klaargemaakt voor het laatste zomerevenement: Cityrace.

010 krijgt één dag de naam "Monaco aan de Maas."

 

Ik stel de wekker op mijn mobieltje in en leg die (in de trilstand) onder mijn kussen.

Dat heb ik nog niet eerder gedaan.

Slapen doe ik niet. Slapen wil ik niet.

Slapen doe ik pas als mijn plan de campagne goed is uitgevoerd.

Ik heb het voornemen dit ook bij de volgende vier kuren te gaan doen.

 

Om 05.20 geef ik een Lorazepam.

Om 06.20 warm ik havermout op, dat P. gewillig opeet. Pillen A1,A2,C volgen.

Daarna mag hij nog een M-zetpil.

 

Buiten is het licht.

We vallen beiden in slaap.

 

Wanneer ik zes uur later wakker word hoor ik hem schuifelen.

"Mag ik een M-pil?"

'Tuurlijk. Ben je misselijk?'

"Nee, maar ik dacht dat het daar wel tijd voor was. Om de zes uur?"

'Je hebt helemaal gelijk.'

P. kan weer helder denken. Dat stemt me optimistisch.

 

Hij ligt op de bank en kijkt naar AZ - Heerenveen.

Ik warm een nieuwe pot bouillon op en doe een casinootje in de toaster.

"Met kaas graag," hoor ik vanuit de kamer.

 

Gierende remmen en als hyena's schreeuwende bolides houden de toegestroomde autoliefhebbers op de straat.

 

Binnen lijkt de rust wedergekeerd.

********

Fun

Dagboek van een loods (12)

 

>>Als u geen zin in deze blogjes heeft, sla ze dan gewoon over.

Maar ik heb het bloggen nodig. Vert-el-sels dient ook als opslagruimte voor gebeurtenissen die ik niet wil of mag vergeten.<<

 

25 augustus

 

P. heeft een ellendige nacht gehad.

 

Wanneer ik om zeven uur mijn ogen open zijn de twee misselijkheidspilletjes, die ik vannacht heb neergelegd, verdwenen. Ook de antibiotica heeft hij al ingenomen.

Vier zware pillen. Zonder eten.

Ik voorzie problemen.

 

Hij is boos.

Zijn woede kan maar op één persoon afgereageerd worden.

 

'Zal ik wat voor je maken? Beschuitje? Vruchtjes. Yoghurt.'

Hij maakt een bah geluid dat onderuit zijn maag komt.

"Ik ben kotsmisselijk." Het klinkt verwijtend.

Mijn liefkozing doet hem niets.

 

Ik doe mijn ogen dicht en probeer te slapen.

P. is onrustig. Hij kan het niet hebben dat ik slaap en moet me dat laten merken door lawaai te maken.

 

Om negen uur is daar dan toch de eerste spuugpartij.

Een mondje gal. Meer niet.

Aan zijn schokkende lijf zie ik dat alles van binnen protesteert tegen de chemo.

Ik breng hem een koud washandje.

 

Gelukkig blijft het bij die ene keer.

Dan val ik in een diepe slaap.

 

Een nare droom houdt me twee uur uit de wereldse werkelijkheid.

Een droom die ik zo kan navertellen:

We (P., zoonlief en ik) zijn per ongeluk in een Stalinistisch land terecht gekomen. In de bus worden we beroofd. We maken een standrechtelijke executie mee en de vlucht uit het land wordt er een zoals je alleen in fillums ziet.

 

Wanneer ik wakker word kijk ik in twee boze ogen.

"Jij ligt alleen maar te slapen."

'Ah - kun je dat niet hebben.'

"Nee."

Ik vertel van mijn nare droom. P. reageert zoals alleen hij kan en mag reageren: "Mijn droom is veel erger."

 

'Het is tijd voor een misselijkheidspil.'

"Die neem ik niet meer. Daar word ik misselijk van."

'Nee schat. Je wordt misselijk van pillen innemen op een lege maag.'

"Ik wil ze niet meer!"

'Okee. Wat dacht je van een zetpil.'

Er valt een daar-weet-ik-even-niets-op-te-zeggen stilte.

 

Terwijl hij de zetpil in zijn achterwerk steekt ga ik toch bouillon opwarmen.

Zonder iets te zeggen zet ik het naast hem neer.

'Vergeet niet je handen te wassen.'

 

Wanneer ik tien minuten later terugkom zit hij op de rand van zijn bed.

Soepkom is leeg en de grissini's zijn op.

"Nou gaat het wel weer," klinkt het verwonderd.

 

Terwijl hij gaat douchen verschoon ik zijn bed.

De frisse geur van de lakens maakt me blij.

Mijn schone mannetje laat gewillig zijn haren kammen. Ook nu zie ik de geslaagde aanval van de chemo.

 

J. en R. sms'en regelmatig.

Dat heb ik nodig.

Gewoon korte berichtjes. Veel woorden hebben we niet nodig.

 

Over eten praten P. en ik niet meer.

Ik zet gewoon iets op zijn nachtkastje. Kleine hapjes.

Een scheldkannonade is zijn dank.

Ik negeer het.

 

Wat me wel verontrust is de hoeveelheid anti-misselijkheidspillen die P. reeds genomen heeft.

Hij zit om drie uur al bijna aan zijn tax.

 

"Schroom niet te bellen als er iets is of als je een vraag hebt. Ook in het weekend," zegt dok bij ieder consult.

 

Dus bel ik.

Een verpleegkundige in het Erasmus MC staat me te woord. Daar ben ik niet blij mee.

Uit het gesprek blijkt dat ik (inzake dit geval) meer kennis in huis heb dan zij.

 

Voorbeeld:

1. Ze beweert dat Lorazepam een slaapmiddel is en geen functie heeft tegen misselijkheid.

"Ach, maar waarom mag hij er dan vier per dag? Om te slapen? Het is wel degelijk als misselijkheidsremmer voorgeschreven."

Daar heeft ze niets op te zeggen.

 

>>Artsen schrijven lorazepam voor bij ernstige misselijkheid en braken door de gedachte aan chemotherapie. U moet het medicijn dan vóór de behandeling gebruiken.

Het werkt binnen één uur na inname. Het effect houdt acht tot twaalf uur aan. bron

 

2. 'Uw man moet pas een pilletje nemen als hij misselijk is.'

 

"Waarachtig? Pilletjes slikken als je misselijk bent? Weet u waar dat toe leidt?"

Godallemachtig. Dok heeft ons woensdag nog op het hart gedrukt vooral preventief te slikken.

En een beetje common sense, nurse!

 

Ook krijg ik te horen dat ik de medicatie op verkeerde tijden geef. Het is niet of - of, maar en - en.

Goed, ik word niet blij van zo'n gesprek. De onzekerheid slaat toe.

Maandag meteen mijn vriend de apotheker bellen.

 

En nu even het (hopelijk) lege bordje ophalen.

P. wil een waterijsje. 

 

 

Dat heeft hij wel verdiend.

****

Weersvoorspelling

 

Ik zag een bui regelrecht op ons afkomen.

 

Maar de bui bedacht zich.

 

Wat voor weer zal 't zijn in Den Haag?

 

Ik weet 't.

Dagboek van een loods (11)

********************************************************************
24 augustus

Nieuws haalt zichzelf iedere seconde in.

P. laat me bij het ochtendkrieken weten dat hij misselijk is. Geen thee. Geen yoghurt. Niets.
Hij kijkt me met zijn zieke ogen verwachtingsvol, bijna smekend aan.
Maar ik kan hem alleen voorzien van medicijnen. Medicijnen die zijn misselijkheid hopelijk doen verminderen.

Om elf uur lukt het me hem een kop bouillon te laten drinken. De grissini's die de kinderen uit Italië hebben meegenomen knabbelt hij ook op.

Van de bouillon kikkert hij op.
Na het douchen kleedt hij zich aan en probeert het een uurtje op de bank met iPad en de televisie.
Maar na het moeizaam wegkrijgen van een boterham verlangt hij toch weer naar zijn bed.

Het is een dipperige dag. Ik vrees dat die dipperigheid naarmate de kuren vorderen alleen maar erger wordt.
"Deze misselijkheid heb ik vorige maand niet gehad," zegt P. teleurgesteld wanneer ik hem zijn kopje thee breng.

Buiten onze woning gaat het leven vrolijk door. Dat merk ik als ik even boodschappen ga doen.
Tijdens mijn afwezigheid wordt P. in zijn slaapje gestoord door een telefoontje uit Zeeland.
De ramen van ons huisje zitten op slot en de sleutel is zoek gemaakt door de vorige huurder(s). (Of de schoonmaakploeg, zit ik me nu te bedenken)
Gelukkig gaat de verhuur via een tussenpersoon. Die moet nu even een hangslotje openbreken om in de kast te komen waarin reservesleutels liggen. Dan kunnen de nieuwe huurders de ramen openzetten.

Ik weet het verzet tegen eten te doorbreken.
Maar het kost moeite.
Wel knapt hij na ieder hapje even op.

De laatste twintig chemopillen van deze tweede kuur blijven er gelukkig in.

Morgen beginnen de volgende 25 dagen van herstel.
*****************************************************************

Fun

 

Overigens: hoe is het met Estelle?

Zou het nog aan zijn?

 

Heeft Badr Hari (familie van Mata?) deze hele hype niet aan haar te danken?

 

Of maak ik nu slapende honden wakker?

*****

Dagboek van een loods (10)

 

23 augustus
 

Op bovenstaande foto ziet u de ziektebestrijders die P. in twee teugen naar de maag laat verdwijnen.
Ik vind dat knap.
Ik vind dat flink.

Het ritueel is hetzelfde als vorige maand.
Vooralsnog gaat het erg goed.

Vandaag nuttigt manlief ontbijt, lunch, lekkers bij de thee en een avondmaaltijd.
Probleemloos.
Er is nog geen sprake van kleine (vloeibare) snackjes.

Het vochtschema houdt hij keurig bij.
Die twee liter is een must - om de nieren te ontzien.

Er was woensdag nog een tussendoortje dat ik even onvermeld liet.
De tussendoortjes van dok vallen tot dusver in de categorie onprettige waarschuwingen.

Ik wist dat P. enorm vatbaar is.
>>Alle handdoeken gaan na één gebruikt te zijn in de was - ook in de keuken. Ik droog mijn handen met keukenpapier. Inmiddels zien ze eruit als schuurpapier. Tandpasta laat ik niet in aanraking met mijn tandenborstel komen. Als we naar de wc zijn geweest maak ik die schoon met disposable doekjes van Dettol.<<
Maar dok liet ons echt schrikken toen ze zei dat P. opgenomen zal worden zodra hij koorts krijgt.

Dat soort "dreigementen" leidt tot voorzichtigheid.
En die voorzichtigheid verlang ik ook van mijn kinderen en vrienden. Een onbeduidend kuchje of niesje kan voor P. vervelende gevolgen hebben.

Vandaar dat ik vandaag de concertkaarten voor het hele seizoen terug heb moeten sturen naar het Rotterdams Philharmonisch Orkest.

Rigoureus?
Inderdaad.

Chemotherapie noopt tot rigoureuze maatregelen.
*****

Dagboek van een loods (9)

 

 

22 augustus.

 

Na twee uur slaap (overkomt me deze zomer om de dag, of nacht) probeer ik de mist uit mijn hoofd te douchen.

P. wil om kwart voor acht vertrekken.

Hij heeft een misselijkheidspil genomen voor het geval hij weer last van de Rituximab krijgt.

Om acht uur zijn we in de DdH.

De prikdames zitten nog niet op hun plaats. Ze komen om vijf over acht kwekkend uit hun koffiesalon.

Acht wachtenden stormen op de balie af.

P. wordt om tien voor half negen geprikt.

Hij heeft om negen uur een afspraak bij de hematoloog, maar we weten dat er een beenmergpunctie voor hem zit en dat neemt tijd.

Om kwart voor tien kunnen we naar binnen.

De bloeduitslagen zijn goed. Alle slechte leuco's zijn verdwenen en de goede zijn weer aangemaakt.

 

Met 5.1 heeft hij een normale waarde. Ook het hb is weer iets gestegen.

Daarentegen zijn de trombocyten gedaald, maar binnen de grenzen van het toelaatbare.

 

Dok is terug van vakantie.

Ze onderzoekt hem en concludeert dat alles volgens plan gaat.

"Uw chemo voor de komende drie dagen ligt klaar bij de apotheek en ik mail nu een recept voor de Rituximab. Over twee weken zie ik u terug voor een tussentijdse een priksessie."

 

Dok heeft altijd tussendoortjes. Vorige keer was dat de haaruitval.

Deze is niet direct verontrustend, maar haalt wellicht een streep door de planning.

Het zou kunnen dat het bloed zich in de 3,5 week na de chemo niet bijtijds herstelt. In dat geval wordt een volgende kuur één of twee weken opgeschort.

In dat geval zou P. niet voor het einde van het jaar klaar zijn.

Zou!!!

 

Terwijl ik naar de apotheek ga nestelt P. zich in het cafetaria.

Ha! Daar is zoonlief, die ons gezelschap komt houden. De lieverd.

Helaas kan ik hem geen lekkere koffie aanbieden. Shame on you, DdH!!

 

De Rituximab laat lang op zit wachten. De communicatie tussen arts - apotheek - behandelcentrum hapert.

Wij waren in de veronderstelling dat P. meteen naar het behandelcentrum kon en dat hij anderhalf uur later het ziekenhuis kon verlaten.

Fout.

 

Om twee uur druppelt het infuus leeg.

Zoonlief en iPad zijn aangename afleiders.

 

Het gaat dit keer allemaal goed. Ook de rit naar huis verloopt zonder complicaties.

P. blijft gewoon op.

 

Na het eten neemt hij zijn twintig chemo-pillen en een Lorazepam tegen de misselijkheid.

Ik moet hem om elf uur wakker maken voor zijn medicatie.

 

Om half zeven wek ik hem weer.

Hij heeft een rauwe keel.

Van het snurken.

****

Leuk nieuws

****************************************
Vrouw maakt droomvlucht

ISLAMABAD - Een dutje is een Française duur komen te staan. Ze viel in slaap tijdens een vlucht van Pakistan naar Parijs en werd na de landing over het hoofd gezien door schoonmakers. Zonder het te weten vloog ze terug naar Pakistan. Bij de paspoortcontrole ontdekte ze pas dat ze terug bij af was.

Dat heeft de luchtvaartmaatschappij Pakistan International Airlines woensdag bevestigd. Het bedrijf wil weten waarom de vrouw kon blijven zitten tijdens de 2 uur durende stop op vliegveld Charles de Gaulle in Parijs.

De vlucht van Pakistan naar Frankrijk en terug duurde 18 uur. Daarin legde de vrouw een afstand van 12.000 kilometer af. Met een toestel van een andere maatschappij kon ze later alsnog naar Parijs. Bij de tweede aankomst was ze wel wakker.
bron
*****************

Het jaar van Bush vs Kerry

P: "Heb je dat shirt nog steeds?"

El: 'Ja. Ondanks alle vlekken.'

P: "Goh, weet je nog........................"

September 2004.

Wij waren voor de Ryder Cup in Detroit en logeerden in het Marriott.

In eerste instantie werden we in een afgelegen hotel ondergebracht.

Het kostte moeite, maar ik wist de organisatie om te praten en zo kwamen wij in het indrukwekkende G(eneral)M(otors) gebouw terecht.

Nog nooit was ik in een Amerikaanse stad waar

 - de greep van de zwarte maffia zo voelbaar was

- zo veel "zwarte muziek" klonk

- de macht van vakbonden zo waarneembaar was

- ik me regelmatig in the Cotton Club waande

- ik met mijn neus op omgekeerde discriminatie werd gedrukt.

Eén kort voorbeeld: 

Wij aten in het flamboyante restaurant Sweet Georgia Brown (de naam zegt genoeg).

De eigenaar was (voormalig) Pistons speler Derrick Coleman, die inmiddels failliet is (hij wist een inkomen van $87 miljoen om te zetten in eenschuld van $5,1).

Naast ons kwam een met goud en diamanten behangen Mr. T in een couture pak zitten.

Hij had - gelijk zijn postuur - een grote mond.

Zeer intimiderend.

De blonde serveerster had geen schijn van kans. Ze zei en deed niets goed.

Mijn mond viel wagenwijd open toen hij zijn witte servet driftig op de grond gooide en de serveerster beval het op te rapen. Daarna moest ze hem een zwart of bruin servet brengen. 

De ene vernedering na de andere.

***

September 2004, de campagne was in volle gang.

Helicopters cirkelden boven het GM gebouw. Toegangswegen waren versperd. Overal zagen we zwarte SUV's en op de daken van omliggende gebouwen liepen zwaar bewapende politieagenten.

Presidents kandidaat John Kerry was in town.

Hij logeerde ook in het Marriott, zo bleek.

In ieder geval wemelde het van walkie-talkies en oortjes op onze verdieping.

Op een avond werd er een envelop onder de deur naar binnen geschoven.

Een grote vergissing, zo bleek.

Het werd ons bij lezing van het document duidelijk dat iemand in Kerry's campaign team had geblunderd.

Deze memo met Kerry's whereabouts (van minuut tot minuut) voor de komende 24 uur was natuurlijk niet voor onze ogen bestemd.

Enfin.

Het shirt is inmiddels in de poetsmand beland, maar de herinneringen aan die bijzondere week in Detroit zijn niet weg te vegen.

******

Kadootjes

Drie, nee twee maal raden waar onze kinderen de afgelopen twee weken vakantie hebben gevierd.

***

Fun

Fun

Jurysporten: ik blijf er moeite mee hebben.

**********

Hittekolder?

Er zijn van die momenten dat ik mijn vuist in mijn mond stop.

Waarom?

Om mij niet met andermans zaken te bemoeien.

Om niet op stom gepraat te reageren.

Gisteren bijvoorbeeld - in de supermarkt.

Buiten was het zengend heet.

Ik stond bij het waterschap en laadde mijn kar vol watertjes.

Twee jonge mannen en een vrouw delibereerden over een fles Spa Blauw.

"Zullen we deze nemen?"

'Ja, is goed.'

"Nee joh, niet die."

"Waarom niet?"

'Te groot? Of wil je met prik?'

"Nee - ik vind die fles te groot."

"Te groot???? What the fuck. We zijn met ons drieën en het is voor de hele dag."

'Ja, we zijn er wel een hele dag.'

"Ja, hallo en ik wil niet uitdrogen hoor."

"Ja jemig, maar er zijn daar geen toiletten. Dan drink ik wel niet."

Geen wc in de buurt, maar hier zakte toch echt mijn broek vanaf.

*********

010 - 18/8 - 06.15

The city that never sleeps.

Fun

Negatieve teneur werkloosheid

*********************************************************************
"Werkloosheid loopt op tot ruim half miljoen."

Nergens, in alle negatieve verhalen, wordt iets vermeld over de relatie tussen de verhoogde arbeidsparticipatie en de hoogte van de werkloosheid - die inmiddels is opgelopen naar 510.000.

Waarom niet??

Omdat dit een politiek issue is.

"Dankzij" het afschaffen van VUT en de verhoogde aow-leeftijd steeg de arbeidsparticipatie van ouderen tussen de 55 en 65 jaar de afgelopen jaren van 34 tot 54 procent.

Zodoende raken ook meer ouderen (die vroeger reeds van VUT genoten) in de ww.
Ook dit wordt in de berichtgeving achterwege gelaten.

Meer 65-plussers zijn parttime weer aan het werk gegaan. In het eerste kwartaal van 2012 waren er 162.000 ouderen aan het werk, terwijl dat er in het eerste kwartaal van 2011 nog 129.000 waren.

De hogere jeugdwerkloosheid lijkt mij verklaarbaar door het langer doorwerken van ouderen.

Als deze beweging is geabsorbeerd ontstaat er in vele sectoren weer een tekort.

Waarmee ik maar wil zeggen: "Geef de crisis niet van alles de schuld."

Maar dat zullen de politici wel niet met mij eens zijn.
****************************************************************

Gevangen in Rusland

Boy oh boy - democratie is een illusie.
Zeker in Rusland.

Een geweldloos protest resulteert in twee jaar gevangenisstraf.

De vrouwen drongen op 21 februari tijdens een dienst de kathedraal van Christus de Verlosser vlak bij het Kremlin binnen en zongen een 'punkgebed' over de huidige president Vladimir Poetin en de Russisch-Orthodoxe Kerk.

Zij vroegen de Maagd Maria Poetin af te zetten. Daarmee hebben zij volgens de aanklagers de gevoelens van gelovigen gekwetst. De verdediging had vrijspraak gevraagd.
En Den Haag?

Den Haag zwijgt.

De politici zullen ongetwijfeld vanuit hun campagne-trein met standaard reacties komen.
"Zorgelijk."
"Vrijheid van meningsuiting."
"Mensenrechten schending."

Maar het gaat in het "ruimdenkende" Nederland nu even om de zetels.
Om tomatenijs, chocolademunten, rode rozen en eenheidsworst.

Producten die we graag naar Rusland exporteren.
**********************************************************

Twee potten in één klap

Ja - het is warm.

Maar daar hoort u mij niet over klagen.

Wij weten de warmte goed te weren.

Nog voor de zon binnenkomt gaan ramen en gordijnen dicht en de blazers aan.

Waar u mij wel over hoort klagen is die verdomd kleine keuken.

Een kleine keuken zonder afwasmachine.

"Hè," hoor ik u denken. Of zeggen.

"Die rijke stinkerds - die voortdurend op reis zijn hebben geen afwasmachine?"

Nee. Inderdaad.

Daar is geen ruimte voor.

Daarbij: aan afwassen heb ik geen hekel.

De boel is sneller opgeruimd dan wanneer je die machine moet inruimen en leeghalen.

Daar heb ik namelijk echt de pest aan.

Nu was ik af. Laat de vaat drogen. En P. ruimt 't op.

Ik mis die afwasmachine wel wanneer we eters hebben.

Iemand noemde het hier een studentenhuishouden.

Mogelijk - maar daar voelen wij ons prettig bij.

***

Koken is een ramp.

Daar heb ik nu iets op verzonnen.

Ik vermijd zoveel mogelijk het fornuis.

Vanavond aten we macaroni met ham en kaas - een ovenschotel.

Tegelijk legde ik een stuk dikke rib in de slowcooker.

Met tomatenpuree, knoflook, laurier, bouillon en rode wijn.

Morgen doe ik er champignons, stukjes nieuwe aardappel, paprika en boontjes bij.

Met vooruitziende blik koken betekent minder tijd in de keuken.

 

Nou ja!!

HAHAHAHA

****

Fun

"VRIJ MAN"

P. heeft genoten van deze prachtige roman van Nelleke Noordervliet.

Ik kon de laatste dagen een kanon naast hem afschieten. Hij dreigde zelfs zijn medicijnen te vergeten.

Toen hij het boek uit had zat hij even voor zich uit te staren. Boekverteren.

Vanmiddag:

Een 62-jarige man kijkt naar Sesamstraat en laat zich voorlezen.

"Ik heb hem vast op deze zender gezet voor het journaal."

Schat, je hoeft je niet te verantwoorden.

Het is goed. Je bent een vrij man.

***

Kieskompas

Laten we er weer eens een proberen.

Kieskompas.

Veel vragen met vage antwoorden.

***

Nespresso bedankt trouwe klanten...

.....en ik bedank Nespresso.

****

De natuur wil ook wat

Jeugdherinneringen

Eigenlijk valt dit niet onder de noemer erfenis.

P. heeft gewoon zijn speelgoed teruggekregen. Of teruggeëist

Hij wil zijn wagenpark doorschuiven naar zoonlief, maar diens parkeergarage staat al vol met eigen jeugdherinneringen. En een deel van de mijne.

Toevallig, maar we (P., zoon en ik) speelden als kind het liefst met autootjes.

Mijn zussen hadden van mij niets te vrezen. Zij mochten alle poppen hebben.

Met mijn 8 jaar oudere broer lag ik als peuter op de grond. Auto's parkeren tussen de patronen van het tapijt.

Er zitten een paar bijzondere exemplaren tussen.

Verzamelaars, meld U!!