Het was, geloof ik, afgelopen zaterdag.
P. was nog beroerd van de chemo.
Ik liep me suf te piekeren wat ik op zijn geroosterde boterham moest doen.
Zo stond ik met mijn mistige hoofd bij de vleeswarenafdeling van Albert Heijn.
"Ik heb maar een halve ons rookvlees nodig. Kunt u dat voor me afsnijden."
'Natuurlijk mevrouw.'
"Uhh............wilt u uw handen ook wassen. Ik hoop niet dat u het vervelend vindt dat ik dat vraag."
'Dan doen we altijd.' Ze liep direct naar de kraan.
Geen aangebrande opmerkingen. Geen sacherijnig gezicht.
Aan haar wilde ik wel uitleggen waarom ik dat vroeg.
Haar collega luisterde mee.
Ze begrepen het volkomen.
Wat er toen gebeurde vond ik zo genereus.
Het hoefde helemaal niet. Ik had er niet om gevraagd.
Ze ging de snijmachine met keukenpapier schoonmaken.
Haar collega zei iets (wat ik niet verstond) en tot mijn stomme verbazing begonnen de dames de snijmachine te demonteren.
Ieder onderdeel werd met een vers sopje schoongemaakt.
Vervolgens werd de machine geïnspecteerd, drooggemaakt met keukenpapier en weer in elkaar gezet.
Wachtende klanten vroegen of ze al aan het opruimen waren.
Geen rare vraag. Het was immers vijf uur.
Ik heb nog nooit met zo veel plezier tien minuten op een half onsje rookvlees staan wachten.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten