************************************************************
Hupsakee: de afrekening voor het gezellige zondagje.
Ik lijk verkouden te zijn.
Het snot loopt met bakken uit mijn neus. Mijn hoofd voelt watterig.
Gezellig.
De doodse stilte in dit huis wordt nog doodser.
P. wil niet dat ik bij hem in de buurt kom.
Ik wil dat ook niet.
Maar manlief verdomt het om zichzelf van water en eten te voorzien. Hij blijft - als dat niet verandert - ziek. De bekende vicieuze cirkel, die hij niet kan doorbreken.
Ik word tureluurs van die passieve, laat mij maar creperen - ik word nooit meer beter, attitude.
Er is niet tegenop te praten, te troosten, te stimuleren, te redeneren, te motiveren, te bemoedigen.
Als zijn mind op doem staat - dan is daar met geen drilboor beweging in te krijgen.
Maar ik heb "makkelijk" praten.
En dat doe ik dan verdomme ook.
Laat ik de logeerkamer maar klaar gaan maken.
**********************************************************
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten