Vrees wordt bewaarheid

**********************************************************

Laat mij eens hardop nadenken.

Een sprongetje in het verleden:

De Russen bezetten Afghanistan (1979 - 1989).

Het Islamitische verzet (Al Qaida) werd gesteund door het Westen, met name de VS.

De Russen vertrokken en Afghanistan werd een islamitische staat.

Toen kwam 9/11 - de dag die alle volgende dagen van ons leven veranderde. Mijn verstand stond die dag even stil - dus van nadenken kwam niet veel.

En nu:

Kijkend naar het journaal probeer ik na te denken.

Ik zie rebellen die Live Risk spelen. Ze weten niet eens hoe ze een geweer moeten vasthouden en schieten elkaar (per ongeluk) overhoop of uit de lucht. Maar dat wapen geeft hen macht en lef.

Ondersteund door de RAF weten ze nu landje terug te veroveren. "Dappere" generaals van het regeringsleger lopen over naar de opstandelingen.

Er wordt in de camera geschreeuwd en flink gedaan, nu (met NAVO-hulp) het tij gekeerd is.

Allah wordt bedankt.

Ik denk na wanneer ik in de onbetrouwbare ogen van de Libiërs kijk. Kadaffi-aanhangers of rebellen - ik geloof geen woord van wat ze zeggen.

 

En hoe gaat 't verder als Kadaffi inderdaad verdwijnt?

Ik denk na.

De toegestoken hand zal uiteindelijk afgehakt worden. Dat vrees ik.

Welke opstandige natie volgt het voorbeeld van de Libiërs? Gaan we die ook helpen?

 

Ik denk erover na. Zeker.

Zoals ik ook nadenk over Pakistan en Afghanistan - de thuishavens van Al Qaida. We zijn toch in Afghanistan om de bevolking te beschermen tegen Al Qaida?

Een vroegere medestrijder aan de kant van de islamisten in Libië vertelt CNN openlijk dat Al Qaida gebruik zal gaan maken van het machtsvacuüm dat zal ontstaan in de Libische burgeroorlog.

 

Ik denk heel lang na, want dit wordt ingewikkeld.

We vechten in Libië dus met Al Qaida en in Afghanistan tegen Al Qaida?

Tot zover een paar fragmenten uit mijn blog Hardop nadenken van 2011.
Gelijk krijgen is niet altijd fijn.
**********************************************