Vroeger was alles beter?
Nee hoor.
Maar vroeger keken we wel uit naar de oudejaarsconference van Wim Kan.
Eerst op de radio.
Later op de televisie.
Totdat Kan werd weggepest door de snellere, hardere Freek de Jonge - begin jaren tachtig.
Iedereen was stupéfait dat zoiets kon gebeuren.
En weg was Wim Kan.
Gisteren pakte ik wat flarden op van Theo Maassen.
Hij had het over de als tent dienende vagina van Linda de Mol.
Afzeikhumor.
Ik kon er tien jaar geleden hartelijk om lachen.
Maar nu? Ik frons de wenkbrauwen. Het verrassingseffect is weg.
Tussen kerst en oudjaar, gooit de publieke omroep iedere avond (soms wel twee shows) Nederlands cabaret op de zenders.
Overkill!!
In het rechtse kamp lees ik afzeik-kritiek.
Cabaretiers als Maassen zouden te links zijn (geworden).
Te geëngageerd. Liever gezegd: verkeerd geëngageerd.
Te soft.
Islam-fähig.
De hufter is niet hufterig genoeg.
Maassen was ooit een vriend van Teeuwen.
Ze werden in één adem genoemd.
Maar ik geloof dat de liefde over is.
Humor verdeelt mensen.
***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten