"Waar is Dientje?"
Dat vroeg echtgenoot toen ik hem oude doeken, verknipte t-shirts en koperpoets in de handen drukte.
Zijn moeder had een Dientje en een Klaasje en een Dirkje en een Maartje en een Betje, die 's morgens om 7 uur gepoetste schoenen voor de slaapkamerdeur van de jonge P. zetten.
Maar ik heb geen Dientje, noch een Klaasje, of een Dirkje. En zeker geen Maartje. Laat staan een Betje.
Ik heb P.
Poetser pur sang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten