Hier is geen speld tussen te krijgen.
Nausicaa Marbe in De Volkskrant:
In moreel opzicht speelt de vraag naar de etniciteit van de daders geen rol. De misdaad is erg, niet de afkomst van de misdadiger.
Maar in politiek opzicht is afkomst wel relevant. Als dat politici belemmert om nuchter en adequaat op te treden, zijn de gevolgen niet te overzien. Als geweld percentueel schrikbarend veel voorkomt bij de jonge Marokkaanse en Antilliaanse onderklasse, die de straat domineert, dan gaat dit de politiek tot in de hoogste regionen aan. Dit ontstijgt de voetbalwereld met haar KNVB-bobo's die in de media hun kaken stijf op elkaar houden om niet te hoeven zeggen waar het op staat: dat er tuig bestaat dat je niet in een elftal kunt disciplineren.
Als pubers een grensrechter fataal letsel toebrengen omdat dat straatgebruik is en je met zulk gedrag toch wegkomt, dan is het de vraag of Den Haag nog de ambitie heeft jeugdgeweld in migrantenwijken te beheersen. Of denken ze daar dat het later met die testosteronlontjes, als ze een meisje vinden, goed komt. Schrale troost voor wie ze nu tegen zijn hoofd schoppen.
Nette mensen
Het is niet de taak van vrijwilligers en burgers uit 'eigen etnische kring' zulke ernstige ontsporing op te lossen. Waarom draaien nette mensen op voor wat politie en justitie niet aankunnen? Uit toewijding, idealisme, burgerzin. Prijzenswaard. Toch blijkt geweldshandhaving voor sportverenigingen riskant. Het B1-elftal van Nieuw-Sloten heeft een nare reputatie. Al twee seizoenen is er sprake van vechtpartijen en bedreigingen van trainers en scheidsrechters. Toch bestaat dat elftal nog.
Na de aanval op Richard Nieuwenhuizen, die in etappes geslagen en geschopt is - ook nog nadat hij wist weg te komen - is er geen politie gebeld. Of dat nu kwam door gewenning aan geweld, angst voor represailles, ter bescherming van de clubreputatie of gebrek aan vertrouwen in een politieoptreden achteraf, het is tekenend voor een doorgeschoten gedoogcultuur. Het nobele idee dat sport jongeren van de straat houdt, is verworden tot capitulatie voor straatgeweld op het voetbalveld.
Maar in politiek opzicht is afkomst wel relevant. Als dat politici belemmert om nuchter en adequaat op te treden, zijn de gevolgen niet te overzien. Als geweld percentueel schrikbarend veel voorkomt bij de jonge Marokkaanse en Antilliaanse onderklasse, die de straat domineert, dan gaat dit de politiek tot in de hoogste regionen aan. Dit ontstijgt de voetbalwereld met haar KNVB-bobo's die in de media hun kaken stijf op elkaar houden om niet te hoeven zeggen waar het op staat: dat er tuig bestaat dat je niet in een elftal kunt disciplineren.
Als pubers een grensrechter fataal letsel toebrengen omdat dat straatgebruik is en je met zulk gedrag toch wegkomt, dan is het de vraag of Den Haag nog de ambitie heeft jeugdgeweld in migrantenwijken te beheersen. Of denken ze daar dat het later met die testosteronlontjes, als ze een meisje vinden, goed komt. Schrale troost voor wie ze nu tegen zijn hoofd schoppen.
Nette mensen
Het is niet de taak van vrijwilligers en burgers uit 'eigen etnische kring' zulke ernstige ontsporing op te lossen. Waarom draaien nette mensen op voor wat politie en justitie niet aankunnen? Uit toewijding, idealisme, burgerzin. Prijzenswaard. Toch blijkt geweldshandhaving voor sportverenigingen riskant. Het B1-elftal van Nieuw-Sloten heeft een nare reputatie. Al twee seizoenen is er sprake van vechtpartijen en bedreigingen van trainers en scheidsrechters. Toch bestaat dat elftal nog.
Na de aanval op Richard Nieuwenhuizen, die in etappes geslagen en geschopt is - ook nog nadat hij wist weg te komen - is er geen politie gebeld. Of dat nu kwam door gewenning aan geweld, angst voor represailles, ter bescherming van de clubreputatie of gebrek aan vertrouwen in een politieoptreden achteraf, het is tekenend voor een doorgeschoten gedoogcultuur. Het nobele idee dat sport jongeren van de straat houdt, is verworden tot capitulatie voor straatgeweld op het voetbalveld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten