Heb je geen reservering, dan maak je geen schijn van kans.
Iedere hongerige "binnenloper" krijgt sorry, fully booked te horen. North Berwick, tien minuten rijden van de baan, wordt platgewalst door The Open.
Cameraploegen, spelers, caddies, R&A......het dorp zit vol. Inwoners staan hun eigen bed af.
Huiskamers zijn omgebouwd tot slaapkamers. Heus, ik verzin het niet.
Ja, ook ik had ons logeeradres al in juli 2012 geboekt.
Edinburgh biedt voldoende onderdak, maar dan zit je minstens een uur (x2) in de auto,
Op weg naar The Grange, dat ik uit voorzorg voor drie avonden heb geboekt, liepen we weer langs de vijand, het nieuwe restaurant.
De vijand, waar ik eerder over schreef: die ene ober, die bleef volhouden dat Cucina de hele week van 17-22 uur is volgeboekt, maar die altijd lege tafels heeft wanneer we er langslopen.
"Effe kijken," zei P. pesterig.
Het is een soort van continuing story aan het worden. Ik heb geen idee wanneer ik het laatste hoofdstuk ga schrijven.
Morgen? Zondag?
Hoe dan ook: we stonden voor de ingang en gniffelden. Zes uur: er was nog maar één tafel bezet.
De vijand was niet te zien. Wel kwam er een klein mannetje in een roze overhemd en glimmende schoenen op ons af.
Hij vroeg of we een tafel wilden.
Ik vroeg of hij nog een tafel had.
"Yes, of course," was het antwoord.
Ik vroeg of hij de eigenaar was.
Hij knikte.
P. en ik namen de man even apart, want in de verte zagen wij de vijand aankomen. Die voelde nattigheid op zijn voorhoofd en onder zijn oksels.
We legden de baas haarfijn uit wat er maandag was voorgevallen.
Het parmantige baasje riep de vijand: "Bring your book!"
De vijand trok wit weg en veegde pareltjes van zijn bovenlip.
Vanavond eten we er.
Wordt vervolgd.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten