Vanmorgen zijn we, tot onze grote opluchting, om tien uur vertrokken uit North Berwick.
Ziek kun je beter in een hotel zijn. Daar waar je roomservice hebt en waar altijd iemand aanwezig is om je van dienst te zijn.
Manlief stond weer beroerd op.
Nu hij ook nog aan de diarree is vloeit alle energie weg. Na tien stappen zakt hij hijgend en doodmoe in elkaar.
De koorts zakt, maar tergend langzaam.
Het was vanmorgen dan ook een gevecht. Tegen elkaar en tegen de tranen.
Gaan we door of gaan we terug naar Nederland waar het tropisch warm is.
Ik had tot 4 uur wakker gelegen.
Die verdomde hoestpillen voor de nacht werken verslavend en daar moet ik nu vanaf zien te komen.
Gisteren had ik het meeste al ingepakt.
P. dacht dat ik het niet allemaal in de Mini zou krijgen, maar dat lukte wel.
Vervolgens reed ik het hele stuk naar Nairn en nam manlief mijn taak, kaart lezen, op zich.
Dat ging dus fout.
We belandden in Edinburgh en het kostte een uur om er weer uit te komen.
De rit naar Nairn (foto's zet ik vanavond op Vertelsels), dat vlakbij Inverness ligt, was prachtig en P. kreeg steeds meer praatjes.
We waren even voor drieën in Nairn en vonden direct ons hotel, ook weer aan de zee.
De eigenaar of manager, Ian genaamd, ontving ons hartelijk.
P. plofte direct op een sofa neer terwijl ik snel zijn antibiotica uit de loodzware koffer peuterde.
"U zou morgen, dinsdag, komen," zei Ian.
Wahhhhh??
Ik had niet eens kans om te schrikken, zo verbaasd was ik.
"Ja, sorry. U bent een dag te vroeg. U heeft wel een dag extra geboekt, maar als verlenging."
Ik pakte mijn map met boekingen en moest tot de conclusie komen dat Ian gelijk had.
P. zakte steeds dieper weg in de sofa.
Hij sloot zijn ogen.
De chaos in mijn hoofd was niet meer ontwarren.
In al die reisjaren is dit mij nog NOOIT overkomen.
Enfin, Ian ging bellen en vond godzijdank een hotel.
Dit kleurrijke hotel, the Clubhouse genaamd, waar wij heel goed in passen.
Inmiddels is het me duidelijk waar het fout is gegaan.
Toen ik een paar weken geleden Nairn voor morgen boekte, was het ons plan om onderweg op de bonnefooi een hotelletje te pakken.
Dat is me door al het gedoe helemaal ontschoten.
Sterker nog: ik was vanaf het begin van ons vakantie in de veronderstelling dat we vandaag in Nairn zouden aankomen.
Vandaar dat de rit zo lang duurde!
Mensen, ik ben kapot. Mijn ogen vallen dicht.
Gelukkig hebben we, in dit overvolle populaire oord, een goede slaapplaats gevonden en daar ga ik nu gebruik van maken.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten