P. wilde dat ik ging.
Ik wilde ook erg graag gaan, maar ging niet weg voordat ik hem van alles had voorzien.
Tegenwoordig zijn mobieltjes toegestaan op de baan, mits die op "silence" staan.
Iedereen zit dan ook hartstochtelijk naar huis te sms'en waar ze zitten, voor het geval de camera ze op de lens krijgt.
Met Amerikaanse vriendinnen Kim en Beth zag ik de mannen afslaan op de eerste tee.
Ik sprak met Ken Brown, die altijd vraagt of het goed gaat in Holland, en de charmante, alleraardigste Jacky Alliss - de vrouw van Peter Alliss.
Met P. leek het goed te gaan, maar toen ik thuiskwam trof ik een hoopje ellende aan.
Dit beestje laat zich niet opjagen.
Om nu weer crackers en kaas te eten was ook weer zo wat.
Dus ging ik alleen naar................de vijand.
Nee hoor: de baas van Cucina Amore hield de vijand ver bij mij vandaan.
Hij en zijn vrouw Emilia waren zeer begaan met het lot van manlief en kwamen mij gezelschap houden.
Met een frisse salade (op verzoek van P.) en een met drank doordrenkt stuk taart toog ik huiswaarts.
Wie het toernooi gaat winnen is absoluut onvoorspelbaar.
Ik hoop dat Lee Westwood morgenavond the Claret Jug omhoog houdt.
Maar Tiger ligt op de loer.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten